စာဖတ္ျခင္းသည္ လူ၏တန္ဖိုး

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၁၂)ရက္

လူသားတို႔၏ ဘံုတြင္အလံုၿခံဳဆံုးေသာ ေဆး၀ါးကား စာဖတ္ျခင္းတည္း။ လူသားတို႔၏ ပတ္၀န္းက်င္တိုင္းသည္ စာေပေလာက မဟုတ္ေသာ္လည္း စာေပအားလံုးသည္ လူသားတို႔၏ ပတ္၀န္းက်င္မွ ဆင္းသက္ေပါက္ဖြားလာၾကျခင္းျဖစ္သည္။ စာေပဟူသည္ကား လူ႔ေလာက၏ အလင္းေရာင္ျဖစ္သည္။ ပင္ကုိက ေမွာင္အတိျဖစ္ေနေသာ ဘ၀လြင္ျပင္က်ယ္ကို စာေပဖတ္ျခင္းတည္းဟူေသာ မီးရွဴးတန္ေဆာင္ ျဖင့္ ထြန္းညိွ၍သာ ကူးျဖတ္ရပါလိမ့္မည္။ “စာဖတ္ျခင္း ၀ါသနာ”ကား လူတိုင္းလူတိုင္း စြဲၿမဲေအာင္ ေမြးျမဴသင့္ေသာ ၀ါသနာေကာင္းျဖစ္ေပသည္။

“စာဖတ္ျခင္းသည္ ကၽြႏ္ုပ္တို႔အားလံုး နားလည္ေသာ ဘာသာစကားတစ္ခုျဖင့္ သီးျခားတည္ရွိ ေနေသာ သုခဘံုတစ္ခုျဖစ္သည္” ဟူေသာ ဆိုရိုးစကားတစ္ရပ္လည္းၾကားဖူးပါသည္။ အသိပညာရတနာအျမဳေတတို႔အား စုေ၀းတည္ရွိရာသည္ “စာေပ”ျဖစ္သည္။ စာသည္ အလိမၼာကိုေပး၍ အလိမၼာသည္ စာမွာရွိေၾကာင္း ထင္ရွားလွသည္။  စာအုပ္တြင္ရွိေနေသာ အသိပညာကို ဦးေႏွာက္အတြင္းသို႔ သြင္းယူ ရန္မွာ စာဖတ္ျခင္းအလုပ္တစ္ခုသာ အထိေရာက္ဆံုးျဖစ္ေလသည္။ အစြမ္းကုန္ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေနေသာ ဤေခတ္တြင္ စာမ်ားမ်ားဖတ္ေနရန္ မလိုအပ္ေတာ့ဟူေသာ အယူအဆမ်ားလာၾကသည္။ မည္မွ်တိုးတက္ ေကာင္းမြန္ေသာ သိပၸံေခတ္ဆက္သြယ္ေရး အသံုးအေဆာင္မ်ားပင္ျဖစ္ေစ ကမၻာေလာကပတ္၀န္းက်င္ကို နားလည္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မႈစြမ္းရည္၌” စာဖတ္ျခင္း၏ စြမ္းရည္”ကို မမီႏိုင္ၾကေပ။

ထို႔ေၾကာင့္လည္း ေရွးအစဥ္အဆက္ကပင္ အသိပညာ ျပည့္၀ေသာ လူႀကီးသူမတို႔က ေနာင္လာ ေနာက္သားတို႔အား စာဖတ္ၾကရန္ ဆံုးမခဲ့ၾကသည္။ စာဖတ္ရန္အတြက္ စာတတ္ေအာင္လည္း သင္ေပးခဲ့ ၾကသည္။ ေရေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္းမ်ား စင္ၾကယ္၏။ စာဖတ္ျခင္းေၾကာင့္ စိတ္၀ိညာဥ္ အသိတရား စင္ၾကယ္၏။ စာဖတ္ျခင္းသည္ အသိဥာဏ္ကို ရွင္သန္ေစ၍ စိတ္ေနစိတ္ထားကို ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစမည့္ အထက္ျမက္ဆံုးေသာ လက္နက္ျဖစ္သည္။ အသိဥာဏ္သည္ ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးထြားမႈ ႏွင့္ မတူဘဲ အကန္႔အသတ္မရွိ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာႏိုင္သည္။ အသိဥာဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ပါမွ ဘ၀တက္လမ္း ခရီးကို သာယာေျဖာင့္ျဖဴးစြာ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ေပမည္။

၀ါသနာဆိုရာတြင္ ေကာင္းေသာ၀ါသနာ ရွိသကဲ့သို႔ မေကာင္းေသာ၀ါသနာလည္း ရွိေလသည္။ စာဖတ္ျခင္းသည္ ေကာင္းေသာ၀ါသနာျဖစ္၍ စာဖတ္သည္ဆိုလွ်င္ ဖတ္ေသာစာအုပ္ကိုလည္း ထည့္သြင္း စဥ္းစားရလိမ့္မည္။ “စာအုပ္စာေပ” ဆိုရာတြင္ ေကာင္းေသာစာအုပ္စာေပ၊ မေကာင္းေသာ စာအုပ္စာေပဟူ၍ ခြဲျခားေနရန္မလိုဘဲ မည္သို႔ေသာ စာအုပ္စာေပကိုမဆို ဖတ္ရွဳႏို္င္သည္။ ထိုစာေပမွ ရရွိ လာေသာ အသိတရားကိုသာေကာင္းမေကာင္း၊ အသံုးခ်သင့္မသင့္၊ ေဆာင္ရန္ေရွာင္ရန္ မိမိဘာသာခြဲျခား စိတ္ျဖာတတ္ရန္ လိုသည္ဟူေသာ အဆိုအမိန္႔ကို ၾကားဖူးပါသည္။

“စာအုပ္စာေပ လူ႔မိတ္ေဆြ”ဟူေသာ ေဆာင္ပုဒ္ကို နားလည္ႏွစ္သက္စြာ လက္ကိုင္ျပဳၾကသူမ်ား၊ ဘ၀ကို စာေပတြင္ ျမွဳပ္ႏွံေနၾကသူမ်ား၊ စာေပမွ သုတႏွင့္ရသကို အပတ္တကုတ္ ရွာေဖြေနၾကသူမ်ားသည္ စာဖတ္၀ါသနာ အျပင္းထန္ဆံုး၊ စာဖတ္သမားေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ စာဖတ္ျခင္းဟူသည္ စာအုပ္ကို ေလ့လာျခင္းအားျဖင့္ နားလည္မႈစြမ္းရည္ကို အဆင့္ဆင့္ျမင့္မားေစသည္႔ စိတ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈျဖစ္စဥ္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ တိုးတက္လာေသာ စိတ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈသည္ စာဖတ္ေကာင္းသမားတစ္ေယာက္ ျဖစ္လာရန္လိုအပ္ေသာ အေျခခံျဖစ္သည္။ ဤအဆင့္သို႔ေရာက္လွ်င္ ခိုင္မာေသာ စာဖတ္၀ါသနာ အျမစ္တြယ္ေနသူဟု ဆိုႏိုင္ပါသည္။

မ်ားစြာေသာသူတို႔သည္ စာဖတ္ၾကေသာ္လည္း အက်ိဳးရွိေအာင္ မဖတ္တတ္ၾကျခင္းမ်ားကို ေတြ႔ရပါသည္။ ဤသို႔ျဖစ္ရျခင္းမွာ “စာဖတ္ျခင္း၏ တန္ဖိုးကိုမသိ၍လည္းေကာင္း၊ ေပါ့ေပါ့တန္တန္ စိတ္သ ေဘာထားႏွင့္ အသိညဏ္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို အေလးမထားျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အဆိပ္အေတာက္စာေပ တို႔ကိုသာ ဖတ္မိျခင္းေၾကာင့္လည္းေကာင္း၊ အညြန္႔တက္လာေသာ စာဖတ္၀ါသနာ ပ်က္သုဥ္းသြားၾကရေလသည္။ စာဖတ္ျခင္းသည္ လူ၏တန္ဖိုးကို အမွန္ပင္တိုးတက္ေစပါသည္။ စာဖတ္၀ါသနာရွင္ႏွင့္ စာအုပ္မကိုင္ခ်င္သူတို႔ကား မ်ားစြာျခားနားလွပါသည္။ ျမင့္မိုရ္ေတာင္ႏွင့္ ေတာင္ပို႔တို႔ ကြာျခားသကဲ့သို႔ လည္းေကာင္း၊ ပတၱျမားမ်က္ရွင္ႏွင့္ လမ္းခင္းေက်ာက္သို႔ မတူႏိုင္သကဲ့သို႔လည္းေကာင္း မယွဥ္ႏိုင္ေအာင္ ကြာျခားၾကေလသည္။

စာဖတ္ျခင္းသည္ ေကာင္းေသာအလုပ္ျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းေသာ၀ါသနာတစ္ရပ္အျဖစ္ မရွိေသးလွ်င္ ေလ့က်င့္ပ်ိဳးေထာင္ယူရပါမည္။ လူတိုင္းစြဲၿမဲသင့္ေသာ စာဖတ္၀ါသနာကို မိမိ၌လည္းစြဲၿမဲေစသင့္ပါသည္။ စာဖတ္ျခင္းသည္ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ေပးသည္။ စိတ္ေနစိတ္ထားကို အေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး ဆိုးေပးႏိုင္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ေခါင္းထဲသို႔ ၀င္သြားေသာ အသိတရားမွန္ကန္ေစေရးသည္ စာဖတ္၀ါသနာ၏ အေရးအႀကီးဆံုး အသက္၀ိညာဥ္ျဖစ္သည္။ အသိတရားမွားသြားလွ်င္ အလြန္ႀကီးမားေသာ အႏၱရာယ္ျဖစ္ ေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စာဖတ္သက္ရင့္ျခင္းကပင္ စာအုပ္၏အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈစြမ္းအားကို အဆံုးအျဖတ္ ခဲြျခားေပးႏိုင္ေလသည္။

ကိုးကားခ်က္ - ဦးစန္းေငြ(ခေရပင္စာေပ)
နန္း ခမ္း ညာ