ပအုိ၀္းေမာ္အသင္း

၂၀၁၃ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာ (၁၆) ရက္

ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႕သည္ ပင္ရင္းမူလ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာကို ယုံႀကည္ကုိးကြယ္ ႀကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႕၏ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးစံ မ်ားသည္လည္း ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶတရားေတာ္ မ်ားကုိ အေျခခံထားသည္။ ပအုိ၀္းတုိ႕၏ ဘာသာေရး၊ လူမႈေရးတုိ႕မွာ ဗုဒၶ၏တရားေတာ္ အဆုံးအမ ႀသ၀ါဒႏွင့္ မကင္းေခ်။ ပအုိ၀္းယဥ္ေက်းမႈသည္ ဗုဒၶဘာသာ ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ခဲြျခား၍မရေခ်။ ပအုိ၀္းစာေပမွာ ဗုဒၶဘာသာစာေပက အမ်ားဆုံး ေနရာယူထားသည္။ ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႕၏ လူမႈေရးမ်ားတြင္ ရတနာသုံးပါးကို ဦးထိပ္ထား၍ ျပဳလုပ္ႀကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
 

ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသား သမုိင္းတြင္ ေက်ာ္ေစာထင္ရွားေသာ သု၀ဏၰဘုမိၼ သထုံမင္းတစ္ပါး ျဖစ္ေသာ သူရိယစႏၵာမင္းသည္ သက္ေတာ္ထင္ရွား ေဂါတမဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားကုိ ဖူးျမင္ရသည္မွစ၍ မင္းႏွင့္တကြ သု၀ဏၰဘုမၼိ ျပည္သူတုိ႕သည္ ဗုဒၶဘာသာ ျဖစ္ခဲ့ႀကပါသည္။
 

သု၀ဏၰသုမိၼ သထုံမင္းဆက္တြင္ ဓမၼပါလမင္း၏ သားေတာ္ ရဟန္းတစ္ပါးမွာ ရွင္ဓမၼေဃာသ ျဖစ္သည္။ တတိယ သဂၤါယနာ တင္ခ်ိန္မွာ မဇၨ်ိမေဒသ အိႏိၵယျပည္သုိ႕ ၾကြေရာက္ၿပီး ပိဋကတ္စာေပမ်ားကို သင္ႀကား၍ ေကာင္းမြန္စြာ တတ္ေျမာက္ ကြၽမ္းက်င္သည္။ ထုိ႕ေနာက္ သု၀ဏၰသထုံျပည္သုိ႕ ျပန္လည္ၾကြေရာက္ ေတာ္မူၿပီးလွ်င္ ရွင္ဓမၼေဃာသသည္ သကၠတဘာသာမွ ပ်ဴဘာသာသုိ႕ ေရွးဦးစြာ ပိဋကစာေပမ်ားကို ျပန္ဆုိႏုိင္ခဲ့သည္။
 

ထုိေနာက္ ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံလြန္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ သု၀ဏၰဘုမိၼ ဘုရင္တစ္ပါးႏွင့္ အရွင္ဗုဒၶေဃာသသည္ သီဟုိဠ္ကြၽန္းသုိ႕ ၾကြေရာက္ၿပီး သီဟုိဠ္ကြၽန္းမွ စတုတၳသဂၤါယနာ တင္ထားၿပီး ျဖစ္ေသာ ပိဋကစာေပမ်ားကို သု၀ဏၰဘုမိၼ သထုံျပည္သုိ႕ ပင့္ေဆာင္ႏုိင္ခဲ ့ႀကေပသည္။
 

စာေပသင္ႀကားျခင္း (ပရိယတၲိသာသနာ)၊ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း(ပဋိပတိၲသာသနာ)ႏွင့္ ထုိးထြင္းသိျမင္ျခင္း (ပဋိေ၀ဒသာသနာ) သာသနာေတာ္သုံးရပ္ ရွိရာတြင္ စာေပသင္ႀကားျခင္းသည္ အေျခခံ ပဓာနအက်ဆုံး လုပ္ငန္းျဖစ္သည္။ စာေပသင္ႀကားျခင္း (ပရိယတိၲသာသနာ)သည္ ကန္ေဘာင္ႏွင့္ တူ၏။ က်င့္ႀကံအားထုတ္ျခင္း (ပဋိပတၲိသာသနာ)သည္ ေရႏွင့္တူ၏။ ကန္ေဘာင္ရွိမွ ေရတည္တန္႕ႏုိင္ သကဲ့သုိ႕ ေရရွိမွ ႀကာမ်ဳိးငါးပါး ေရမွာ ရွင္သန္ေပါက္ေရာက္ၿပီး ပြင့္လန္းနုိင္သည္။ မဂ္ဖုိလ္နိဗၺာန္ကုိ ထုိးထြင္း၍ သိျမင္ျခင္းသည္ ႀကာႏွင့္တူပါသည္။
 

ဤေရကန္ဥပမာသည္ ျမတ္စြာဘုရား၏ သာသနာေတာ္သုံးရပ္ကုိ ဥပမာျပဳ တင္စားရာတြင္ အဓိပၸါယ္ ျပည့္စုံလွေပသည္။ ေတြးျမင္ႀကံဆေလ သေဘာတရား က်ယ္ျပန္႕ေလ ျဖစ္ေပေတာ႕သည္။
 

ဗုဒၶသာသနာေတာ္ အခ်ိန္ႀကာျမင့္စြာ တည္တန္႕ခုိင္ၿမဲေစရန္ ပိဋကစာေပမ်ားသည္ မ်ားစြာ အေထာက္အကူ ျပဳေပသည္။ သာသနာေတာ္ တည္တန္႕ျပန္ပြား ေစရန္အတြက္ ပရိယတိၲစာေပ သင္ႀကား ပုိ႕ခ်ေသာ သံဃာေတာ္တုိ႕၏  ဂုဏ္ေက်းဇူးသည္ အနေႏၲာ အနႏၲ အဆုံးအစမရွိ ႀကီးမားက်ယ္ျပန္႕ပါသည္။
သံဃာေတာ္တုိ႕ေအာက္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကုိ တည္တန္႕ျပန္႕ပြားေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္တုိ႕မွာ ပအုိ၀္းတုိင္းရင္းသားတုိ႕၏  ေမာ္ (စာေဟာဆရာ ဓမၼကထိက လူပုဂိၢဳလ္) ျဖစ္သည္။
 

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား သက္ေတာ္ထင္ရွား ရွိစဥ္အခါကပင္ တရားေဟာကြၽမ္းက်င္ေသာ လူပုဂိၢဳလ္ ဓမၼကထိကမ်ား ရွိခဲ့ပါသည္။ အမ်ဳိးသားမ်ားထဲတြင္ စိတၲသူၾကြယ္သည္ ထင္ရွား၏။ တရားေဟာ ကြၽမ္းက်င္သျဖင့္ စိတၲသူၾကြယ္အား ထူးခြၽန္မႈ “ ဧတဒဂ္” ဘဲြ႕ကို ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား ကုိယ္တုိင္ ခ်ီးျမွင့္ ေပးအပ္ခဲ့ပါသည္။
 

သာသနာေတာ္ႏွစ္ ၁၆၀၁-ခုႏွစ္၊ သကၠရာဇ္ ၄၁၉-ခုႏွစ္၊ ခရစ္ႏွစ္ ၁၀၅၇-ခုႏွစ္တြင္ အရိမဒၵနပူရ ပုဂံျပည္ အေနာ္ရထာမင္းက သု၀ဏၰဘုမိၼ သထုံျပည္ ဘုရင္မႏုဟာကုိ စစ္ျဖင့္တုိက္ယူ၍ ပိဋကတ္သုံးပုံ အစုံသုံးဆယ္ကုိ သုံးစီးေသာ ဆင္ျဖဴေတာ္ထက္ တင္ေဆာင္ၿပီးလွ်င္ ဘုရင္၊ မိဘုရားႏွင့္တကြ ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ား၊ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ားကုိ ပုဂံျပည္သုိ႕ ေဆာင္ႏွင္းခဲ့သည္မွာ ျမန္မာရာဇ၀င္ သမုိင္းက်မ္းတုိ႕တြင္ ထင္ရွားပါရိွေလသည္။
 

သု၀ဏၰဘုမိၼ သထုံျပည္မွာ အုပ္ခ်ဳပ္သူ ဘုရင္မင္း၊ ကုိးကြယ္ရာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္ အသိပညာရွင္ အတတ္ပညာရွင္မ်ား မရွိေတာ႕သည့္ ေနာက္ပုိင္းကာလတြင္ ပအုိ၀္းျပည္သူတုိ႕သည္ သထုံျပည္မွ ကုိးအုပ္စုခဲြ၍ ထြက္ခြာသြားႀကသည္။
 

ေမာ္ေထာ္ဖာ ဦးေဆာင္ေသာ အုပ္စုသည္ ပခုကၠဴသုိ႕ေရာက္၍ အေျခစုိက္ ေနထုိင္ႀကသည္။ ပခုကၠဴဟူေသာ အမည္သည္ ပအုိ၀္းစကား ( ပအုိ႕ + ခမ္းကူ = ပခုကၠဴ ) ဟူေသာ ေ၀ါဟာရမွ ဆင္းသက္လာသည္။ ပအုိ၀္းျပည္နယ္ျခားဟု ျမန္မာလို အဓိပၸါယ္ရသည္။ ယခုအခါ ပခုကၠဴ ပရိယတိၲ စာသင္နည္းသည္ ျမန္မာျပည္ ပရိယတိၲ စာေပေလာကတြင္ ထူးျခားေသာ ထင္ရွားေသာ စာေပသင္ႀကားနည္း တစ္ရပ္အျဖစ္ ယေန႕တုိင္ ခုိင္ၿမဲရပ္တည္လ်က္ ရွိေနေပသည္။ “က်မ္းေဖါက္” ပခုကၠဴစာသင္နည္း ျဖစ္သည္။ ေရးေျဖနည္း စာေမးပြဲေလာကကို အေျခမခံပါ။
 

သု၀ဏၰဘုမိၼ သထုံျပည္ ေတာင္ပုိင္းအရပ္မွ ေရာက္ရွိအေျခစုိက္ ေနထုိင္ႀကေသာ လူမ်ဳိးစုမ်ား ျဖစ္သျဖင့္ ေတာင္သားမ်ားဟုလည္း အမည္တြင္ ထင္ရွားေနထုိင္ႀကသည္။
 

ကုိးအုပ္စုထဲတြင္ ေမာ္ေထာ္ဖာသည္ ပခုကၠဴအုပ္စု ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ အသိပညာ အတတ္ပညာႏွင့္လည္း ျပည့္စုံသည္။ ထုိစဥ္အခါကပင္လွ်င္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ထြန္းလင္းျပန္႕ပြားရန္ သာသနာျပဳႀကေသာ ဓမၼကထိက လူပုဂၢဳိလ္ စာေဟာဆရာ “ေမာ္”  ရွိခဲ့သည္ဟု သမုိင္းေျခရာခံ၍ သိရွိႏုိင္သည္။
 

ေရွးေခတ္အခါ ဥကၠလာပ၊ အသိတဥၨန၊ ေပါကၡရ၀တီျပည္ဟု အမည္တြင္ေသာ တိဂုမၺ၊ ဒဂုံဟုလည္း အမည္ရွိေသာ ယခုေခတ္ ျမန္မာနုိင္ငံ ရန္ကုန္တုိင္းတြင္ “ေမာ္ဘီ” အရပ္ေဒသသည္လည္း ေက်ာ္ေစာထင္ရွားေသာ သာသနာျပဳ ဓမၼကထိက လူပုဂိၢဳလ္ စာေဟာဆရာ “ေမာ္ဘီ”၏ ေနထုိင္ရာ အရပ္ေဒသ တစ္ခုျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္တုိင္း အင္းစိန္ၿမဳိ႕နယ္တြင္ လူေနရပ္ကြက္အမည္ “ေတာင္သူကုန္း” လည္း ရွိေနသည္။ ေတာင္သူသည္ ေရွးေခတ္ ပအုိ၀္းလူမ်ဳိးတုိ႕၏ အမည္ေဟာင္း ျဖစ္သည္။
 

ခရစ္ႏွစ္ ၁၇၅၅-ခုႏွစ္တြင္မွ ကုန္းေဘာင္မင္းဆက္ အေလာင္းဘုရား ဘုရင္ႀကီးက ရန္အေပါင္းကုိ ကုန္စင္ေအာင္ျမင္၍ “ရန္ကုန္”ဟု အမည္သစ္ ေခၚတြင္ေစခဲ့ေႀကာင္း သိရသည္။
 

ဤသမုိင္းျဖစ္ရပ္ ျဖစ္စဥ္တုိ႕ကုိ ေျခရာခံလုိက္၍ ရေသာ အေထာက္အထားတုိ႕ျဖင့္ ထင္ျမင္ယူဆရမည္ ဆုိပါက ပအုိ၀္းေမာ္သည္ ေရွးေခတ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွည္လ်ားခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
 

ျမန္မာႏုိင္ငံ ေတာင္ပုိင္းအရပ္ သု၀ဏၰဘုမိၼမွ သေရေခတၱရာသုိ႕ လည္းေကာင္း၊ ပုဂံသုိ႕ လည္းေကာင္း၊ ပခုကၠဴအရပ္သုိ႕ လည္းေကာင္း၊ ကေမၺာဇတုိင္း ေတာင္တန္းအရပ္ေဒသသုိ႕ လည္းေကာင္း ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ေရာက္ရွိျပန္႕ပြားသည္ကို သာသနာ၀င္ ဆရာေတာ္ႀကီးမ်ားက “သာသနာ အညာဆန္တက္သည္” ဟု ဥဒါန္းက်ဴးရင့္ ေျပာဆုိႀကသည္။
 

ပအုိ၀္းေမာ္ (စာေဟာဆရာ) သည္ သာေရး၊ နာေရး၊ လူမႈေရးမ်ားတြင္ အေရးပါေသာ အခန္းက႑မ်ားတြင္ ပါ၀င္လ်က္ ရွိႀကပါသည္။ လူမႈေရးမ်ားတြင္ ပါ၀င္၍ ဗုဒၶသာသနာ ျပဳသူမ်ား ျဖစ္သည္။ ပအုိ၀္းတုိ႕ ဘာသာေရး၊ လူမူေရးတုိ႕၌ လိမၼာေရးျခားရွိေအာင္ တမလြန္ေလာက အက်ဳိးရွိေအာင္ ေက်းဇူးျပဳသူမ်ားမွာ ပအုိ၀္းေမာ္ (စာေဟာဆရာ) မ်ား ျဖစ္သည္။
 

သုိ႕ေသာ္ ပအုိ၀္းေဒသအတြင္းရွိ ပအုိ၀္းေမာ္ (စာေဟာဆရာ) သည္ အေရအတြက္အားျဖင့္ မနည္းလွေသာ္လည္း အသင္းအဖဲြ႕တစ္ခုအျဖစ္ စုစုစည္းစည္း မရွိႏုိင္ခဲ့ေပ။ စနစ္တက် အသင္း ဖဲြ႕စည္းသင့္သည္မွာ အခ်ိန္ကာလ ႀကာျမင့္စြာကပင္ ျဖစ္သည္။
 

ပအုိ၀္းေဒသအတြင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ သာသနာျပဳ သီတင္းသုံး ေနထုိင္၍ ေတာင္ႀကီးၿမဳိ႕၊ ပထမေတာင္ေက်ာင္းႀကီး စာသင္တုိက္၊ ဦးစီးပဓာန နာယကဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၲ နရိႏၵ အဂၢမဟာပဏၰိတ ဆရာေတာ္ဘုရားႀကီးသည္ အနာဂတ္ သာသနာအက်ဳိး အရွည္ကုိ ေမွ်ာ္ကုိး၍ သာသနာျပဳ လူပုဂၢိဳလ္ ဓမၼကထိက ေမာ္အသင္း ဖဲြ႕စည္းသင့္ေႀကာင္း မိန္႕ႀကားခဲ့ဖူးပါသည္။ 

 

၁၉၇၃-၇၄ ခုႏွစ္၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ ပအုိ၀္းစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ မဂၢဇင္းတြင္ ခ်မ္းသာ (လြယ္တပ္)မွ ပအုိ၀္းေမာ္အေႀကာင္း သိေကာင္းစရာ ေဆာင္းပါးေရးသား၍ ပအုိ၀္းေမာ္အေႀကာင္း၊ ပအုိ၀္းေမာ္အသင္း ဖဲြ႕သင့္ေႀကာင္း တုိက္တြန္းႏူိးေဆာ္ အသိေပး ေရးသားခဲ့သည္။
 

၁၃၃၉-ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေန႕၊ ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၇၈-ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၃) ရက္ေန႕တြင္ ေတာင္ႀကီးၿမဳိ႕နယ္၊ ေနာင္ခဲေက်းရြာအုပ္စု၊ ေနာင္ယာဆုိင္း၌ တေပါင္းလျပည့္ ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားေန႕ အထိမ္းအမွတ္ ပဲြေတာ္ကုိ စည္းကားသုိက္ၿမဳိက္စြာ က်င္းပ ျပဳလုပ္ခဲ့ႀကသည္။ လူထုအင္အား (၃) သိန္း၊ ရဟန္း သံဃာေတာ္မ်ား (၈၈၆)ပါး၊ ပအုိ၀္းေမာ္ ပုဂိၢဳလ္မ်ား (၁၃၆) ဦးႏွင့္ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ႀကသည္။
 

ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားေန႕ အထိမ္းအမွတ္ ပြဲေတာ္တြင္ ဘာသာ သာသနာ ယဥ္ေက်းမူဆုိင္ရာ အေႀကာင္းအရာ (၁၁) ခ်က္၊ အမ်ဳိးသား ယဥ္ေက်းမူဆုိင္ရာ အေႀကာင္းအရာ (၁၁) ခ်က္၊ လူမူေရး စီးပြားေရး အေႀကာင္းအရာ (၁၁) ခ်က္၊ ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသား အႏုပညာရပ္ဆုိင္ရာ (၅) ခ်က္ တုိ႕ကို ေဆြးေႏြးညိွႏႈိင္း ခဲ့ႀကသည္။       
 

ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသား အႏုပညာရပ္ ဆုိင္ရာ အေႀကာင္းအရာ မ်ားထဲတြင္ အပုိဒ္(င)၌ လက္မႈပညာႏွင့္ ႏုတ္မႈပညာ စာေဟာ (ေမာ္) ပညာရပ္ ေဆြးေႏြးျခင္း ပါရွိခဲ့ေလသည္။
 

သုိ႕ျဖစ္၍ ပအုိ၀္းေမာ္အသင္း ဖဲြ႕စည္းရန္ႏွင့္ ပအုိ၀္းေမာ္ စာေဟာပညာရပ္မ်ား ထိန္းသိမ္းျမွင့္တင္ရန္မွာ ၁၃၃၉-ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလျပည့္ေန႕တြင္ က်င္းပေသာ ေနာင္ယာဆုိင္း ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသားေန႕ အထိမ္းအမွတ္ ပဲြေတာ္တြင္ အစျပဳႏုိင္ခဲ့သည္ဟု ဆုိိရပါမည္။
 

ပအုိ၀္းေမာ္အသင္း ဖဲြ႕စည္းရန္ စတင္အေျချပဳခဲ့သည့္ ၁၉၇၈-ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၃) ရက္မွ ပအုိ၀္းေမာ္အသင္းကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ဖဲြ႕စည္းႏုိင္ခဲ့သည့္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၂၀) ရက္ေန႕အထိ အခ်ိန္ကာလ၏ ျပည့္စုံေလ်ာက္ပတ္မူ ကာလသမၸတိၱကုိ ေစာင့္ဆုိင္း ေမွ်ာ္လင့္ရင္း ႏွစ္ေပါင္း (၂၂) ႏွစ္မွ်  ႀကာေညာင္းခဲ့ရသည္။
 

ထုိေနာက္ ၁၉၉၁-ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ (၁၁) ရက္ေန႕တြင္ ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသား အဖဲြ႕ခ်ဳပ္(ပီအင္န္အုိ)သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ ၿငိမ္၀ပ္ပိျပားမူ တည္ေဆာက္ေရးအဖြဲ႕ အစုိးရႏွင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး သေဘာတူညီခ်က္ျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူႏုိင္ခဲ့ပါသည္။ ပအုိ၀္းေဒသ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာသည့္ အခါ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး လုပ္ငန္းမ်ား ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ရန္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စုိက္ပ်ဳိးေရး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးႏွင့္ စာေပယဥ္ေက်းမႈ လုပ္ငန္းမ်ားကုိ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရအား တင္ျပေတာင္းဆုိ ခဲ့ပါသည္။ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရကလည္း အထူးေဒသ (၆) အျဖစ္ သတ္မွတ္၍ ပအုိ၀္းေဒသ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို အေလးထား ေဆာင္ရြက္ခဲ့ႀကသည္။
 

ပအုိ၀္းေဒသ ဖံြ႕ၿဖဳိးေရးလုပ္ငန္းမ်ား တင္ျပရာတြင္ ပအုိ၀္းစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမူအဖဲြ႕ဗဟုိ အား အသင္းအဖဲြ႕ မွတ္ပုံတင္ ရရွိႏုိင္ေရးအတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္ အစုိးရမွ ကူညီေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္ အခ်က္တစ္ခ်က္ ပါရွိခဲ့ပါသည္။
 

၁၉၉၆-ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၂) ရက္ေန႕တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္အစုိးရ၊ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီးဌာန အသင္းအဖဲြ႕မ်ား ဖဲြ႕စည္းခြင့္ျပဳေရးႏွင့္ ႀကီးႀကပ္ေရးဗဟုိ အဖဲြ႕က အမွတ္ (၉၈)၊ ကုန္သည္လမ္း၊ ေစ်းပုိင္းရပ္ကြက္၊ ေတာင္ႀကီးၿမဳိ႕တြင္ ဖဲြ႕စည္းတည္ေထာင္ထားေသာ ပအုိ၀္းစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအဖဲြ႕ ဗဟုိေကာ္မတီအား အသင္းအဖဲြ႕ ဖဲြ႕စည္းခြင့္ အမွတ္ (၁၇၉၅) ျဖင့္ ခြင့္ျပဳလုိက္သည္။
၁၉၉၆-ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ (၅) ရက္ေန႕တြင္ က်င္းပျပဳလုပ္ေသာ အသင္းအဖဲြ႕မ်ား ဖဲြ႕စည္းခြင့္ျပဳေရးႏွင့္ ႀကီးႀကပ္ေရး ဗဟုိအဖဲြ႕ အစည္းအေ၀း အမွတ္စဥ္ (၁/၉၆) ျဖင့္ အသင္းအဖဲြ႕မ်ား ဖဲြ႕စည္းျခင္းဆုိင္ရာ ဥပေဒအရ ဖဲြ႕စည္းခြင္ ့ျပဳျခင္း ျဖစ္သည္။
 

အသင္းအဖဲြ႕မ်ား ဖဲြ႕စည္းျခင္းဆုိင္ရာ ခြင့္ျပဳခ်က္ ရရွိၿပီးေနာက္ ပအုိ၀္းစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈအဖဲြ႕ ဗဟုိေကာ္မတီသည္ ၁၉၉၇-ခုႏွစ္၊ ႀသဂုတ္လ(၁)၊ (၂)ရက္ေန႕မ်ားတြင္ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕နယ္၊ ဖါမြန္းေက်းရြာ အုပ္စု၊ ဖါမြန္းဘုန္းႀကီးေက်ာင္း၌ စာေပယဥ္ေက်းမူဗဟုိ အစည္းအေ၀းသုိ႕ ေတာင္ေပၚေျမျပန္႕မက်န္ ၿမဳိ႕နယ္ေပါင္းစုံမွ စာေပယဥ္ေက်းမႈအဖဲြ႕မ်ား တက္ေရာက္ခဲ့ႀကသည္။ ဤအစည္းအေ၀းႀကီးမွ စာေပ ယဥ္ေက်းမႈ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကုိ ခ်မွတ္ႏုိင္ခဲ့သည္။ ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားထဲတြင္ ပအုိ၀္းေမာ္ (စာေဟာဆရာ)အသင္း ဖဲြ႕စည္းရန္ ပါရွိခဲ့ေလသည္။
 

၁၉၉၉-ခုႏွစ္၊ ႏုိ၀င္ဘာလ (၂၄) ရက္မွ ဒီဇင္ဘာလ (၁၀) ရက္ေန႕အတြင္း ပအုိ၀္းေဒသ အတြင္းရွိ ျမင့္မုိရ္ခမ္း (အေနာက္ပုိင္း)၊ ျမင့္မုိရ္ခမ္း (အေရွ႕ပုိင္း)၊ သူရိယခမ္း၊ ခြန္ျဖားဗြာခမ္း၊ စႏၱာခမ္း (၅) ေနရာခဲြ၍ ပအုိ၀္းစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမူ ဗဟုိေကာ္မတီ၀င္ ဦးစင္းခမ္လွ၊ ဦးခြန္မင္းေက်ာ္၊ ျဖားေမာ္နႏၲာလူး (ေတာင္ႀကီး)၊ ျဖားေမာ္ပဲ(ထီေဟာ္)ႏွင့္ ၀ိဓူရခြန္ထြန္း (ေတာင္ႀကီး) တုိ႕က စည္းရုံးေရးခရီး ထြက္ၿပီးလွ်င္ ပအုိ၀္းေမာ္ပုဂိၢဳလ္ (၃၁၉) ဦးတုိ႕ကုိ စည္းရုံး၍ ရရွိလာခဲ့သည္။
 

သုိ႕ျဖစ္၍ သကၠရာဇ္ ၁၃၆၁-ခုႏွစ္၊ ျပာသုိလျပည့္၊ ႀကာသပေတးေန႕တြင္ ပအုိ၀္းအမ်ဳိးသား အဖဲြ႕ခ်ဳပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနယ္ေျမရွိ တိုင္းအလုိက္ ပအုိ၀္းေမာ္ ဦးစီးအဖဲြ႕၀င္ (၄၁) ဦးတုိ႕ကုိ စုစည္းၿပီး ပအုိ၀္းေမာ္အသင္းကုိ ေအာင္ျမင္စြာ ဖဲြ႕စည္းႏုိင္ခဲ့သည္။
 

၁၀ စုႏွစ္ အထိမ္းအမွတ္၊ ၂၅ ႏွစ္ေငြရတု အထိမ္းအမွတ္၊ ႏွစ္ ၅၀ ေရႊရတု အထိမ္းအမွတ္၊ ၇၅ ႏွစ္ စိန္ရတု အထိမ္းအမွတ္၊ ရာျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ႏွင့္ ေထာင္ျပည့္ႏွစ္ အထိမ္းအမွတ္မ်ား ျပဳရာတြင္ ပအုိ၀္းေမာ္အသင္းသည္ ေတြ႕ႀကဳံရခဲလွေသာ ခရစ္ႏွစ္ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ ေထာင္ျပည့္ အထိမ္းအမွတ္ အသင္းတစ္သင္း ျဖစ္သည္။
 

ပအုိ၀္းေမာ္အသင္းတြင္ ပအုိ၀္းစာေပႏွင့္ ယဥ္ေက်းမူအဖဲြ႕ (ဗဟုိ) ဥကၠ႒တစ္ဦး ပါ၀င္ေသာ ပအုိ၀္းေမာ္ နာယက (၃) ဦးႏွင့္ ပအုိ၀္းေမာ္အသင္း ဥကၠ႒၊ အတြင္းေရးမွဴး၊ အဖဲြ႕၀င္မ်ား ပါရွိေသာ အလုပ္အမႈေဆာင္ (၇) ဦးတုိ႕ကုိ ပအုိ၀္းေမာ္အသင္း ဖဲြ႕စည္းပုံ စည္းမ်ဥ္းႏွင့္အညီ အမ်ဳိးဘာသာသာသနာမ်ား လုပ္ငန္းမ်ားကို စည္းလုံးညီညြတ္စြာ ေဆာင္ရြက္လ်က္ ရွိႀကသည္။
   

နိဂုံး

ဓရထ ဘိကၡေ၀ စာရိကံ၊ ဗဟုဇနဟိတာယ၊ ဗဟုဇနသုခါသ၊ ေလာကႏုကမၸာယ၊ အတၲယ ဟိတာယ သုခါယ ေဒ၀ မႏုသဘနံ၊ မာဧေကန ေဒြအဂမိတၲ။
 

၀ိနည္းမဟာ၀ါပါဠိေတာ္ ျမန္မာျပန္
 

ရဟန္းတုိ႕ လူအမ်ား အစီးအပြားရွိရန္ အလုိ႕ငွါ လူအမ်ား ခ်မ္းသာရန္ အလုိ႕ငွါ ေလာကအား အစဥ္သနားျခင္းငွါ ခရီးလွည့္လည္ သြားႀကကုန္ေလာ့၊ တစ္ခုတည္းေသာ ခရီးလမ္းေႀကာင္းကုိ ႏွစ္ပါးမၾကြ ႀကပါလင့္။
 

ျမတ္ဗုဒၶသည္ မဟာသကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လျပည့္ ဗုဒၶဟူးေန႕တြင္ သဗၺညဳတ ဥာဏ္ေတာ္ကို ရ၍ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱ၀ါအေပါင္းတုိ႕၏ ကုိးကြယ္ရာအစစ္ ဘုရားအျဖစ္သုိ႕ ေရာက္ေတာ္မူသည္။ ၀ါဆုိလျပည့္ေန႔တြင္ ပဥၥ၀ဂီၢ ငါးဦးတုိ႕အား ဓမၼစႀကာ တရားဦးကို ေဟာႀကားေတာ္မူ ပါသည္။ ထုိေနာက္ မုိးလကုန္၍ ၀ါကြၽတ္သည့္အခါ ရဟန္းတုိ႕အား ခရီးလွည့္လည္ သာသနာျပဳခရီး က်ယ္ျပန္႕ႏွံ႔စပ္ဘုိ႕ရန္ ခရီလမ္းတစ္ေႀကာင္းတည္းကုိ ႏွစ္ပါးစုေပါင္း၍ မသြားႀကဖို႕ မွာႀကား၍ သာသနာ ျပဳရန္ ေစလြတ္ေတာ္မူပါသည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ ကုိယ္တုိင္ကလည္း တစ္ေနရာတည္းတြင္ အေျခစုိက္ သီတင္းသုံး ေနထုိင္ျခင္းမရွိပဲ ဘ၀တစ္သက္လုံး ခရီးသြားျခင္းျဖင့္ သာသနာျပဳေတာ္မူ ခဲ့ပါသည္။
 

ေနာက္ဆုံးဆယ္လ ျမတ္ဗုဒၶ သာသနာျပဳ လွည့္လည္ ခရီးစဥ္အျဖစ္ ပါ၀ါျပည္မွ ကုသိနာရုံျပည္သုိ႕ ၾကြသည့္ ခရီးရွည္ႀကီးျဖစ္ေသာ ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံရာ မလႅာမင္းတုိ႕၏ အင္ႀကင္းရဂုံ ေတာရိပ္ၿမဳိင္သုိ႕ ၾကြေရာက္ေတာ္မူကာ ေနာက္ဆုံးခရီး သြားျခင္းျဖင့္ သာသနာျပဳၿပီး ပရိနိဗၺာန္ ၀င္စံေတာ္မူပါသည္။
ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားသည္ ခရီးသြား လွည့္လည္ျခင္းျဖင့္ ေလာကေကာင္းက်ဳိး သာသနာျပဳျခင္းကို မ်ားစြာလုိလား ႏွစ္သက္အားေပး ေတာ္မူပါသည္။
 

ပအုိ၀္းေမာ္ (စာေဟာဆရာ) ဘ၀သည္လည္း မိမိေနထုိင္ရာ ရပ္ရြာ၌ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အျခားရပ္ရြာ ေဒသမ်ားသုိ႕ လည္းေကာင္း၊ အလွဴရွင္တစ္ဦးခ်င္းက ျဖစ္ေစ၊ အလွဴရွင္ အမ်ားစုေပါင္း၍ ျဖစ္ေစ ပင့္ဖိတ္သျဖင့္ သြားေရာက္၍ တရားဓမၼကုိ သၿဂႋဳလ္ေဟာေျပာ ရပါသည္။ အမ်ားအားျဖင့္ တစ္ရပ္ တစ္ေက်းသုိ႕ သြားေရာက္၍ တရားဓမၼ ေဟာႀကားရပါသည္။ သုိ႕ျဖစ္၍ ပအုိ၀္းေမာ္ (စာေဟာဆရာ) ဘ၀သည္ ခရီးသြား၍ သာသနာျပဳရသျဖင့္ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား လုိလားႏွစ္သက္ေသာ ဘ၀ျဖစ္မည္ဟု ယူဆယုံႀကည္ဖြယ္ရာ ရွိပါသည္။
 

ပအုိ၀္းေမာ္ (စာေဟာဆရာ)တုိင္း မိမိ၏ ဘ၀ကုိ တန္ဘုိးထား ျမတ္ႏုိးႏိုင္ႀကပါေစ။
 

ပအုိ၀္းျပည္သူ တုိ႕ကလည္း အေလးဂရုျပဳ တန္ဘုိးထား ျမတ္ႏုိးဖြယ္ရာေကာင္းေသာ ပအုိ၀္းယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ တစ္ခုကို အားေပးခ်ီးေျမႇာက္ ႏုိင္ႀကပါေစ။

ကိုးကား ။  ပအို၀္းအမ်ဳိးသားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (PNO) မွ ျပဳစု ထုတ္ေ၀ေသာ (၁၅) ႏွစ္ျပည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး                   အထိမ္းအမွတ္ “ျပည္ေထာင္စုထဲက  ပအို၀္း” စာအုပ္မွ ထုတ္ႏႈတ္ေဖၚျပသည္။