ေလာကက ဖန္တီးခဲ့ေသာ သတၱ၀ါမ်ားအနက္ လူသည္ စဥ္းစားဥာဏ္ရွိေသာ သတၱ၀ါျဖစ္သည္။ လူသည္ အျခားသတၱ၀ါမ်ားကဲ့သို႔ `အိပ္၊ စား၊ ကာမ´ ျဖင့္သာ က်င္လည္လူပ္ရွား အခ်ိန္ကုန္သြားသည့္ သက္ရွိတစ္မ်ဳိးတည္း မဟုတ္ဘဲ၊ လွပေသာ ဘ၀အနာဂါတ္ျဖင့္ ရွင္သန္ႏိုင္ရန္လည္း အျခားေသာ သတၱ၀ါတို႔ႏွင့္ မတူေသာအသိႏွင့္ အေတြးအေခၚကို ထူးထူးျခားျခား သဘာ၀က ေပးထားသည္။ လူမွလႊဲ၍ အျခားသတၱ၀ါတို႔သည္ အသိရွိေသာ္လည္း ဥာဏ္ရည္နိမ့္ပါးလြန္း၍ `အသိနိမ့္´ သတၱ၀ါမ်ားသာ ျဖစ္ၾကသည္။ `အသိနိမ့္´ သတၱ၀ါမ်ားကို တိရိစၧာန္ဟု သတ္မွတ္ၿပီး အသိထူးလူကို သတၱ၀ါထဲမွ ဆြဲထုတ္ကာ လူဟုသတ္မွတ္သည္။ တစ္ခ်ိန္က လူသားမ်ားသည္ `အသိနိမ့္´ သတၱ၀ါျဖစ္ၿပီး ၎မွ ခဲြထြက္ကာ ယေန႔ `အသိျမင့္´ လူသား ျဖစ္လာၿပီး`အိပ္၊ စား၊ ကာမ´ ဟူေသာ အသိထက္ေက်ာ္လြန္၍ ေလာကကို တည္ေဆာက္သူမ်ား၊ အလွဆင္သူမ်ားအျဖစ္ ရပ္တည္လာၾကရသည္။
လူသည္ အသိဥာဏ္ရွိသျဖင့္ မဆံုးႏိုင္ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား၊၊ အနာဂတ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ရည္မွန္းခ်က္ပန္းတုိင္မ်ား၊ အိပ္မက္မ်ား လူတိုင္းကိုယ္စီရွိၾကသည္။ လူမွန္လွ်င္ အနာဂါတ္ကို ေမွ်ာ္ေတြး၍ မိမိ၏အနာဂါတ္ မည္သို႔မည္ပံုရွိရမည္ကို (အၾကမ္းဖ်င္းျဖစ္ေစ) ပံုေဖာ္ ေဆာက္တည္ၾကစၿမဲျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ အခ်ဳိ႕လူသားမ်ားမွာမႈ အနာဂါတ္အတြက္ မည္သို႔ေသာ ဦးတည္ရည္မွန္းခ်က္မွ် မခ်မွတ္ဘဲ ျဖစ္သလို ရင္ဆိုင္ျဖတ္သန္းသြားၾကသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္ေပသည္။ လူဟူေသာ သက္ရွိဘ၀ကို ရရွိျခင္းသည္ ရေတာင့္ရခဲ ဒုလႅဘတစ္ရပ္ ျဖစ္ေၾကာင္း ဘာသာတရား၏အဆံုးအမတြင္ အတိအလင္းပါရွိၿပီးျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔ ရခဲလွေသာ လူ႔ဘ၀ အခြင့္အေရးကို ရရွိပိုင္ဆိုင္ထားပါလ်က္ မိမိအနာဂါတ္အတြက္ပင္ စီမံကိန္း ႀကိဳတင္ခ်မွတ္မထားႏိုင္ေသာသူသည္ ႏိုင္ငံအက်ဳိး၊ လူမ်ဳိးအက်ဳိး၊ ေလာကအက်ဳိးတို႔ကို မည္သို႔မည္ပံု ေဆာင္ရြက္ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ပါမည္နည္း။
ဘ၀တစ္ခုတြင္ စြန္႔စားျခင္း သို႔မဟုတ္ စြန္႔လြတ္ျခင္းတစ္ခုခုကို ႀကံဳဖူးၾကမည္ဟု ယံုၾကည္သည္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းႏွင့္ ဆံုးရံႈးျခင္း ရာခိုင္ႏႈန္းအနည္းအမ်ား မိမိဘက္မွာ မည္မွ်ရွိသည္ကို တြက္ခ်က္တတ္ဖို႔လိုသည္။ ရႈေထာင့္တစ္ခု အေသကိုင္၍ တြက္ခ်က္ျခင္းမ်ဳိးကို ေရွာင္သင့္ၿပီး ဘက္စံုေထာင့္စံုမွ အျမင္ရွိဖို႔လိုအပ္သည္။ ပရိယာယ္ႀကြယ္ေသာ ယေန႔ေလာကႀကီးတြင္ အျခားသူမ်ား၏ ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြး၊ အေတြ႔အႀကံဳ၊ အေတြးအေခၚ ႏွင့္ အျမင္မ်ားသည္ မိမိထက္မညံ့ႏုိင္ ဟူေသာ ခံယူခ်က္ျဖင့္ ပိုမိုျမင္တတ္၊ ေတြးတတ္၊ ျပင္ဆင္တတ္လွ်င္ စြန္႔စားမႈအေၾကာင္း(Risk Factor) ကို အနီးစပ္ဆံုးရရွိႏိုင္မည္ ျဖစ္သည္။
လူ႔သဘာ၀မွာ မိမိဘက္ သာသာထုိးထိုးစဥ္းစားတတ္ၾကသည္။ အေကာင္းကို ေဗဒင္ဆရာကေဟာလွ်င္ အဆံုးစြန္ အေကာင္းထိေမွ်ာ္လင့္ အိပ္မက္တတ္ေလ့ရွိၾကသည္။ အဆိုးကို ေဟာလွ်င္မူ အဆိုးဆံုး အထိ မေမွ်ာ္လင့္တတ္ၾကေပ။ ပစၥပၸဳန္သည္ မိမိ၏ အေရးႀကီးေသာ အခင္းအက်င္းျဖစ္၍ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ပစၥပၸဳန္အျဖစ္ေရာက္လာမည့့္ အနာဂါတ္ကို ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္သင့္သည္။
လူသားမ်ားသည္ ျမတ္ႏိုးဖြယ္ရာ အေကာင္းဆံုးေသာ အရည္အေသြးတစ္ခုမွာ အက်င့္စရုိက္ေကာင္းရွိျခင္းျဖစ္သည္။ စက္ဆုပ္ဖြယ္ရာ အေကာင္းဆံုးေသာ အရည္အေသြးတစ္ခုမွာ အက်င့္စရိုက္ဆိုးျခင္းျဖစ္သည္။ ထ႔ိုေၾကာင့္လည္း လူတစ္ဦး၏ဘ၀အနာဂါတ္လွပေအာင္ လြမ္းၿခံဳေပး ႏိုင္ေသာ အဆင္တန္ဆာတို႔မွာ အက်င့္စရိုက္ေကာင္းမ်ားျဖစ္၍ လူတစ္ဦး၏ ဘ၀ကို အက်ည္းတန္ရုပ္ဆိုး ေစေအာင္ လႊမ္းၿခံဳေပးႏိုင္ေသာ အဆင္တန္ဆာတို႔မွာ အက်င့္စရိုက္ဆိုးမ်ား ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦး၏ဘ၀ကို ေဆြးေျမ့ပ်က္ယြင္းေစေသာ အရာတို႔မွာ အက်င့္စရိုက္ဆိုးမ်ားျဖစ္၍ လူတစ္ဦး၏အနာဂါတ္ဘ၀ကို တိုးတက္ခိုင္ခံ့ေစေသာ အရာတို႔မွာ အက်င့္စရိုက္ေကာင္းမ်ားျဖစ္သည္။
လူသည္ ေလာကဓမၼသဘာ၀ေတြကို စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္းအားျဖင့္ ထြင္းေဖာက္သိျမင္ႏိုင္တဲ့ သတၱ၀ါျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ လူဟာ သတၱေလာကမွာ အျမင့္ျမတ္ဆံုးလူျဖစ္ၾကသည္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြႏု္ပ္တို႔ ေလာကလူသားေတြသည္ မိုက္မဲရူးသြပ္ျခင္းဆီကိုပဲ အဟုန္ျပင္းစြာနဲ႔ ေရြ႕ရွားေနသည္ကိုသာ ေတြ႔ေနရ သည္။ ရက္စက္ျခင္းေတြ၊ ႏိုင္လုိမင္းထက္ျပဳျခင္းေတြ၊ အယူသီးစြာႏွင့္ ျပဳေနျခင္းေတြ၊ အစဲြဥပါဒါန္ ဖံုးလႊမ္း ျခင္းေတြ ၊ တိုးသည္ထက္ တိုးလာတာကို ေတြ႔ေနရသည္။
အထက္တြင္ ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ေလာကကဖန္တီးခဲ့ေသာ သတၱ၀ါမ်ားအနက္ လူသည္ စဥ္းစားဥာဏ္ ရွိေသာ သတၱ၀ါမ်ားျဖစ္သည္။ အမွန္တကယ္ အသိဥာဏ္၊ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ ရွိမည္္ဆိုရင္ လူေတြဟာ မိုက္မဲစြာျပဳမႈျခင္းမ်ဳိးေတြရွိလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ ရက္စက္မႈ၊ ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳမႈ၊ အယူသီးမႈ၊ အစဲြဥပါဒါန္မ်ား၊ မိုက္မဲျပဳမူမႈမ်ား ဖံုးလႊမ္းေနသေရြ႕ စဥ္းစားပံုစဥ္းစားနည္းေတြဟာလည္း မွားယြင္း ခၽြတ္ေခ်ာ္မည္ျဖစ္သည္။ အေတြးအေခၚ မွားယြင္းခၽြတ္ေခ်ာ္ရင္ အလုပ္တြင္လည္း ခၽြတ္ေခ်ာ္ႏိုင္သည္။ ထိုေၾကာင့္လည္း ကၽြႏု္ပ္တို႔လူသားမ်ားသည္ မိမိတို႔ အနာဂါတ္ဘ၀ လွပႏိုင္ေစရန္အတြက္ အက်င့္စရိုက္ေကာင္းမ်ား၊ လံုေလာက္ေသာ ပညာ-အသိ မ်ား၊ ဆင္ျခင္ဥာဏ္မ်ား ရွိမွသာ အနာဂါတ္ဘ၀ကို မားမားမတ္မတ္ရွင္သန္ရပ္တည္ႏိုင္မည္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သက္ရွိလူသားသတၱ၀ါမွန္သမွ် အသိဥာဏ္၊ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ႏွင့္ လွပေသာဘ၀အနာဂါတ္သစ္ မ်ားတည္ေဆာက္ႏိုင္ၾကပါေစ…………………
ခြန္ခ်စ္ေအး(၆မုိင္)
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS