တစ္ကယ္ခ်စ္ရင္

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္၊ ေမလ (၁၆)ရက္

ဤေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္၏ ေခါင္းစဥ္ကို ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ မိမိတို႔ယေန႕ေခတ္လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ ရင္ခုန္ဖြယ္ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေလာ။ သို႔မဟုတ္ မိမိတို႔မိန္းခေလးလူငယ္အမ်ားစု စဲြလမ္းေနတတ္ေသာ အခ်စ္ဝတၱဳတစ္ပုဒ္ေလာ။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ခ်စ္သူရည္စားႏွင့္ဆိုင္ေသာ ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ေလာ။ ဟူေသာေတြးထင္မႈမ်ားႏွင့္ သို႔ေလာ၊ သို႔ေလာ ေမးခြန္းမ်ားျဖင့္ ေတြေဝေနပါလိမ့္မည္။ ထိုသို႔ျဖစ္မေနဘဲ ဆက္လက္ဖတ္ရႈၾကပါစို႔။

မိမိတို႔ယေန႔ေခတ္ပအုိဝ္းလူမ်ိဳးသည္ ေရွးယခင္ကထက္ လူေနမႈအဆင့္အတန္းသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းရိွ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ လူမ်ိဳးႀကီးမ်ားကို မမီႏိုင္ေသးေသာ္လည္း အေတာ္အသင့္ တိုးတက္လာၿပီျဖစ္ေၾကာင္းကို ေတြ႕ရိွေနရေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ ရပိုင္ခြင့္အခြင့္အေရးမ်ားသည္ ေရွးယခင္ေခတ္ကာလႏွင့္ ကြာျခားေနျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔အခြင့္အေရးကြာျခားေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္အမွ် မိမိတို႔တိုင္းရင္းသားမ်ားအတြင္းမွ ပညာေရးေလ့လာဆည္းပူးႏုိင္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားသည္လည္း ပိုမိုေကာင္းမြန္လာၿပီျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ေရွးယခင္ႏွင့္မတူကဲြျပားေသာ ေခတ္ကာလအေျပာင္းအလဲမ်ားေၾကာင့္ မိမိသင္ယူတတ္ေျမာက္လိုသမွ်ေသာ ပညာရပ္မ်ားကိုလည္း ဆံုးခန္းတိုင္မရိွသင္ၾကားႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳး ယေန႔အေျခေနအထိ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာရျခင္းမွာ မိမိတို႔၏မ်ဳိးခ်စ္ ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ဦးေဆာင္ထမ္းရြက္ျခင္းမ်ားပင္ျဖစ္ေၾကာင္းကို မ်ိဳးခ်စ္ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးတိုင္း ခံယူၾကမည္ျဖစ္သည္။ တိုးတက္ဖံြ႕ၿဖိဳးေနမႈကို ဆက္လက္၍ တိုးတက္သည္ထက္တိုးတက္ၿပီး ေမွးမွိန္မသြားေစရန္ႏွင့္ မ်ိဳးဆက္ပအိုဝ္းလူငယ္မ်ား၊ ပအိုဝ္းျပည္သူတစ္ရပ္လံုးႏွင့္ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုး ကိုယ္စီတာဝန္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

ထိုသို႔တာဝန္ကိုယ္စီရိွၾကသည့္အေလွ်ာက္ စကားပံုတစ္ခုအဆိုအရ “ ယေန႔လူငယ္ ေနာင္ဝယ္ လူႀကီး” ဟူေသာ စကားအတိုင္း မိမိတို႔ေမြးဖြားလာေသာ သားသမီးမ်ားကို လူမ်ိဳးတာဝန္၊ တိုင္းျပည္တာဝန္ ဆက္လက္ထမ္းေဆာင္ႏိုင္ရန္ လုိအပ္ေသာ အသိပညာဗဟုသုတအားလံုးကို သင္ၾကားျပသခြင့္ေပးရန္ တာဝန္မွာ မိဘမ်ားမဟုတ္ပါေလာ့။ ထိုသို႔လိုအပ္ေနမႈအားလံုးကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ေသာအားလံုးမွာ “အလိမၼာ စာမွာရိွ” ဆိုသည့္အတိုင္း မိဘမ်ားအားလံုးကို သိေစခ်င္ပါသည္။

ဤသို႔ေရးသားေျပာဆိုရျခင္းမွာ- မိမိတို႔ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားထဲမွ မိဘအခ်ိဳ႕သည္ မိမိသားသမီးမ်ားကို စာေပသင္ၾကားခြင့္မေပးမႈမ်ားရိွေနေသးသည္ကို ေတြ႕ရိွရေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မိမိသမီးမ်ား စာေပသင္ၾကားမည့္အရြယ္၊ ေက်ာင္းေနအရြယ္ေရာက္ရိွေနေသာ္လည္း ေက်ာင္းအပ္ခ်ိန္ေရာက္လွ်င္ မိဘမ်ားက မိမိသားသမီးကို ၿခံ၊ ယာထဲသို႔ေခၚေဆာင္ကာ အခ်ိန္ကုန္ေစျခင္းမ်ိဳးသည္ မျဖစ္သင့္ေသာအရာ တစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ မိမိသားသမီးမ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွ်င္ထိုသို႔ေသာ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ိဳးမျပဳလုပ္သင့္ေပ။

ထိုနည္းတူ မိမိသားသမီးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွ်င္ ေခတ္စနစ္အရ အတတ္ပညာမ်ားကိုသင္ၾကားေလ့လာေစသင့္သလို မိမိလူမ်ိဳးကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွ်င္လည္း တတ္သိသင့္ေသာ အတတ္ပညာမ်ိဳးစံုကို အထက္လူႀကီးမ်ားမွ မိမိလက္ေအာက္ငယ္သားမ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကို လက္ဆင့္ကမ္းေပးသင့္သလို ဘက္ေပါင္းစံုမွ လိုအပ္ေသာ အတတ္/အသိပညာမ်ိဳးစံုကိုလည္း သင္ၾကားေစသင့္ပါသည္။ သို႔မွသာ ေခါင္းေဆာင္/ဦးေဆာင္ေနရာသို႔ ေရာက္ရိွလာေသာ လက္ဆင့္ကမ္းတာဝန္ထမ္းေဆာင္ခ်ိန္တြင္ အမ်ားလက္ခံယံုၾကည္ႏိုင္ေသာ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦးျဖစ္လာမည္ျဖစ္သည္။

“ပညာေရႊအိုးလူမခိုး။ သစၥာရွိမွ ပညာရ” ဆုိသည့္အတိုင္း သား/သမီးပညာတတ္ျဖစ္လာေစရန္၊ ပညာကိုဆံုးခန္းတိုင္သင္ၾကားႏိုင္ရန္ အေျခခံလိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ ေငြေၾကးသည္လည္းအလြန္ပင္ အေရးပါေသာအခန္းက႑ပင္ျဖစ္သည္။ ယေန႔ေခတ္စနစ္အရ ထင္ရွားလာေသာျပႆနာတစ္ရပ္မွာ ေငြေၾကးသည္ တစ္ခုအပါအဝင္ျဖစ္ေပသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈမ်ားေသာ ေခတ္စနစ္ထဲမွ ေက်ာင္းပညာေရးတြင္ က်ဴရွင္စနစ္၊ စာက်က္၀ုိင္းစနစ္ စသည့္စနစ္မ်ား ေပါမ်ားၿပိဳင္ဆိုင္လာခဲ့မႈေၾကာင့္ ေတာင္သူမိဘ ပအိုဝ္းျပည္သူအမ်ားစုမွာ ထိုေနရာတြင္ အခက္အခဲမ်ားစြာႀကံဳေတြ႕ႏိုင္ပါသည္။ မည္သို႔ပင္ဆိုေစကာမူ သား/သမီးမ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာ မိဘတိုင္းက အတန္းေက်ာင္းပညာသာမက ေခတ္ပညာ၊ ေခတ္အျမင္၊ ေခတ္၏ေျပာင္းလဲမႈကို ဘက္ေပါင္းစံုျမင္ႏိုင္ေအာင္ တတ္ႏိုင္ေသာဘက္မွ ကူညီပံ႕ပိုးေပးေစခ်င္ပါသည္။

သား/သမီးမ်ားကလည္း မိဘေခြ်းနည္းစာကိုျမင္ကာ ရႏိုင္သမွ်ေသာေခတ္အျမင္၊ ေခတ္၏ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈကို အက်ိဳးရိွစြာျဖတ္သန္းျခင္းျဖင့္ မိဘ၏ေမ်ာ္လင့္ေတာင့္တမႈကို အလဲြသံုးစားမလုပ္ဘဲ မိဘေက်းဇူးကို သန္႔ရွင္းေသာ မိမိအသိပညာျဖင့္ ဆပ္ႏိုင္ေအာင္ႀကိဳးစားစြမ္းေဆာင္သင့္ေပသည္။ သား/သမီးမ်ားကလည္း မိဘကိုတကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးေသာစိတ္ျဖင့္ မိဘ၏ေထာက္ပံ႕မႈကို ေျဖာင့္ျဖဴးေသာ လမ္းျဖင့္ မိဘေက်းဇူးျပန္ဆပ္ႏိုင္ေသာ သားေကာင္းသမီးျမတ္မ်ားျဖစ္လာေစရန္ႀကိဳးစားအားထုတ္သင့္ေပသည္။ သား/သမီးရတနာမ်ားကို တကယ္ခ်စ္ျမတ္ႏိုးလွ်င္ လက္ဦးဆရာလမ္းျပၾကယ္ျဖစ္ေသာ မိဘမ်ားက အဖိုးထိုက္တန္ေသာ တန္ဖိုးျဖတ္၍မရေသာ ပညာအေမြကိုသာ ေပးသင့္ေၾကာင့္ တိုက္တြန္းလိုပါသည္။

ေခတ္စနစ္အရ လူႀကီးမင္းမ်ားကလည္း မိမိလက္ဆင့္ကမ္းရမည့္ ယေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ားကို စိတ္ခ်၍ရႏိုင္ေသာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မိဘျပည္သူမ်ားအတြက္ အားကိုးသင့္အားကိုထိုက္ေသာ အနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းမ်ားျဖစ္လာေစရန္ ေကာင္းမြန္ျမင့္ျမတ္ေသာအေတြး၊ ေလွ်ာက္လွမ္း၍ ေျဖာင့္ျဖဴးမည့္ လမ္းမွန္ေရာက္ရိွေအာင္ ၀ိုင္းဝန္းပံ႕ပိုးေပးေစလိုေၾကာင္း ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ တိုက္တြန္းအပ္ပါသည္။

နန္းစိန္က်င္း (အြံအား)