မိမိတို႔ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားသည္ ေတာင္ကုန္းေတာင္တန္းကိုဖက္၍ အသက္ေမြးသူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ေတာင္ကုန္း-ေတာင္တန္းကိုခင္တြယ္သည့္ေတာင္တန္းေပ်ာ္မ်ားပီပီ ၎တို႔၏စိတ္ေနသေဘာထားမွာ ရိုးသားမႈကို အရင္းခံေပသည္။ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာ စာအုပ္အတြင္း ပအိုဝ္းစကားပံု တစ္ခုတြင္ “ ကုန္းေျမျမင့္-ေရမတင္၊ ဂုဏ္ျမင့္လွ်င္-လူမခင္” ဟု ဆိုထားသကဲ့သို႔ပင္ ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ဥစၥာပစၥည္းေၾကာင့္ ဂုဏ္ေမာက္ျခင္း၊ ပညာမာနႀကီးျခင္း မရိွေပ။ စိတ္ေနရိုးသားၿပီး အလုပ္ႀကိဳးစားၾကသည္။
ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားတို႔၏ပင္ကိုယ္ဗီဇမွာလည္း ရိုးသားပြင့္လင္း၍ခင္မင္တတ္ၾကသည္။ ေပ်ာ္တတ္၊ ရႊင္တတ္၊ ရယ္စရာေျပာတတ္ၾကသည္။ မိမိတို႔အခ်င္းခ်င္း ဟာသစကားျဖင့္ တစ္ဦးကိုတစ္ဦး က်ီစယ္ေလ့ရိွၾကသည္။ ယင္းေၾကာင့္ျပႆနာျဖစ္ေလ့မရိွတတ္။ ရယ္စရာစကားအျဖစ္ၿပီးၿပီးေပ်ာက္ေပ်ာက္ သေဘာထားတတ္ၾကသည္။ ထိုသို႔ေျပာဆိုသူအား မိမိအလွည့္တြင္ ဟာသစကားျဖင့္ မည္သုိ႔ျပန္လည္ေျပာဆိုရမည္ကိုသာ အာရံုစိုက္ၾကသည္။ အခ်င္းခ်င္းတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး မသိၾကေသာ္လည္း ခရီးလမ္းတြင္ေတြ႕ပါက ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ အခက္အခဲေတြ႕လွ်င္လည္း ကူညီေပးၾကသည္။ ရွက္ေၾကာက္ျခင္း တည္လြန္းျခင္း မရိွ၊ ေဖာ္ေရြ၍လြယ္ကူစြာ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံတတ္ၾကသည္။ မိမိတို႔အခ်င္းခ်င္းျဖစ္ေစ အျခားတိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္ျဖစ္ေစ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးေျပာဆိုဆက္ဆံၾကသည္။
ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ပင္ကိုယ္အားျဖင့္ ရဲ႕ရင့္သူ၊ ႀကံ႕ခိုင္သူ၊ သတိၱရိွသူမ်ားျဖစ္လင့္ကစား သူစိမ္းသူရံစာမ်ားေရွ႕တြင္ ရိႈးတိုးရွန္႔တန္႔ျဖစ္ေနတတ္ၾကသည္။ ဘာသိဘာသာေနတတ္ၾကသည္။ ထိုအျပဳအမူကားပအိုဝ္းအမ်ိဳးသမီးမ်ားတြင္ ပို၍ေတြ႕ရသည္။ လယ္ယာလုပ္သားမ်ားပီပီ စကားေျပာရာ၌ လိုရင္းကို ဒဲ့ဒိုး ေျပာဆိုတတ္ၾကသည္။ စကားတန္ဆာဆင္ေလ့မရိွေခ်။
ဧည့္သည္ေရာက္လာလွ်င္ ေနရဲထိုင္ရဲေအာင္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာဆိုၾကသည္။ ခရီးဦးႀကိဳ ျပဳသည္မွအစ ဧည့္ဝတ္ေက်ပြန္ၾကသည္။ ဧည့္သည္မ်ားကိုလည္းရိုးရာအစားအစာမ်ား ေရေႏြးၾကမ္းမ်ားျဖင့္ ဧည့္ခံျပဳစုၾကသည္။ ဤသို႔ေသာစိတ္ထားမ်ားေၾကာင့္ ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ အဝတ္အစားမ်ားကို နက္ျပာေရာင္ဝတ္ထားေသာ္လည္း ျဖဴစင္ေသာစိတ္ရွိၾကသည္ဟု ဆိုၾကသည္။
ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ လံု႔လဝိရိယရိွၾကသည္။ မနက္မိုးေသာက္မွေနဝင္သည္အထိ ေယာက်ာ္းေရာ၊ မိန္းမပါလယ္ထဲ၊ ယာထဲ၊ ၿခံထဲသို႔သြားၿပီး အားသြန္ခြန္စုိက္အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ အလုပ္ကိုလည္း အထူးတန္ဖိုးထားၾကသည္။ အလုပ္ကိုပို၍ခင္တြယ္တတ္ၾကၿပီး အလုပ္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ဂုဏ္ယူတတ္ၾကသည္။ မီးဖြားၿပီးစအမ်ိဳးသမီးမ်ားပင္လွ်င္ ရက္သားအရြယ္ရင္ေသြးေလးကို ယာခင္းထဲသို႔ ေခၚေဆာင္ကာ အလုပ္လုပ္ၾကသည္။
ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ဘာသာတရားကိုင္းရိႈင္းသူမ်ားပီပီ ခမ္းနားထည္ဝါေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားကို ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းၾကသည္။ ေက်ာင္းသို႔ ဆြမ္းစသည့္လွဴဖြယ္ပစၥည္းမ်ား ေန႔စဥ္ပို႔ျခင္းစသည့္ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ဝတ္ႀကီးဝတ္ငယ္မ်ားကို ျပဳေလ့ရိွၾကသည္။ ဗုဒၶဘာသာကို အထူးသက္ဝင္ယံုၾကည္သူမ်ားျဖစ္ရာ မိမိတို႔စိတ္ေနသေဘာထားမွာလည္း ဘာသာတရားႏွင့္ႏြယ္ေသာ အၾကင္နာတရား၊ ေမတၱာတရားမ်ားႏွင့္ ျပည့္ဝၾကသည္။ မိမိတို႔ႀကိဳးစားရွာေဖြလာသမွ်ျဖင့္ တင့္တိမ္ ေရာင့္ရဲတတ္ၾကသည္။ မိမိတို႔ပအုိဝ္းလူမ်ိဳးသည္ ဘဝ၏စကၠန္႔အစိတ္အပိုင္း၊ မိနစ္အစိတ္အပိုင္းအားလံုးကို စိတ္လက္ေပါ့ပါးစြာ ကုန္လြန္ေစေလ့ရိွသည္။ ဤသို႔ ခ်စ္စရာ၊ ျမတ္ႏိုးစရာေကာင္းလွသည့္ မိမိတို႔ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးတို႔၏စိတ္ေနသေဘာထားကို ပအိုဝ္းလူမ်ိဳး တိုင္းက ေလးစားတန္ဖိုးထားၿပီး ဆက္လက္ ထိန္းသိမ္းေဖာ္ေဆာင္သင့္ေပသည္။
ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ အမ်ားႏွင့္သက္ဆိုင္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ား၊ တစ္ဦးခ်င္း (သို႔မဟုတ္) အိမ္ေထာင္စုတစ္စုခ်င္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ရြာသား/သူအားလံုးမခိုမကပ္ တစ္ေယာက္တစ္လက္ ဝိုင္းဝန္းကူညီလုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဤသို႔စုေပါင္း၍ကူညီလုပ္ေသာ ဓေလ့ကို ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးေနထိုင္ေသာေက်းရြာတိုင္းတြင္ ေတြ႕ျမင္ႏိုင္သည္။ ရပ္ရြာအတြင္း၌ပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးဦး၏ မၿပီးစီးႏိုင္ေသာ လယ္ယာလုပ္ငန္းမ်ားကို ဝိုင္းဝန္းကူညီလုပ္ေဆာင္ေပးၾကသည္။ လုပ္ငန္းရွင္/ၿခံရွင္မ်ားကလည္း လာေရာက္ကူညီေသာလူမ်ားကို ထမင္းေကြ်းျခင္း၊ ေခါင္ရည္တိုက္ျခင္းျဖင့္ ဧည့္ခံေကြ်းေမြးၾကသည္။
အိုးသစ္အိမ္သစ္တည္ေထာင္ေဆာက္လုပ္လွ်င္လည္း သစ္၊ ဝါးရိွသူက မရိွသူအား တတ္ႏိုင္သမွ် ေပးကမ္းကူညီၾကသည္။ လိုအပ္ေသာ သစ္၊ ဝါးမ်ားကို ေဆာက္လုပ္မည့္ေနရာအေရာက္ ဝိုင္းဝန္းသယ္ေဆာင္ေပးၾကသည္။ ဤသို႔အျပန္အလွန္ကူညီျခင္းကို ပအိုဝ္းေဝါဟာရအရ “ မာ.ပေဒါ့” ဟုေခၚၾကသည္။ “ မာ.ပေဒါ့” ဟူသည္ “ အျပန္အလွန္ကူညီျခင္း” ဟု အဓိပၸာယ္ရသည္။ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္း လုပ္ေဆာင္ျခင္းငွါ မတတ္ႏိုင္၍အမ်ား၏ကူညီမႈကို ရယူကာ ၿပီးစီးေအာင္ေဆာင္ရြက္ၾကေသာ ဓေလ့တစ္ခုလည္းျဖစ္ေပသည္။ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ၿပီးစီးရန္ လိုအပ္ေသာ ၿခံေပါက္ျခင္း၊ ၿခံရွင္းျခင္းစေသာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ “ မာ.ပေဒါ့” ဓေလ့ကို အသံုးျပဳၾကသည္။ ရပ္ေရး၊ ရြာေရး၊ သာေရး၊ နာေရးကိစၥမ်ားတြင္လည္း စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဤသို႔စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္း၏အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားအေနျဖင့္ လူ႔အဖဲြ႕အစည္းအတြင္း အခ်င္းခ်င္းခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးမႈ ရရိွလာျခင္း၊ ကုန္က်စရိတ္သက္သာျခင္း၊ ကိစၥတစ္ခု လ်င္ျမန္လြယ္ကူစြာ ၿပီးစီးႏိုင္ျခင္းစသည့္ တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားစြာကုိ ရရိွႏိုင္သည္။
ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၌ ေရသာခိုျခင္းမရိွ၊ လူမႈေရးအသိစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ လုပ္ေဆာင္ေပးၾကသည္။ ကူညီၾကသည္။ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္မႈ၌ ေရသာခိုသူသည္ အမ်ား၏ ဝ္ိုင္းၾကဥ္မႈခံရတတ္သည္။ ထိုသို႔ဝိုင္းၾကဥ္ျခင္း မခံရေစရန္ ႀကိဳးစားေနထိုင္ လုပ္ကိုင္ၾကသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားတုိ႔၏ စုေပါင္းလုပ္ေဆာင္ျခင္းဓေလ့သည္ ပအိုဝ္းတို႔၏ေကာင္းမြန္သည့္ ဂုဏ္သိကၡာကို ျမႇင့္တင္ေပးရာေရာက္ေပသည္။
ထုိ႔ေၾကာင့္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ခ်စ္စရာဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားႏွင့္ မြန္ျမတ္လွၿပီး တန္ဖိုးမျဖတ္ႏိုင္ေသာ စိတ္ေနစိတ္ထားမ်ား ဆက္လက္တည္တံ့ေစရန္ထိန္းသိမ္းကာ ေခတ္ကာလႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြေသာ အေတြးသစ္အျမင္သစ္မ်ားႏွင့္ ေကာင္းမြန္ေသာ အသြင္လကၡာဏာမ်ားကို ေရြးခ်ယ္က်င့္သံုးၿပီး မိမိလူမ်ိဳး၏ဂုဏ္အဂၤါလကၡာဏာမ်ားကို ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားၾကပါရန္ ဤေဆာင္းပါးျဖင့္ တိုက္တြန္းလိုပါသည္။
နန္းစိန္း (ပအိုဝ္းဒံု အံြအား)
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS