အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး၏သမိုင္းေၾကာင္း (သို႔မဟုတ္) ျဖားဗြာလွေဖ၏အတၳဳပတိၱ

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂)ရက္

၁၃၈၀ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလဆုတ္ (၅) ရက္ေန႔တြင္က်ေရာက္ေသာေန႔သည္ “ပအို၀္းအာဇာနည္ေန႔”ျဖစ္သည္။ ပအို၀္းအာဇာနည္ေန႔ကို က်င္းပလာခဲ့သည္မွာ ယခုဆိုလွ်င္ (၄၃) ႀကိမ္ေျမာက္ရွိသြားၿပီျဖစ္သည္။ ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္္ႀကီး ျဖားဗြာလွေဖကြယ္လြန္ေသာေန႔ကို အစြဲျပဳၿပီး ေတာ္သလင္းလဆုတ္ (၅) ရက္ေန႔ကို ပအို၀္းတစ္မ်ိဳးသားလုံး၏ “အာဇာနည္ေန႔” ဟု ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ လုံးဒါညီလာခံတြင္ သတ္မွတ္ခဲ့ၾကသည္။

ပအိုဝ္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖားဗြာ-ဦးလွေဖသည္ သထုံခရုိင္၊ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္၊ ေညာင္ပလႅင္ရပ္သံပုရာပင္ဆိပ္ရြာတြင္ ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၁၂၇၁) ခုႏွစ္၊ တန္းခူးလဆုတ္ (၂)ရက္၊ ခရစ္သကၠရာဇ္ (၁၉၁၀)ခုႏွစ္ မတ္လ(၂၆) ရက္ေန႔တြင္အဖ-ဖာျဖားဒြန္း၊ အမိ-မြိဳးနန္းသီးလယ္သမားမိသားစုမွဖြားျမင္လာသူျဖစ္သည္။ ခရစ္သကၠရာဇ္ (၁၉၁၆) ခုႏွစ္မွ (၁၉၂၁) ခုႏွစ္အခ်ိန္ထိ ေညာင္ပလႅင္ရပ္တြင္ပညာသင္ယူၿပီးသကၠရာဇ္(၁၉၂၁) ခုႏွစ္အခ်ိန္တြင္သထံုရွိ“ေအဗြီအဆင့္ျမင့္ေက်ာင္းတြင္”တြင္ ထပ္ဆင့္ပညာသင္ယူခဲ့ေလသည္။ (၁၉၂၄) မွ (၁၉၂၇) ခုႏွစ္တြင္ ေမာလ္ၿမိဳင္ၿမိဳ႕“စိန္ပထဲရစ္” “St Ptrik” မွအဆင့္ျမင့္ေက်ာင္းတြင္ပညာသင္ယူခဲ့ေလသည္။ (၁၉၃၂) ခုႏွစ္တြင္ရန္ကုန္တကၠသိုလ္၌ “ဘီအက္စ္စီဂုဏ္ထူး”(BSc,BL) ဘြဲ႕ကိုရယူၿပီး (၁၉၃၆)ခုႏွစ္၊ အဂၤလန္ႏိုင္ငံလန္ဒန္တကၠသိုလ္တြင္ ဥပေဒပါရဂူဘြဲ႔(B.L)ကိုဆြတ္ခူးရယူခဲ့သည္။ ပအိုဝ္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္(B.Sc,BL) ဘြဲ႕ႏွစ္မ်ိဳးကိုဆြတ္ခူးရရွိခဲ့သူျဖစ္သည္။ သကၠရာဇ္ (၁၉၃၆) ခုႏွစ္တြင္တကၠသိုလ္ဘြဲ႕မ်ားရရွိခဲ့ၿပီးေနာက္ အဂၤလိပ္အစိုးရလုပ္ေဆာင္သည့္မဲေရြးခ်ယ္ပြဲတြင္ သထံုမွစ၍မဲဆႏၵေရြးခ်ယ္ခံရၿပီး ဥပေဒလြတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္လာသည္။ (၁၉၃၇) ခုႏွစ္တြင္အဂၤလိပ္အစိုးရကဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာေဒါက္တာဘေမာ္ဦးေဆာင္သည့္ပါလီမန္တြင္ ဒုတိယလြတ္ေတာ္ဥကၠဌျဖစ္လာသည္။ ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္ ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္ႏုတို႔ဦးေဆာင္၍ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္းနယ္ခ်ဲ႕ဆန္႕က်င္ေတာ္လွန္ေရးတပ္ေပါင္းစုတြင္လည္းပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခဲ့ေလသည္။ (၁၉၃၉) ခုႏွစ္မွ (၁၉၄၂) ခုႏွစ္တြင္ ျပည္သူ႕လႊတ္ေတာ္အတြင္းဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ (၁၉၄၂) ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၁)ရက္ေန႕ဂ်င္နရယ္အီဒါးဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ယာယီအစိုးရတြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္(ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)၊ ေဒါက္တာသိန္းေမာင္(ဘ႑ာေရးဝန္းႀကီး)၊ သခင္ထြန္းအုတ္(သစ္ေတာေရးဝန္ႀကီး)၊ သခင္ဘစိန္(လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဝန္ႀကီး)၊ သခင္သန္းထြန္း(စိုက္ပ်ိဳးေရးဝန္ႀကီး)၊ ဦးဘဝင္း(ပညာေရးဝန္ႀကီး)၊ ဦးထြန္းေအာင္(တရားေရးဝန္ႀကီး)၊ ျဖားဗြာဦးလွေဖ(ေရာင္းဝယ္ေရးႏွင့္စက္မႈလက္မႈဌာနဝန္ႀကီး)၊ ဗႏၶဳလဦးစိန္(ေျမယာအိမ္ဝိုင္းေဆာက္လုပ္ေရးဝန္ႀကီး) တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ လြတ္လပ္ေရးရရွိရန္အတြက္သကၠရာဇ္ (၁၉၄၃)ခုႏွစ္၊ မတ္လ(၁၇)ရက္ေန႕တြင္ယာယီအစိုးရျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္၊ သခင္ျမ၊ ေဒါက္တာသိန္းေမာင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးေက်ာ္စိန္၊ ျဖားဗြာလွေဖ၊ ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ႏွင့္ဦးတင္ေရႊတို႔သည္ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတိုဂ်ိဳၿမိဳ႕သြားေရာက္ခဲ့ၾကေလသည္။အထက္ပါပုဂၢိဳလ္တို႔မွာ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရးရရွိရန္အတြက္ ဂ်ပန္အစိုးရႏွင့္သြားေရာက္ေဆြးေႏြးခ့ဲသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ (၁၉၄၃)ခုႏွစ္၊ၾသဂုတ္လ (၁) ရက္ေန႕တြင္ဂ်ပန္အစိုးရလြတ္လပ္ေရးေပးၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာအစိုးရအဖြဲ႕မွာ ေဒါက္တာဘေမာ္(ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)၊ သခင္ျမ(ဒုဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း (ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးခ်ဳပ္)၊ ေဒါက္တာသိန္းေမာင္(ဘ႑ေရးဝန္းႀကီး)၊ သခင္ႏု(ႏိုင္ငံျခားေရးရာဝန္ႀကီး)၊ဦးဘဝင္း(အတြင္းဝန္ႀကီး)၊ ဦးစိန္(တိုးတက္ေရးႏွင့္စည္းရံုးေရးဝန္ႀကီး)၊ သခင္ေလးေမာင္(လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးဝန္ႀကီး)၊ ဦးေအး(အခြန္ေတာ္ဝန္ႀကီး)၊ ျဖားဗြာလွေဖ(သစ္ေတာႏွင့္သတၱဳေရးဝန္ႀကီး)၊ ဦးလွမင္း(ပညာေရးႏွင့္က်န္းမာေရးဝန္ႀကီး)တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္ ဂ်ပန္ေခတ္ဝန္ႀကီးတာဝန္မ်ားထမ္းေဆာင္လာသည္သာမက ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသြားေရာက္စဥ္ဂ်ပန္ဘုရင္ႏွင့္ေတြ႔ဆံုခဲ့သေသာဗမာျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအစိုးရအဖြဲ႔သည္(၁၉၄၂) ခုႏွစ္၊ဇြန္လ (၂၀)ရက္ေန႕တြင္အေရွ႕ေတာင္အာရွလူငယ္အစည္းအရံုးကိုဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ (၁၉၄၅)ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ(၂၂) ရက္ေန႕ည(၉)နာရီအခ်ိန္ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိကုတ္ကင္းလမ္းႏွင့္ရြတၱလမ္းအေရွ႕ပိုင္းစစ္ရဲျခံဝုိင္းအတြင္းတြင္ရွိေသာဂ်ပန္တို႕သည္ေဒါက္တာဘေမာ္၊ ဦးထြန္းေအာင္၊ ဗႏၶဳလဦးစိန္၊ ျဖားဗြာလွေဖ၊ သခင္လြန္းေဘာ္၊ သခင္ျမ၊ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ဦးလွေမာင္၊ ေဒါက္တာဘဟန္၊ ဦးရန္ႏိုင္တို႔ကိုေခၚေဆာင္၍ ေမာ္လၿမိဳင္မုဒံုသံျဖဴဖရပ္ဖက္တို႔ဆုတ္ျပန္ခ့ၾဲကသည္။ (၁၉၄၆) ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၀)ရက္ေန႔မွ (၂၈)ရက္ေန႔အထိရွမ္းျပည္နယ္လက္မႈပညာျပပြဲျဖစ္ေသာပထမပင္လံုညီလာခံသည္“ဖဆပလ”အရာရွိဦးဘေအး၊ သခင္ႏု၊ မ်ိဳးခ်စ္ပါတီသား-ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ မိတိၳလာဦးဘရင္၊ျပည္နယ္ႀကီး/ငယ္မွရွမ္းေစာ္ဘြားမ်ားခ်င္ဒူးဝါးအပါအဝင္ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္လည္းယင္းညီလာခံကိုတက္ေရာက္ခဲ့သည္။

“ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရး”အဖြဲ႕“ရလဖ”အဖြဲ႕ဝင္ျဖစ္ေသာ ျဖားဗြာဦးျဖဴ၊ထြက္နႏၱာဟိန္၊ ဗိုလ္ဟိန္ေမာင္တို႔ပါပထမပင္လံုညီလာခံႀကီးကိုတက္ေရာက္ခဲ့ၾကၿပီးအျပန္တြင္မ်ိဳးခ်စ္ေခါင္းေဆာင္္ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕နယ္စဝ္ခြန္ၾကည္ႏွင့္ ေပါင္းစပ္ခဲ့သည္။ (၁၃၀၈)ခုဝါဆိုလဆန္း(၂)ရက္သကၠရာဇ္ (၁၉၄၆) ဇြန္လ(၃၀)ရက္ေန႔တြင္ ျဖားဦးခဲ၊ ျဖားဗြာလွေဖ၊ ျဖားဘိုမွ်င္၊ ျဖားျပဴးတို႔ဦးေဆာင္၍ပအိုဝ္းေတာင္သူအမ်ိဳးသားမ်ားအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ႀကီးကိုသထံုၿမိဳ႕ ေညာင္ဝိုင္းဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ ပအိုဝ္းအမ်ိဳးသားအဖြဲ႕အျဖစ္ဖြဲ႕စည္းႏိုင္ခဲ့သည္။ သကၠရာဇ္(၁၃၀၈)ခုတေပါင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၂)ရက္၊စေနေန႔တြင္ ပထမဆံုးတစ္ႀကိမ္ပအိုဝ္းအမ်ိဳးသားညီလာခံႀကီးကို သထံုၿမိဳ႕နယ္ၾကယ္တာယာရုပ္ရွင္ရံုတြင္က်င္းပခဲ့သည္။ ပအိုဝ္းေတာင္သူအမ်ိဳးသားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္လႈပ္ရွားမႈနယ္ေျမမ်ားမွာ သထံုခရိုင္ေကာ့ကရိတ္၊ ဘားအံ၊ ေတာင္ငူ၊ ဇရပ္ႀကီး၊ ထန္းတပင္၊ ဒုိက္ဦးၿမိဳ႕အိမ္ေျမ(၄၀)မ်ားစသည့္နယ္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။ (၁၉၄၇)ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚဝါရီလ(၅)ရက္ကရင္အဖြဲ႕အစည္း(KCOBKNA)  ေဒါကလူႏွင့္ (KYO) စေသာအဖြဲ႔အစည္းမ်ားသည္ဖ်က္သိမ္းၿပီး (KNU)ကရင္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုးကို ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္။ ဥကၠ႒ေစာစံဖိုးတင္ျဖစ္ၿပီး ဒု-ဥကၠ႒မွာျဖားဗြာလွေဖႏွင့္အဖြဲ႕ဝင္(၁၇)ဦးျဖစ္သည္။ ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္ပအိုဝ္းေတာင္သူအမ်ိဳးသားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္တြင္ အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္ေသာ္လည္း ကရင္အဖြဲ႕အစည္း(KNU)တြင္ ဒု-ဥကၠ႒အျဖစ္တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အသစ္တစ္ခါျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ကရင္ညီလာခံတြင္အပိုဒ္(၃)အရ ေစာဘဦးႀကီး၊ ေစာစံဖိုးတင္၊ ျဖားဗြာလွေဖႏွင့္ဆရာသာထိုတို႔ပါဝင္ေသာအရာရွိအဖြဲ႕သည္ ဘိလပ္ပါလီမန္အဖြဲ႕အရာရွိမစၥတာေအဗိေဗာစ့္တို႔စုေဝးမႈမ်ားရွိခဲ့ၾကသည္။ ပအိုဝ္းေတာင္သူအမ်ိဳးသားမ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဦးေဆာင္သူျဖားဗြာလွေဖ၊ ျဖားဦးခဲ၊ ျဖားဦးစံေရႊ၊ ျဖားျပဴးတို႔ဦးေဆာင္ၿပီး (၁၉၄၈)ခုႏွစ္သထံုၿမိဳ႕ ေမာ္ေက်ာ့္ရပ္ ေရေက်ာ္ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းတြင္ဆႏၵျပပြဲက်င္းပရာ၌ ပအုိ၀္းတိုင္းရင္းသားတစ္ေသာင္းေက်ာ္တုိ႔ကိုယ္တုိင္တက္ေရာက္အားေပးခဲ့သည္။ ဆႏၵျပပြဲတြင္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ျဖားဗြာလွေဖ၊ဦးခဲႏွင့္ ဦးျပဴတို႔ကမိန္႔ခြန္းမ်ားေျပာၾကားၾကၿပီး ေအာက္ပါအခ်က္ႀကီးႏွစ္ခ်က္ကို ေတာင္းဆိုႏိုင္ခ့ၾဲကသည္။

၁။ပအိုဝ္းေတာင္သူဟုေခၚဆိုျခင္းမျပဳရ။ ပအိုဝ္းကိုပအိုဝ္းလူမ်ိဳးဟုေခၚရမည္။

၂။ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားအတြက္ တပ္ရင္းႏွစ္ရင္းဖြဲ႕စည္းေပးရန္တို႔ျဖစ္သည္။

ကမာၻ႔သမိုင္းတြင္နာမည္ေက်ာ္ၾကားလ်က္ရွိေသာ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၁၂)ရက္ေန႔ ပင္လံုစာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးရာတြင္ ကရင္ကိုယ္စာလွယ္အေနျဖင့္ ျဖားဗြာလွေဖကတက္ေရာက္ေလ့လာခဲ့့သည္။ (၁၉၄၇) ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ (၁၂) ရက္ေန႔ည ေတာင္ပိုင္းေစာ္ဘြားစဝ္ခြန္ပန္းစိန္ဧည့္ခံေသာ ညေနစာစားပြဲတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ မစၥတာေဘာ္ထြမ္မေလ(အဂၤလိပ္လူမ်ိဳးဘိလပ္ပါလီမန္ပုဂၢိဳလ္ႀကီး)ဆာမားဒူးဝါးဆင္ဝါးေနာင္၊ ရခုိင္၊ ဦးဝမ္ကိုေဟာ၊ ခ်င္း၊ ေညာင္ေရႊေစာ္ဘြားစဝ္ေရႊသိုက္ႏွင့္ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္ၾကြေရာက္မိန္႔ခြန္းေျပာသူမ်ားျဖစ္သည္။ ညီလာခံကိုယ္စားလွယ္ဦးေဖခင္(အၿငိမ္းစားသံအမတ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံဂုဏ္ရည္ပထမအဆင့္)သည္ ျဖားဗြာဦးလွေဖအေပၚသံုးသပ္ခ်က္မွ ာဦးလွေဖသည္ ႏိုင္ငံေရးအေတြ႕အႀကံဳမ်ားျပားသည႔္အျမင္က်ယ္ၿပီးအသိတရားရွိသည့္ပုဂိၢဳလ္ႀကီးတစ္ေယာက္ျဖစ္သည္။ သူသည္ဒုတိယကမာၻစစ္မျဖစ္မွီလႊတ္ေတာ္ရဲ႕ဥကၠ႒ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ညီလာခံတက္ေရာက္ရာတြင္လည္း ရိုးရိုးတက္ေရာက္လာျခင္းမဟုတ္၊ ႏိုင္ငံေရးတက္ကစားတဲ့အေၾကာင္းဦးလွေဖသည္ ရွမ္း၊ ရခိုင္၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ကရင္နီတို႔ပါေသာဖက္ဒရယ္တိုင္းျပည္တည္ေထာင္ႏိုင္ရန္ အၿမဲတမ္းႀကိဳးပမ္းေနသူျဖစ္ေၾကာင္းေဝဖန္သံုးသပ္ေလသည္။ (၁၉၄၈)ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၃၁)ရက္ေန႔တြင္ ကရင္ဆန္႕က်င္ေရးသမားတို႔သည္ သထံုခရိုင္တစ္ခုလံုးကိုသိမ္းယူၿပီးသထံုၿမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႕မွာ ျဖားဗြာဦလွေဖဦးေဆာင္၍ ေအာက္ပါအတိုင္းဖြဲ႕စည္းခဲ့သည္-

၁။ ျဖားဗြာလွေဖအုပ္ခ်ဳပ္ေရးအႀကီးအကဲ

၂။ ေစာအုန္းေဖညြန္႔တဲဖြက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအႀကီးအကဲ

၃။ ေစာေရႊဒုန္း ျပည္နယ္ေရးအႀကီးအကဲအဖဲြ႔ဝင္ (၁၆) ဦးအျဖစ္ဖြဲ႔စည္း၍သထံုခရုိင္ႏွင့္ယခင္ဘားအံနယ္လိႈင္းဘြဲ႔ေကာ့ကရိတ္နယ္မ်ားကိုအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ေလသည္။

(၁၉၄၉) ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းကရင္ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးႀကီး၊ ဦးလွေဖ၊ ကာနယ္အက္စသိန္းႏွင့္ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ေနာ္ဆိုင္းတို႔လြယ္ေကာ္ၿမိဳ႕တြင္(၁၉၄၉)ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ၌ယခုေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕အားသိမ္းပိုက္ရန္တိုင္ပင္ၾကသည္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကိုသိမ္းပိုက္ရာတြင္ ကရင္တပ္မွကာနယ္အက္စသိန္း၊ ကခ်င္တပ္မွ ေနာ္ဆိုင္း၊ပအိုဝ္းတပ္မွခြန္ပန္းေမာင္(ဇရပ္ႀကီး) တို႔ပါဝင္ၾကသည္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သိမ္းပိုက္ၿပီး (၅)ရက္အၾကာတြင္ ေနာ္ဆိုင္းဦးေဆာင္ေသာကခ်င္တပ္မ်ားသည္ ေနာင္ခ်ိဳၿမိဳ႕မွတဆင့္ကခ်င္ျပည္သို႔ဆုတ္ျပန္သြားသည္။ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕အားစစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပံုစံျဖစ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္။ ျမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရးေကာ္မတီဝင္မ်ားမွာ-

၁။ ျဖားဗြာဦးလွေဖအုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴး

၂။ ျဖားဝိဒါအဖြဲ႔ဝင္

၃။ကာနယ္အက္စသိန္းအဖြဲ႔ဝင္

၄။ ေမဂ်ာအာရစ္မဲင္းအဖြဲ႔ဝင္

၅။ဗိုလ္ႀကီးေမာင္ေလးအဖြဲ႔ဝင္တို႔ျဖစ္ၾကသည္။

ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕သိမ္းပိုက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ၿမိဳ႕အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ယူအဲမ္ပီတပ္ဗိုလ္ဂ်မာဒါခ်န္ဇံု (ဟုိပံုးၿမိဳ႕အေရွ႕ေျမာက္ဖက္ေက်ာက္တန္းရြာ)၊ ဂ်မဒါ၊ လွေဖငယ္၊ လူစြမ္းေကာင္းပ်ာဒြီးအဖြဲ႕၊ ခြန္စိန္(ဆီဆိုင္)၊ ဗိုလ္ဟိန္ေမာင္(ဖာမြန္း)၊ ဟိန္းသွ်င္းေငြ(ေက်ာက္တန္း)တို႔သည္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ဦးဖုိးခင္အိမ္တြင္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ၾကရန္ စုေဝးတိုင္ပင္သေဘာတူဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ပေဒသရာဇ္စနစ္ဆန္႔က်င္ေရးသမားမ်ား ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ကိုသိမ္းယူၿပီး (၃)လအၾကာတြင္ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာအစိုးရတပ္မွ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕အားျပန္လည္တိုက္ခုိက္သျဖင့္ ျဖားဗြာဦလွေဖ၊ ဗိုလ္မွဴးအက္စသိန္း၊ ဂ်မဒါခ်န္ဇံု၊ ဂ်မဒါလွေဖငယ္၊ လူစြမ္းေကာင္းပ်ာဒြီးအဖြဲ႔၊ ခြန္စိန္(ဆီဆိုင္)၊ ဗိုလ္ဟိန္ေမာင္(ဖာမြန္း)၊ ဟိန္းသွ်င္းေငြ (ေက်ာင္တန္း) တို႔ပါဝင္ေသာတပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ ေတာင္ႀကီးေတာင္ဖက္ေနာင္ပါလံ၊ ထီဟန္ေဆြးသို႔ဆုတ္ခြာသြားခဲ့ၿပီး ေနာင္ပါလံအားမီးရႈိ႕ဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ အေရွ႕ေတာင္ဖက္သို႔ခရီးထြက္စဥ္ ဆီဆိုင္ၿမိဳ႕အနီးစခန္းခ်ေနခ်ိန္တြင္ ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္ ကရင္ဥကၠ႒ေစာဘဦးႀကီးႏွင့္ဗိုလ္ႀကီးဟယ္ဒီထံသို႔ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းပေဒသရာဇ္စနစ္ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္(ေကအဲန္ယူ)အဖြဲ႔မွဦးလွေဖႏႈတ္ထြက္လိုေၾကာင္းအေၾကာင္းၾကားခဲ့သည္။ ဥကၠ႒ေစာဘဦးႀကီးမွႏႈတ္ထြက္ခြင့္ျပဳၿပီးေနာက္ပိုင္း ေမာ္လၿမိဳင္ႏွင့္ရန္ကုန္ဘဏ္တြင္ သူ၏ကိုယ္ပုိင္ေငြ(၁၅)သိန္းထုတ္ယူသည္။ၿပီးလွ်င္ယင္းေငြႏွင့္စစ္လက္နက္မ်ားဝယ္ယူတပ္ဆင္သည္။ ကာနယ္အက္စသိန္းႏွင့္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေရႊဆိုင္း(ယခုတပ္မဟာ၆ေကအဲန္ယူ)ထံဆက္သြယ္ဝယ္ယူသည္။ လက္နက္ခဲယမ္းမီးေက်ာက္ (၁၅)သိန္းဘိုးဝယ္ယူရာတြင္တပ္ခြဲ(၃)ခြဲအတြက္ရရံုသာမက ဗိုလ္မွဴးအက္စသိန္းအဖြဲ႔လက္နက္အခ်ိဳ႕မ်ားကူညီေပးခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္(၁၉၄၉)ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ (၁၁)ေန႔တြင္ဖြဲ႔စည္းခဲ့ေသာ ပအိုဝ္းအမ်ိဳးသားလြတ္ေျမာက္ေရးအဖြဲ႔(ပအလဖ)သည္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ရန္အတြက္အင္အားႀကီးမားခဲ့သည္။ ျဖားတန္ေက်ာင္တိယံု၊ ျဖားတန္ေကာင္ခယ္း၊ ျဖားတန္ေက်ာင္ဝါးရ၊ ျဖားတန္ေကာင္ၿပဲဳင္၊ ျဖားတန္ေက်ာင္ဘုတ္၊ ျဖားတန္နားဆီေဆာက္၊ ျဖားတန္ကုႏၷ၊ ျဖားတန္နမ္းၾသ၊ ဆရာေတာ္ဦးေနမိ(ေနာင္ဟဲင္းႀကီး)၊ ဦးေအာင္သာ(ေနာင္ကာ)၊ ဗိုလ္ဟိန္ေမာင္(ဖာမြန္း)၊နႏၱဟိန္(စေငါ)၊ ဟိန္သ်င္းေငြ(ေက်ာက္တန္းဟိုပံုး)၊ ျဖားဗြာဦးလွေဖ(ဝန္ႀကီးလွေဖ)၊ ဗိုလ္ခ်န္ဇံု(ဂ်မဒါခ်န္ဇံု)၊ ဗိုလ္လွေဖငယ္(ဂ်မဒါလွေဖငယ္)တို႔ျဖစ္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးပိုင္းတြင္ ျဖားဗြာလွေဖတာဝန္ယူၿပီးစစ္ေရးဖက္တြင္ ဗိုလ္ခ်န္ဇံုမွာတာဝန္ယူေပးသည္။ (၁၉၅၅)ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလတြင္ဆရာေတာ္ဦးေနမိ၊ ျဖားဗြာဦးလွေဖႏွင့္ ေမးြစားသားဆရာခင္ေမာင္(ယခုဦးဇင္းႀကီးမူလမင္းကြန္းေက်ာင္းတုိက္)၊ စဝ္စံထြန္းေစ်းအေရွ႕ဖက္။ ပအလဖတပ္ဖြဲ႔သည္ကမ္းလွမ္းမႈဖိတ္စာကိုရရွိ၍သခင္သန္းထြန္း(ဗကပဥကၠ႒) ပ်ဥ္းမနားနယ္ေတာင္ညိဳစခန္းကိုသြားေရာက္ခဲ့ေလသည္။ ေတာင္ညိဳစခန္းတြင္ ပအလဖႏွင့္ဗကပတို႔သည္ သံုးရက္တုိင္တုိင္ေပါင္းစည္း၍ေအာက္ပါေၾကညာခ်က္မ်ားကိုထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။

၁။ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ႏွင့္ပေဒသရာဇ္စနစ္တို႔ကိုတိုက္ထုတ္ရန္။

၂။ လူမ်ိဳးတိုင္းကိုယ္တိုင္ျပဌာန္းခြင့္အခြင့္အေရးရရွိရန္။

၃။ ဗကပမ်ားပအိုဝ္းနယ္အတြင္းသို႔ျဖတ္သန္းသြားလာသည့္အခါခြင့္ျပဳမႈရၿပီးတဖြဲ႔ႏွင့္တဖြဲ႔အျပန္အလွန္ကူညီရန္။

၄။ ပအမဖႏွင့္ဗကပသည္မဟာမိတ္အၿမဲတမ္းျဖစ္တည္ရန္။

၅။ ပအိုဝ္းေဒသသည္ အေနာက္ဖက္ေပါင္းေလာင္းျမစ္၊ ေတာင္ဖက္ကရင္နီနယ္စပ္ေျမာက္ဖက္ ဒုဠဝတီေဇာ္ဂ်ီျမစ္အထိ အေရွ႕ဖက္ကြန္ဟိန္းနယ္စပ္အထိ နယ္ေျမသတ္မွတ္ခ်က္ကိုသေဘာတူသည္။

သကၠရာဇ္(၁၉၅၇/၅၈)ခုႏွစ္တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူျခင္းသည္ကမာၻ႔အေျခအေနႏွင့္ျပည္တြင္းအေျခအေနအရျပည္သူ႔ဆႏၵမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိုေမွ်ာ္လင့္ေစာင့္ႀကိဳေနၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ပအလဖပေဒသရာဇ္ဆန္႔က်င္တိုက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႔သည္(၁၉၅၈)ခုႏွစ္၊ေမလ(၅)ရက္ေန႔တြင္အမ်ားနည္းတူၿငိမ္းခ်မ္းေရးယူခဲ့သည္။အင္းသားေတာ္လွန္ေရးအဖြဲ႔ဆရာညြန္႕ႏွင့္ဗိုလ္ၿမိဳင္(ယခုပီအဲန္အိုနာယက) တို႔သည္လည္းပူးေပါင္း၍ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျပဳလုပ္သည့္အခမ္းအနားတြင္ ျဖားဗြာဦးလွေဖ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်န္ဇံု၊ ဆရာညြန္႔၊ ဗိုလ္ၿမိဳင္တို႔မိန္႔ခြန္းကိုယ္စီေျပာၾကားခဲ့သည္။ (၁၉၅၉)ခုႏွစ္၊မတ္လ(၂၂)ရက္ေန႔တြင္ပအမဖတတိယအႀကိမ္ ျပည္လံုးကြ်တ္ညီလာခံတြင္ညီလာခံေနာက္ဆံုးေန႔၌ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္ရွမ္းျပည္နယ္ရွိေစာ္ဘြားမ်ားသည္ မၾကာမီအာဏာစြန္႔လြတ္ေတာ့မည္အေၾကာင္းကို မဂၤလာသတင္းအျဖစ္တင္သြင္းခဲ့သည္။ ေထာက္ခံသူမွာဗိုလ္ခ်ဳပ္ခ်န္ဇံုျဖစ္သည္။ ဥပေဒေဘာင္အတြင္းမွ လႈပ္ရွားမႈမ်ားပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားသိပၸံနည္းက်စိုက္ပ်ိဳးေရးပညာမ်ားကို စိတ္ဝင္စားသည့္အတြက္ (၁၉၅၉)ခုႏွစ္တြင္ ေနာင္မြန္အေရွ႕ဘက္ေနာင္ခမ္းဥယ်ာဥ္ကိုတည္ေထာင္ေပးခဲ့သည္။ ေနာင္ခမ္းဥယ်ာဥ္တြက္ ကုလသမဂၢဆိုင္ရာအဖြဲ႕အစည္းမ်ား အစၥေရးႏိုင္ငံႏွင့္ဂ်ပန္ႏိုင္ငံတြင္ရွိေသာ စိုက္ပ်ိဳးေရးပညာရွင္မ်ားသည္လာေရာက္ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကသည္။ (၁၉၆၀) မဲဆႏၵေရြးေကာက္ပြဲတြင္ျဖားဗြာဦးလွေဖအပါအဝင္ျဖားဗြာဦးျဖဴ၊ ျဖားဦးေက်ာ္စိန္တို႔ပါလီမန္အမတ္ျဖစ္လာၾကသည္။ (၁၉၆၀)ခုႏွစ္၊ ႏိုဝင္ဘာလ(၁၀)ရက္ေန႔တြင္ လြတ္ေတာ္တရားေရးဝန္းႀကီးဦးေအးေမာင္ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီ (၂၉)ေယာက္တြင္ျဖားဗြာဦးလွေဖလည္းပါဝင္ေလသည္။ (၁၉၆၁)ခုႏွစ္၊ ေဖေဖာ္ဝါရီလ(၂၂)ရက္ေန႔ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕တြင္က်င္းပေသာ ေစာ္ဘြားမ်ားဦးေဆာင္ေသာစည္းေဝးပြဲမ်ားတြင္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံဥပေဒျပင္ဆင္ေရးေကာ္မတီအဖြဲ႕ဝင္တြင္ျဖားဗြာဦးလွေဖႏွင့္အတူ ျဖားဗြာဦးျဖဴ၊ ျဖားဦးေက်ာ္စိန္ပါဝင္ေလသည္။ (၁၉၅၉)ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလတြင္ သထံုခရုိင္တြင္ရွိေသာ ဦးျဖဴ၊ ဦးစံတင္တို႔ေခါင္းေဆာင္ေသာပအမဖအေနျဖင့္ေတြ႔ဆံုေစ့စပ္၍ပအိုဝ္းအဖြဲ႔ႏွစ္ဖဲြ႔ (ေအာက္ျပည္)သည္သင့္ျမတ္ေသြးစည္းခဲ့ၾကသည္။ (၁၉၆၀) ႏိုဝင္ဘာ (၇) ရက္ေန႔တြင္ရွမ္းျပည္တြင္လႈပ္ရွားေသာပအမဖအဖြဲ႔ဝင္ ျဖားဗြာဦလွေဖ၊ ျဖားဗြာဦးျဖဴႏွင့္ဦးေက်ာ္စိန္တို႔သည္ဖက္ဒရယ္မူအတြက္လႈပ္ရွားမႈတြင္ပါဝင္ေလသည္။ (၁၉၆၃)ခုႏွစ္ဇူလိုင္လ(၂၀)ရက္ေန႔တြင္ ျဖားဗြာဦးလွေဖဦးေဆာင္ေသာလူမ်ိဳးေပါင္းစံုေကာ္မီတီထဲတြင္ ျဖားဗြာဦးလွေဖသည္(ဥကၠ႒)ျဖစ္ၿပီးအတြင္းေရးမွဴးမွာမန္းဒါဝိတ္(ကရင္လူငယ္အဖြဲ႕)ျဖစ္သည္။ အဖြဲ႔အစည္းထဲတြင္ပအိုဝ္း၊မြန္၊ရွမ္း၊ကရင္၊ရခိုင္အဖြဲ႔အစည္းမ်ားႏွင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအပါအ၀င္ျဖစ္သည္။ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားမွာ-

(၁) လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေသြးစည္းညီညြတ္ေရး

(၂) လူမ်ိဳးတိုင္းကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ရရွိေရးတို႔ျဖစ္သည္။

လူမ်ိဳးေပါင္းစံုေကာ္မတီဥကၠ႒ ျဖားဗြာလွေဖဦးေဆာင္မႈေအာက္တြင္ တုိင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္းစံု၏ညီညြတ္ေရးကိုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားတည္ေဆာက္ႏိုင္ခ့ဲသည္။ ၁၉၆၃-ခုႏွစ္ဇြန္လ(၂၆)ရက္ေန႔တြင္ တိုင္းရင္းသားေကာ္မတီကိုဖြဲ႕စည္းသည္။ ဥကၠ႒မွာျဖားဗြာလွေဖျဖစ္ၿပီးအတြင္းေရးမွဴးမွာဗိုလ္ျမေသြး ျဖစ္သည္။
ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားမွာ
၁။ ပေဒသရာဇ္စနစ္ႏွင့္နယ္ခ်ဲ႕စနစ္ကိုဆန္႔က်င္ေရး

၂။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ေရးတို႔ျဖစ္သည္။

တိုင္းရင္းသားေကာ္မတီဥကၠ႒ျဖားဗြာလွေဖ၏ဦးေဆာင္မႈေအာက္တြင္(၆)ခရိုင္ဆႏၵျပပြဲကိုရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌က်င္းပရာလူထုအင္အား(၁)သိန္းေက်ာ္တက္ေရာက္ခဲ့သည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခါင္းေဆာင္ဆရာသခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းႏွင့္ျဖားဗြာလွေဖတို႔မိန္႔ခြန္းမ်ားေျပာၾကားခဲ့သည္။ ျဖားဗြာလွေဖသည္(၁၉၆၄)ခုႏွစ္တြင္ အစိုးရ၏ဖမ္းဆီးျခင္းခံရၿပီး(၁၉၇၁)ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ေထာင္မွလြတ္ေျမာက္လာသည္။ ၁၉၇၃ခုႏွစ္တြင္ရန္ကုန္မွ ေတာ္လွန္ေရးနယ္ေျမမွ ျပန္ထြက္လာခဲ့ၿပီ းရွမ္းျပည္လူမ်ိဳးေပါင္းစံုလြတ္ေျမာက္ေရးတပ္ဦး “S.S.N.L.F” ဥကၠ႒တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သည္။ အတြင္းေရးမွဴးမွာျဖားတန္ေအာင္ခမ္းထီ(ယခုP.N.Oဥကၠ႒)ျဖစ္သည္။ ၁၉၇၄ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ(၂၆) ရက္၊ ေကာဇာသကၠရာဇ္ (၁၃၃၇)ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလဆုတ္(၅)ရက္၊ အသက္(၆၆)ခုႏွစ္တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ ပန္တြန္ရြာ၌ဘဝတပါးသို႔ကူးေျပာင္းသြားသည္။ ျဖားဗြာလွေဖကိုဂုဏ္ျပဳေသာအားျဖင့္ ျဖားဗြာလွေဖကြယ္လြန္သည့္ေန႔ကို “ပအို၀္းအာဇာနည္ေန႕” ဟု လုံးဒါညီလာခံတြင္ ကန္႔ကြက္သူမရွိဘဲ သတ္မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။

အာဇာနည္ဆိုသည္မွာ လူအမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လူသာမန္တို႔ မလုပ္ႏိုင္တဲ့ စြန္႔လႊတ္မွဳ၊ အနစ္နာခံမွဳတို႔ကိုကိုယ့္ကိုယ္က်ိဳးအတြက္မပါပဲ သန္႔ရွင္းတဲ့စိတ္ႏွင့္ သတၱိရိွရိွလုပ္ေဆာင္ေပးတဲ့ပုဂၢဳိလ္ျဖစ္သည္ဟု နားလည္သေဘာေပါက္ပါသည္။ ေလာကႀကီးမွာ သတၱိရိွတဲ့လူေတြ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္တဲ့လူေတြအမ်ားႀကီးရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူတို႔အားလံုးကို အာဇာနည္ဟူ၍သတ္မွတ္လို႔မရႏိုင္ပါ။ အသံုးခ်တဲ့ေနရာေပၚမွာမူတည္ၿပီး အက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမွဳသည္လည္းမတူညီႏိုင္ပါ။ အာဇာနည္ဟူသည္ ကိုယ့္ရဲ႕စြန္႔လႊတ္၊ စြန္႔စားမွဳသည္အမ်ားအတြက္လိုအပ္သည့္ေနရာမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္အသံုးခ်ႏိုင္ျခင္းျဖစ္သည္။ အမ်ားအတြက္ သက္စြန္႔ ႀကဳိးပန္းေဆာင္ရြက္ျခင္းသည္ ေသျခင္း,မေသျခင္းနဲ႔မဆိုင္ပါ အသက္ကိုပဓာနမထားျခင္း(မငဲ့မကြက္စြန္႔နိင္ျခင္း)နဲ႔သာဆိုင္ပါသည္။ အာဇာနည္ဟူသည့္စကားလုံးသည္ ပါဋိမွဆင္းသက္လာျခင္းျဖစ္သည္။

ယေန႔ေခတ္လူသားမ်ားသည္ ကိုယ့္အက်ိဳးမပါပဲ အမ်ားအက်ိဳးအတြက္ ေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္မည့္သူသည္ အေတာ္ပင္နည္းသြားၿပီျဖစ္သည္။ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ အမ်ားအက်ိဳးဆိုသည့္ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ကိုယ့္အတြက္နည္းနည္းေလးပါေအာင္လုပ္ခ်င္ၾကသည္ကမ်ားသည္။ စြန္႔လႊတ္သည္႔ေနရာမွာလည္း အခ်ိန္ေတြ၊ ေငြေတြ စြန္႔လႊတ္ႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ အသက္နဲ႔ခႏၶာကိုစြန္႔ဖို႔အတြက္ဆိုရင္ လုပ္ႏိုင္ရန္အေတာ္ခဲယဥ္းသြားၿပီျဖစ္သည္။ ဒါကိုမေကာင္းဘူးလို႔ေျပာလို႔မရႏိုင္ပါ။ အေၾကာင္းမွာ ဒါသည္လူေတြရဲ႕ သေဘာသဘာဝက်တဲ့ ပံုမွန္စိတ္အေနအထားေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသာမာန္ႏွင့္ ဟီးရိုးသည္အေတာ္သိသာကြာျခားသြားၿပီျဖစ္သည္။ ရည္မွန္းခ်က္ကို ေရာက္ေအာင္လုပ္ရန္ဆိုသည္မွာ စြန္႔လႊတ္မွဳသတၱိရိွရံုႏွင့္ မျပည့္စံုသလို အေတြးအေခၚဆံုးျဖတ္နိုင္စြမ္းေတြကလည္း အရမ္းအေရးႀကီးပါသည္။ ထို႔ေႀကာင့္ အာဇာနည္ပုဂၢိဳလ္သည္တိုင္းျပည္တစ္ခု၊ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးမွ ာတစ္ေယာက္ေပၚရန္အေတာ္ပင္ခက္ခဲၿပီး ျပည္သူတို႔ရဲ႕ေလးစားရိုေသမႈ၊ အမွတ္ရမႈကို ျဖစ္ေစသည္မွာအလြန္ကိုမွသဘာဝက်လွပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ “ပအို၀္းလူမ်ိဳးတိုင္းသည္ျဖားဗြာလွေဖလို သူရဲေကာင္းစိတ္ေတြ ေမြးရမည္” မိမိတို႔သည္ အာဇာနည္တစ္ေယာက္ျဖစ္ရန္ခက္ေသာ္လည္း အာဇာနည္တစ္ေယာက္၏ စိတ္ထားမ်ိဳး အတတ္ႏိုင္ဆံုးေမြးျမဴသင့္သည္ဟု ယူဆမိရင္း ပေဒသရာဇ္ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္ေရးကာလတြင္ ပအို၀္းအမိ်ဳးသားမ်ားအတြက္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံၿပီး စိတ္ဓါတ္အင္အားတက္ၾကြစြာျဖင့္ ဦးေဆာင္ေပးခဲ့ေသာအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးျဖားဗြာလွေဖ(ေခၚ)ေက်ာင္ပႏၱိ၏အတၳဳပတိၱအက်ဥ္းသည္ အနာဂတ္လူငယ္မ်ားအတြက္ေလ့လာေဆာင္ယူႏိုင္ရန္ဂုဏ္ယူစြာျဖင့္တင္ျပအပ္ပါသည္။

ၿခဲဳင္းေပခြန္
(စႏၱားခမ္း)
အင္တာနက္စာမ်က္နာမွ ျပန္လည္ကိုးကားထားျခင္းျဖစ္သည္။