“ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္သို႔သာ ေရွ႕ရႈပါ”

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၂၃)ရက္

ကၽြႏု္ပ္တို႔သည္ လူျဖစ္လာၿပီဆိုလွ်င္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ရန္အတြက္ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္သည္ လူတိုင္းတြင္ရွိသင့္ရွိထိုက္ေသာအရာတစ္ခုပင္ ျဖစ္သည္။ ဘဝတြင္ မည္သည့္အလုပ္မဆို လုပ္ကိုင္ပါက ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ထားမွသာ ေအာင္ျမင္ႏုိင္သည္။ အကယ္၍ ဘဝတြင္ ရည္မွန္းခ်က္ မရွိ၊ ပန္းတိုင္မရွိ၊ ယံုၾကည္မႈတစ္စံုတစ္ရာမရွိသည့္အခါ ဘဝတစ္ခုလံုးသည္ အဓိပၸာယ္ကင္းမဲ့သလို ျဖစ္သြားပါလိမ့္မည္။ ဘဝ၌ရည္မွန္းခ်က္ကင္းမဲ့ေသာအခါ အေကာင္းႀကံဳတိုင္း အေကာင္းမျမင္ႏိုင္၊ ဝမ္းသာအား တက္ျခင္းမျဖစ္ႏိုင္ေသာ္လည္း အဆိုးႀကံဳသည့္အခါ၌လည္း အားငယ္ျခင္း၊ စိတ္ပ်က္ျခင္း ျဖစ္ရေပလိမ့္မည္။ ရည္မွန္းခ်က္ကင္းမဲ့ေသာဘဝသည္ အသံုးမက်ေသာသတၱဝါတစ္ခု၏ ဘဝမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္သည္ လူတစ္ေယာက္၏ဘဝ၌ စိတ္ခ်မ္းသာမႈရွိမရွိကို အဆံုးအျဖတ္ ျပဳေစမည့္ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းျဖစ္သကဲ့သို႔  ဘဝကိုအဓိပၸာယ္ျပည့္ဝေစမည့္ တစ္ခုတည္းေသာအရာလည္း ျဖစ္သည္။  မိမိတို႔ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္ေရာက္ခ်င္ပါက မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိျခင္း၊ ႀကိဳးစား အားထုတ္ ႏိုင္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကိုမွန္ကန္စြာ လုပ္ေဆာင္ျခင္း၊ ပ်င္းရိမႈမရွိျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကိုအားကိုးျခင္း၊ ေရရွည္ ေတြးေခၚတတ္ျခင္း၊ အေျပာင္းအလဲကို ရင္ဆိုင္တတ္ျခင္း၊ မိမိကိုယ္ကို ျမႇင့္တင္ျခင္း၊ အခ်ိန္ကိုစိစစ္တတ္ျခင္း စသည့္အရာမ်ားကို စြန္႔စားႏိုင္ရမည္။ သို႔မွသာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ရခ်င္သည့္ ဘဝေအာင္ျမင္မႈ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကို ဆြတ္ခူးႏိုင္မည္ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ဘဝ၏ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ထားရွိျခင္းသည္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ျခင္းႏွင့္ မွီျငမ္းေနပါသည္။ မည္သူမဆို လူတို႔သည္ ေလာက၌ အသက္ရွင္ရပ္တည္ေနစဥ္အတြင္း အလုပ္ေကာင္း၊ လခေကာင္းကိုသာ လုပ္ကိုင္ခ်င္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ လုပ္ငန္းဆုိင္ရာတြင္ ကၽြမ္းက်င္မႈျမင့္မားေစရန္အတြက္ အားထုတ္ႀကိဳးစားမႈမရွိေသာသူတို႔သည္ ႀကိဳးစားအားထုတ္လုပ္ကိုင္ေနသူမ်ား ရရွိခံစားေနရေသာ လခမ်ိဳးမရေသာေၾကာင့္ စိတ္ပ်က္အားငယ္မႈမ်ား၊ စိတ္ဓာတ္က်မႈမ်ား၊ ေဒါသထြက္မႈမ်ား ျဖစ္လာၾကရသည္။ ၎လူမ်ိဳးတို႔သည္ အခ်ိန္ကာလၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ် အလကားရယူလိုစိတ္မ်ားရွိလာၿပီးလုပ္ငန္းတြင္ ျပႆနာရွိတတ္လာၾကသည္။
လုပ္ငန္းလုပ္ကိုင္ျခင္းသည္ မိမိအတြက္သာမက၊ မိမိအဖြဲ႕အစည္းအပါအဝင္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိ လူအားလံုးေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တတ္ရမည္။ အလုပ္လုပ္သူႏွင့္ ပတ္သက္၍ အမ်ားဆံုးျဖစ္တတ္သည့္ ျပႆနာမွာ တနလၤာေန႔၊ နံနက္ေစာေစာအိပ္ရာထၿပီး အလုပ္သြားရန္အတြက္ မျပင္ဆင္ခ်င္ၾကေပ။ ထိုျပႆနာျဖစ္ရသည့္ အေျခအေနကိုေလ့လာပါက လူအမ်ားစုသည္ ပ်င္းရိေနၾကသည္ဟု ေပၚလြင္ေနပါသည္။ ပ်င္းရိတတ္သူမ်ားသည္ ၎တို႔အလိုရွိရာရဖို႔အတြက္ကလႊဲ၍ ကိုယ့္အသိစိတ္ႏွင့္ ကိုယ့္အလုပ္ႀကိဳးစာခ်င္သည့္ စိတ္ဓာတ္မရွိၾကေပ။ အလုပ္လုပ္သူတစ္ေယာက္အေနႏွင့္ အလုပ္အက်ိဳးအျမတ္ရရွိေအာင္ ေစတနာရွိရွိႏွင့္ အလုပ္လုပ္ေပးျခင္း၊ အလုပ္ခြင္အတြင္း စိန္ေခၚမႈမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရျခင္းသည္ မိမိအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အဖြဲ႕အစည္းအတြက္ေသာ္လည္းေကာင္း သဘာဝက်လွေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မည္သည့္လုပ္ငန္းခြင္မဆို မိမိလုပ္သမွ်အေပၚ (သို႔) မိမိက ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးအေနႏွင့္ တာဝန္ယူပါက တာဝန္ခံရမႈအေပၚကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႏွင့္ လက္ခံႀကိဳဆိုတတ္ရပါမည္။

သို႔ေသာ္ လူ၏သဘာဝသည္ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ အခက္အခဲကိုရင္ဆိုင္ၿပီး ရုန္းကန္လွဳပ္ရွားမည့္အစား သက္သာေသာ၊ လြယ္ကူေသာအလုပ္ကိုသာ လုပ္ကိုင္ခ်င္ၾကသည္။  လြယ္ကူသည့္အလုပ္ကိုသာ အၿမဲလုပ္လွ်င္ေကြ႕ေကာက္သည့္ ျမစ္ကဲ့သို႔ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ ျမစ္ေရသည္ အဘယ့္ေၾကာင့္ တစ္ေျဖာင့္တည္းမျဖစ္ပဲ ေကြ႕ေကာက္ေနရပါေပနည္း? ျမစ္ေရသည္ ျမင့္ရာမွနိမ့္ရာသို႔ စၿပီးစီးဆင္း၍ေက်ာက္ေတာင္၊ ေက်ာက္သားေျမကို ေဖာက္ထြင္းမေက်ာ္လႊားႏိုင္ပဲ ေျမသားေပ်ာ့ရွိသည့္ ေနရာမွာပင္ တိုက္စားစီးဆင္းသြား ေသာေၾကာင့္ ျမစ္ေရသည္ ေကြ႕ေကာက္စီးဆင္းၾကသည္။ လူတို႔သည္လည္း ခက္ခဲသည့္ အလုပ္ကို ရုန္းကန္ေျဖရွင္းမည့္အစား လြယ္ကူသည့္အလုပ္ကိုသာ လိုက္လုပ္ပါက ေကြ႕ေကာက္သည့္ ျမစ္ေရကဲ့သို႔ အရည္အခ်င္းမရွိပဲ လူေကြ႕လူေကာက္မ်ား ျဖစ္သြားၾကလိမ့္မည္။ အခက္အခဲကို အၿမဲေရွာင္ရွားေနသူသည္ အခ်ိန္ၾကာလာေသာအခါ မည္သည့္လုပ္ငန္းတြင္မဆို သံုးစားမရေသာသူပင္ ျဖစ္ပါလိမ့္မည္။

ထိုနည္းတူ မိမိတို႔သည္အလုပ္တစ္ခုကို ၿပီးစီးေအာင္မလုပ္ပဲ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႏွင့္ ရပ္ဆုိင္းလိုက္ျခင္းသည္ ေကာင္းက်ိဳးမရွိသကဲ့သို႔ ေနာက္္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ိဳးမ်ားလည္း ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္သည္။ ေသခ်ာသည္မွာ ကိုယ္လုပ္ေနသည့္အလုပ္ကို အၿပီးမသတ္ႏိုင္၍ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေရာက္ခ်င္သည့္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္လည္း ေရာက္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔အျပင္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရင္း အခက္အခဲကို ေျဖရွင္းႏိုင္သည့္ အေတြ႕အႀကံဳမ်ားလည္း ရႏိုင္ေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ခက္ခဲသည့္အေတြ႕အႀကံဳမ်ား မရ၍ အေတြ႕အႀကံဳမရွိသူမ်ား ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ အေတြ႕အႀကံဳမရွိသူသည္ ေနာင္တြင္လည္း အခက္အခဲႏွင့္ႀကံဳေတြ႕လာလွ်င္ ေျဖရွင္းတတ္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ အလုပ္ၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္မႈမရွိပဲ လူအမ်ား၏ အသိအမွတ္ျပဳခံရမည့္၊ ခ်ီးက်ဴးခံရမည့္ အခြင့္အလမ္းမ်ားလည္း ဆံုးရႈံုးသြားမည္။ ထို႔အျပင္ မည္သည့္ အလုပ္မဆိုလုပ္ကိုင္ရာတြင္လည္း တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ႏွင့္ရပ္ပစ္တတ္သည့္ အက်င့္မ်ားစြဲလာလိမ့္မည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အလုပ္ကိုၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ႏိုင္သည့္ယံုၾကည္စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ျပယ္သြားတတ္သည္။ အလုပ္တစ္ခုမၿပီးခင္ တစ္ဝက္တစ္ပ်က္ရပ္ဆိုင္းလိုက္ရသည့္အတြက္ကုန္ဆံုးသြားရသည့္၊ ရင္ႏွီးခဲ့ရသည့္ အခ်ိန္မ်ား၊ ေငြမ်ား၊ လုပ္အားမ်ား အလဟႆ ျဖစ္သြားလိမ့္မည္။ အကယ္၍ အျခားသူမ်ားႏွင့္ အလုပ္တြဲလုပ္လွ်င္လည္း ၎သူတို႔၏ အခ်ိန္၊ လုပ္အားမ်ားကို ျဖဳန္းတီးလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားလည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔အေပၚကို ယံုၾကည္ေလးစားမႈ ေလ်ာ့နည္းလာမွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ေအာင္ျမင္ခ်င္၍ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ဆီေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစာေနသူမ်ားသည္ အထက္ပါဆိုးက်ိဳးမ်ားကို အၿမဲမျပတ္ႏွလံုးသြင္းရင္း အလုပ္တစ္ခုစတင္လုပ္ေဆာင္ပါက ႀကီးမားသည့္ အခက္အခဲဒုကၡမ်ားႏွင့္ မည္မွ်ပင္ေတြ႕ႀကံဳပါေစ ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္တတ္ၾကသည္။ လမ္းတစ္ဝက္မွ လက္ေလွ်ာ့အရံႈးေပး လွည့္ျပန္သြားၾကမည့္သူမ်ား မဟုတ္ေပ။

ကၽြႏ္ုပ္တို႔သည္ မိမိတို႔အလုပ္(သို႔) မိမိတို႔အိပ္မက္၊ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္တစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႀကိဳးစားၾကရင္း လမ္းတစ္ဝက္မွာ အခက္အခဲဒုကၡမ်ားႏွင့္ရင္ဆိုင္ရ၍ စိတ္ဓာတ္က်ၿပီး လက္ေလွ်ာ့အရံႈးေပးခ်င္သည့္စိတ္မ်ား၊ မိမိႀကိဳးစားေနခ်ိန္တြင္ မိမိကိုဝိုင္းဟားေနၾကသူမ်ား၊ က့ဲရဲ႕ရံႈ႕ခ်ေနသူမ်ား၊ စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ ေျပာဆိုတတ္သူမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ပါက စိတ္ပ်က္အားေလွ်ာ့ၿပီး ႀကိဳးစားလုပ္ေနသည္ကို ရပ္ပစ္ခ်င္သည့္စိတ္မ်ား မေမြးျမဴမိေစရန္ အထူးသတိျပဳရမည္။ အကယ္၍သင္သည္ ေနပူက်ဲက်ဲေအာက္မွာ ေခၽြးတစ္လံုးလံုးႏွင့္ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ေျမႀကီးကိုထြန္ယက္၊ မ်ိဳးႀကဲ၊ ေရေလာင္း၊ ေပါင္းရွင္းေနသည္ကို ၾကည့္ၿပီး လူအမ်ားက အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာၾကလိမ့္မည္။ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ကို သနားၾကသူမ်ား၊ ဝိုင္းဟားကဲ့ရဲ႕ရံႈ႕ခ်ၾကသူမ်ား ရွိၾကလိမ့္မည္။ ၎တို႔သည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ ပင္ပန္းႀကီးစြာလုပ္ေနသည္ကိုသာ ေတြ႕ျမင္ၿပီး ဘာအပင္စိုက္၍ ဘာအပင္ေပါက္လာသည္ကို မသိၾကေပ။ လအနည္းငယ္ၾကာမွသာ ေျမႀကီးေပၚမွ စိုက္ပ်ိဳးထားသည့္ ပန္းပင္မ်ားေပၚထြက္လာၿပီး ေဝေဝဆာဆာပြင့္ေနသည့္ ပန္းမ်ားကိုေတြ႕သည့္အခါ လူတို႔သည္ တအံ့တၾသႀကီးႏွင့္ ခ်ီးက်ဴးလာပါလိမ့္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ကဲ့ရဲ႕ေနသူမ်ား၊ စိတ္ဓာတ္က်ေအာင္ေျပာသူမ်ား၊ ေဝဖန္သူမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရတိုင္း ၎သူတို႔ကို ဂရုစုိက္မေနသင့္ေပ။ မိမိရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ကိုသာ တစ္ေန႔ေရာက္ရမည္ဆိုသည့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ခိုင္ခိုင္မာမာကိုင္စြဲထားသင့္သည္။

သို႔မွသာ အလုပ္လုပ္ရာတြင္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသူမ်ားသည္ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတိုင္ဆိုသည့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေမွာင္မိုက္ေနသည့္ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းတစ္ခုကဲ့သို႔ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းထဲတြင္ မီးအိမ္မပါပဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသည္ႏွင့္ တူေပသည္။ ဥမင္လိုဏ္ေခါင္းအတြင္းတြင္ မီးအိမ္မရွိ ေၾကာက္လန္႔စရာ၊ ေျခာက္ျခားစရာ၊ အားကိုးစရာကင္းမဲ့မႈ၊ ကူညီသူကင္းမဲ့မႈမ်ားႏွင့္ ႀကံဳေတြ႕ရမည္။ သို႔ေသာ္ လိုဏ္ေခါင္းအဆံုးေရာက္ပါက လွပသည့္ေနေရာင္ျခည္၏အလင္းေရာင္ကို ေတြ႕ျမင္ရေပမည္။ လမ္းတစ္ဝက္မွ လွည့္ျပန္လာလွ်င္ျမင္ခ်င္သည့္ ပန္းတိုင္အလင္းေရာင္ကို ေတြ႕ျမင္ရေတာ့မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေအာင္ျမင္လိုသူတိုင္း၊ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္သို႔ ေရာက္လိုသူတိုင္းသည္ ေရွ႕ဆက္မည့္အနာဂတ္အတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္မႈတြင္ “မျဖစ္ႏုိင္ဘူး’’ ဆိုသည့္စကားလံုးကို မိမိတို႔ရင္ထဲ၊ စိတ္ကူးထဲက အၿပီးအပုိင္ဖယ္ထုတ္သင့္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။

နင္ခမ္းရတနာ (ခမ္းစႏၱာေဟ့,)
ကိုးကား - ေအာင္ျမင္မႈပန္းတိုင္ ေျခလွမ္း(၅၀)
(ဗန္းေမာ္သိန္းေဖ)