ေမတၱာတရားျဖင့္ သယ္ပိုးေစလုိေသာ ျပည္သူအက်ိဳး

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္၊ ဇူလိူင္လ (၁၆)ရက္

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ တိုင္းရင္းသားေပါင္း (၁၃၅) မ်ိဳး စုေပါင္းေနထိုင္ေသာ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးျဖစ္ပါသည္။ မည့္သည့္တိုင္းရင္းသားမဆို မိမိတိုင္းရင္းသားအေပၚ မိမိပိုမိုခ်စ္ျမတ္ႏိုးၾကသည္မွာ ထူးဆန္းလွသည္မဟုတ္ပါ။  မိမိတိုင္းရင္းသားအေပၚ မိမိခ်စ္ခင္ျမတ္ႏုိ္းတန္ဖိုးထားျခင္း မရွိလွ်င္ အဘယ္သူက မိမိတိုင္းရင္းသားကို ခ်စ္ျမတ္ႏုိးတန္ဖိုးထားေပးမည္နည္း။ ထို႔အတူ မိမိေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအတြက္ မိမိျပန္လည္စြမ္းေဆာင္ေပးမႈ မျပဳလွ်င္ အဘယ္မည္မွ် ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈရွိအ့ံမည္နည္း။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိတိုင္းရင္းသားကို မိမိတို႔ပိုမို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားျခင္းသည္ တရားပါသည္။

ေဒသတစ္ခုခ်င္း၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးခ်င္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွသာ ႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာမည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိေဒသ၏ အခက္အခဲမ်ားကို မိမိပိုမိုသိရွိေသာေၾကာင့္၊ ေဒသႏွင့္ လူမ်ိဳး အက်ိဳးကို မိမိတို႔ ျပန္လည္သယ္ပိုးရာမွာလည္း ထိေရာက္မႈႏွင့္ စိတ္အားထက္သန္မႈ ပိုမိုရွိၾကမည္ဟု စာေရးသူအေနျဖင့္ ယံုၾကည္ပါသည္။

ႏုိင္ငံေတာ္မွ မိမိလူမ်ိဳး၊ မိမိေဒသအက်ိဳးကို လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ရန္အတြက္ ျပည္သူကိုယ္စား  ျပည္သူကိုယ္တိုင္ ေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ေပးသည့္  ျပည္သူေကာင္းက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးမည့္ ျပည္သူ႔ အစိုးရႏွင့္ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအား ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရ ထားရွိၾကပါသည္။ ျပည္သူကိုယ္စားျပဳ ျပည္သူ႕အစိုးရ၊ ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ရွိၾကေသာ္လည္း တစ္ႏိုင္ငံလံုးတြင္ရွိသည့္ ျပည္သူမ်ား အားလံုးကို လႊမ္းၿခံဳမႈ မျပဳေပးႏုိင္ေသးပါ။ မိမိအေနျဖင့္ တစ္ႏုိင္ငံလံုးအတိုင္းအတာကို လြမ္းၿခံဳေစလိုေသာ ဆႏၵျဖင့္  ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားအားလံုး ပါ၀င္လာေစေရးအတြက္  အလြန္ပင္ အေရးႀကီးလွပါသည္။ အထူးသျဖင့္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားရွိ တိုင္းရင္းသားအမ်ားစုသည္ ယေန႔ခ်ိန္ထိ ဒုကၡေဘးဒဏ္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ခါးစည္းရင္ဆိုင္ ခံစားေနရဆဲျဖစ္ပါသည္။

လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာရရွိသည့္ေနရာတြင္ တိုင္းရင္းသားအားလံုးပါ၀င္လာေစရန္ႏွင့္ ၎နယ္ေျမ ေဒသခံတိုင္းရင္းသားမ်ားအား ျပန္လည္ဦးစားေပးမွသာလွ်င္ အခ်ိဳးညီညီ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာႏုိင္မည္ ျဖစ္သည္။ ျမန္မာတစ္ႏုိင္ငံလံုး အခ်ိဳးညီညီ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွသာ  ေခတ္မီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးဟု ေခၚဆိုႏုိင္ပါသည္။

ျပည္သူ႔ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို သယ္ပိုးရာမွာ မိမိတာ၀န္ေက်ပြန္ရံုတမယ္ ထမ္းရြက္ေပးမႈမျပဳဘဲ ျပည္သူအေပၚ ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးနွင့္ ေမတၱာတရား ေရွ႕တန္းထားကာ ျပည္သူအက်ိဳးကိုသာ အမွန္တကယ္ျဖစ္ထြန္းေစသည့္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ သယ္ပိုးေဆာင္ရြက္မွသာ ျပည္သူမ်ားဘက္မွ တန္ဖိုးထားေလးစားျခင္း၊ ျပည္သူမွ တုန္႔ျပန္သည့္ေမတၱာကို ျပန္လည္ခံစားရမည္ျဖစ္ပါသည္။ ထိုနည္းတူ ျမန္မာႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရတစ္ရပ္လံုးသည္  ျပည္သူမ်ားအေပၚ ေမတၱာတရား ေရွ႕ထားကာ ျပည္သူမ်ား ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေရးကို ေရွ႕ရႈ႕ၿပီး အမွန္တကယ္ ေဖာ္ေဆာင္ေပးသည့္ စနစ္မ်ိဳးျဖစ္လွ်င္ မိမိႏုိင္ငံရွိ ျပည္သူမ်ားအေပါင္း  ဆင္းရဲျခင္းဒဏ္မွ လြတ္ေျမာက္ႏုိင္ၾကရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ျပည္သူမ်ားအတြက္ ျပည္သူေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ခ်မွတ္ထားသည့္ ေဆာင္ပုဒ္မ်ားလည္းရွိပါသည္။ ထိုေဆာင္ပုဒ္မွာ “ျပည္သူ႔အသံ လႊတ္ေတာ္အသံ၊ ျပည္သူ႔ဆႏၵလႊတ္ေတာ္ဆႏၵ၊ ျပည္သူ႔တို႔၏ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ လႊတ္ေတာ္ကေဖာ္ေဆာင္ရြက္”ဟူသည္မွာ ျပည္သူအတြက္ အလြန္ပင္ အင္အားျဖစ္ေစပါသည္။ ျပည္သူ႔ အေပၚသာ အေျခခံပါသည္။ ျပည္သူမ်ား ႀကံဳေတြ႔လာမည့္ ျပႆနာမ်ားကိုလည္း ေျဖရွင္းေပးရမည္ ျဖစ္သည္ဟု ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ နားလည္ယံုၾကည္ပါသည္။ အထက္ပါ ေဆာင္ပုဒ္ကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ျပည္သူ႔ကိုအေျခခံၿပီး ျပည္သူမ်ား ခံစားေနရသည့္ အခက္အခဲမ်ား၊ ျပႆနာမ်ားအေပၚ အလြန္ပင္ အေလးထား ေဆာင္ရြက္ေပးၾကလိမ့္မည္ဟု ျပည္သူတစ္ဦးအေနျဖင့္ မွတ္ခ်က္ခ်မိပါသည္။

မၾကာေသးမီက လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာ Facebookေပၚတြင္ ပ်ံ႕ႏွံ႕ေနေသာ သတင္းတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္လိုက္မိပါသည္။ ရန္ကုန္တိုင္းေဒသႀကီး အစိုးရအဖြဲ႕၀န္ႀကီးမ်ားစီးမည့္ Fordကား(၁၀)စီး ၀ယ္ယူရန္ ကိစၥျဖစ္သည္။ ၎ကားတစ္စီး၏ တန္ဖိုးသည္ က်ပ္သိန္း(၁၀၀၀) ၀န္းက်င္ခန္႔ရွိသည္ဟု ၾကားသိရပါသည္။ ၎ကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ျခင္းလား မိမိကိုယ္က်ိဳးအတြက္ကိုသာ အသံုးျပဳျခင္းလားဟူ၍ူ စာေရးသူအေနျဖင့္ ေ၀ခြဲမရျဖစ္ေနမိပါသည္။ 

လူမႈကြန္ယက္ facebook စာမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ေနာက္ထပ္ ဖတ္လိုက္ရသည္မွာ နယ္သာလန္ ႏုိင္ငံ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အေၾကာင္းပင္ျဖစ္ပါသည္။ ၎ႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မ္းသာသည့္ အခ်မ္းသာဆံုးႏိုင္ငံစာရင္းတြင္ ပါ၀င္ပါသည္။ ၎၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ ၎လမ္းေၾကာင္း အမ်ားစုကို စက္ဘီးႏွင့္သာ စီးသြားေလ့ရွိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ စက္ဘီးစီးျခင္းျဖင့္ က်န္းမာေရးအတြက္ ေကာင္းေစသလို သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကိုလည္း ထိန္းသိမ္းၿပီးျဖစ္သည္။ ႏုိင္ငံ့၀င္ေငြကိုလည္း ေခၽြတာ ၿပီးျဖစ္ပါသည္။

၎၏ခံယူခ်က္မွာ ေလးစားအတုယူဖြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ ႏုိင္ငံသမၼတမွ ဆင္းရဲမႈ ေလ်ာ့ခ်ေရးေဆာင္ရြက္ေနသည့္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ ၎၀န္ႀကီး၏ ခံယူခ်က္ကို အတုယူႏုိင္လွ်င္ ျပည္သူ႕ဘ႑ာေငြကို ေခၽြတာႏုိင္မည္ျဖစ္ၿပီး ျပည္သူမ်ား လိုအပ္ခ်က္ကိုလည္း ပိုမိုျဖည့္ဆည္းေပးႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ လႊတ္ေတာ္ေဆာင္ပုဒ္ကိုသာ ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္ ျပည္သူကိုသာ အဓိကထား ဦးတည္ၿပီး ျပည္သူကို ဗဟိုျပဳသည့္စနစ္ဟု မိမိအေနျဖင့္ နားလည္သေဘာက္ေပါက္ပါသည္။

အကယ္၍ ျပည္သူ႔အက်ိဳးကို ေဆာင္ရြက္ရန္ အမွန္တကယ္ လုိအပ္မႈရွိလွ်င္ ျပည္သူအေပၚ ထိေရာက္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားေပးႏုိင္မည္ဆိုလွ်င္ ျပည္သူ႔ဘ႑ာေငြကို အသံုးျပဳၿပီး ၀ယ္ယူႏုိင္ပါသည္။ ျပည္သူေရြးေကာက္တင္ေျမွာက္ေသာ အစိုးရမ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားလည္း ဦးစားေပးသလို  ျပည္သူမ်ား ႀကံဳေတြ႕သည့္ အခက္အခဲမ်ားကို ဦးစားေပးေျဖရွင္းေစလိုသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ မိမိႏုိင္ငံတြင္ရွိသည့္ ျပည္သူအမ်ားစုသည္ “လိုင္းကားမေျပာနဲ႕ ဆိုက္ကားေတာင္ ေကာင္းေကာင္းမစီးႏုိင္သည့္သူမ်ား  ေျခလ်င္ေလွ်ာက္ေနရသူမ်ား အမ်ားအျပား ရွိေနေသးသည္ကို” ကုိယ္ခ်င္းစာေစလိုပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ၇၅%ႏႈန္းေသာ လူဦးေရသည္ ေက်းလက္တြင္ ေနထုိင္ၾကပါသည္။  ၿမိဳ႕ျပသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္းသည္ ႏုိင္ငံဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္သည္ဟု ေခၚဆို၍ ရႏိုင္မည္မဟုတ္ပါ။ ေက်းလက္ေဒသပါ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မွသာ ႏုိင္ငံေတာ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္သည္ဟု ေခၚဆိုႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္။

အထက္ပါအတိုင္း ျပည္သူတစ္ဦးအေနျဖင့္ျဖစ္ေစလိုသည့္ဆႏၵကို လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရန္ လြယ္ကူမႈ မရွိလွသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ လူတစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦးသည္ ဦးတည္ခ်က္၊ ခံယူခ်က္မတူ ကြဲျပားမႈရွိသည္သာမက အၾကင္နာေမတၱာတရားမ်ားလည္း ကြဲျပားမႈရွိလွသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ လူတိုင္းကိုယ္စီ ဦးတည္ခ်က္၊ သေဘာထားကြဲလႊဲခ်က္မ်ားရွိသည္မွန္ေသာ္လည္း ထိုကြဲလႊဲ ခ်က္အေပၚ မိမိသေဘာထားဆႏၵကို ဦးစားေပးမႈမျပဳဘဲ အမ်ားျပည္သူ၏ဆႏၵ၊ အမ်ားျပည္သူ၏ ေကာင္းက်ိဳးျဖစ္ထြန္းေရးကိုသာ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံအေနျဖင့္ ေရွ႕ရႈ႕သင့္ပါသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ ေက်းလက္ေနျပည္သူမ်ားသည္ ဒုကၡအခက္အခဲမ်ိဳးစံုကို ရင္ဆိုင္ခံစားေနၾကရပါသည္။ ျပည္သူအက်ိဳးသယ္ပိုးရာတြင္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာ၊ ေက်းလက္ၿမိဳ႕ျပမခြဲျခားဘဲ တန္းတူျဖည့္ဆည္းေပးေစလိုသည္။ မတူကြဲျပားမႈအေပၚ အျပန္အလွန္တြန္းလွန္ေနၾကမည္ဆိုွလွ်င္၊ ကိုယ္ႏွင့္မတူ ကိုယ့္ရန္သူဟူ၍ သတ္မွတ္ေနမည္ဆိုလွ်င္၊ တိုင္းရင္းသားဟူ၍ ခြဲျခားေနမည္ဆိုလွ်င္၊ ေက်းလက္ၿမိဳ႕ျပဟူ၍ခြဲျခားေနမည္ဆိုလွ်င္ အဘယ္မွာမ်ား စည္းလံုးညီညြတ္မႈ ရွိအံ့မည္နည္း၊ အဘယ္မွာ ႏုိုင္ငံေတာ္ႀကီး ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ ရွိအ့ံမည္နည္း။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားအားလံုးအေပၚ ခြဲျခားမႈမျပဳေစရန္ႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးအခန္းက႑တြင္လည္း  ေက်းလက္၊ ၿမိဳ႕ျပမခြဲျခားဘဲ တန္းတူညီမွ်မႈရွိလာေစရန္  ေမတၱာတရားျဖင့္ အေျခခံ၍  ျပည္သူအေပၚ အမွန္တကယ္ခ်စ္ေသာ၊  ျပည္သူအေပၚ အမွန္တကယ္ ျမတ္ႏုိးတန္ဖိုးထားေသာ၊ ျပည္သူကို ဦးစားေပးေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ျပည္သူေကာင္းက်ိဳးကိုသာ သယ္ပိုးမည္ဟူ၍ ျပင္းထန္ေသာ ခံယူခ်က္ျဖင့္ ထားရွိေပးမည္ဆိုပါက မၾကာမီတြင္ ေခတ္မွီဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးကို တည္ေဆာက္သြားႏုိင္မည္ျဖစ္သည့္အျပင္ ျမန္မာႏုိင္ငံရွိ တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ားအေပါင္းလည္း စိတ္ခ်မ္းသာစြာႏွင့္ ေသြးရင္းညီအစ္ကိုမ်ားသဖြယ္ စည္းလံုးညီညြတ္မႈပိုမို ရရွိလာမည္ျဖစ္သည္ဟု စာေရးသူအေနႏွင့္ယံုၾကည္ရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္။

နင္;အြဥ္ရက္ခြိဳ,
ခမ္းစႏၱာ;