“ယဥ္ေက်းျခင္းႏွင့္ အသိအလိမၼာတရား’’

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ (၂) ရက္

လူသားတိုင္း လူသားတိုင္းသည္ ေမြးလာကတည္းကပင္ ပင္ကိုယ္ဗီဇမ်ားႏွင့္ ပင္ကိုယ္ အမူအရာမ်ား ႐ွိႏွင့္ၿပီးျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ လူသားတိုင္းသည္ ယဥ္ေက်းမႈ႐ွိျခင္းႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈ မ႐ွိျခင္း စသည့္ေျပာဆိုမႈမ်ားသည္ လူမႈဆက္ဆံေရးဝန္းက်င္တြင္ မၾကာခဏၾကားေနရသည္။ ယဥ္ ေက်းျခင္းႏွင့္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ျခင္းကို ေကာင္းသည့္ဂုဏ္တစ္ရပ္အေနႏွင့္ ေျပာတတ္ၾကသကဲ့သို႔ ၾကမ္းတမ္းျခင္း၊ ႐ိုင္းစိုင္းျခင္းကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ဖြယ္အေနႏွင့္ ေျပာၾကားတတ္ၾကသည္။ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာ ႐ွိျခင္းသည္ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုးသံုးပါးႏွင့္ဆိုင္သည့္ အျပဳအမူ၊ အမူအရာဟု ဆိုႏိုင္သည္။
ယဥ္ေက်းျခင္းသည္ လူသားတိုင္းႏွစ္လိုမႈ႐ွိသည့္ အျပဳအမူျဖစ္သည့္အတြက္ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာ ႐ွိေအာင္ အားထုတ္ရာမွာ အခ်ိဳ႕သည္လိုအပ္သည္ထက္ပိုၾကသည့္အတြက္ ဟန္ေဆာင္မႈ ဆီသို႔ ဦးတည္သြားတတ္ၾကသည္။ ယဥ္ေက်းမႈဆိုသည္ လူသားဘဝ တိုးတက္မႈထက္ ဆုတ္ယုတ္မႈ သေဘာေဆာင္သည့္ အယူအဆမ်ိဳးကို ၁၈ရာစု၊ ၁၉ရာစု စိတ္ကူးယဥ္႐ိုမန္႔တစ္ေတြးေခၚ ပညာ႐ွင္မ်ား၏ အေတြးအေခၚတြင္ ေတြ႕ျမင္ရသည္။ လူ႔ဘဝ၏ ႐ွင္သန္ျပည့္စံုမႈသည္ သဘာဝတရားႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြမႈ႐ွိေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ေခတ္သစ္အတြးအေခၚ ပညာ႐ွင္မ်ားကလည္း ပ်ိဳးေထာင္မႈ(သို႔) ယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ သဘာဝတရားကို ပဋိပကၡအသြင္ႏွင့္ ႐ႈျမင္ၾကသည္။
လူေ႐ွ႕ကုန္းသြားျခင္း၊ လက္အုပ္ခ်ီျခင္း၊ ဖိနပ္ခၽြတ္ျခင္း၊ မိမိအတြက္ႏွင့္တစ္ပါးသူမွာ ဝန္ေလးမႈ မျဖစ္ေစျခင္း၊ သူတစ္ပါးအားအေႏွာင့္အယွက္မျပဳျခင္း၊ ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္႐ွိျခင္းတုိ႔သည္ ယဥ္ေက်းျခင္းသာျဖစ္သည္။ လူသားတိုင္းတို႔တြင္ အဇတၱမွာရန္လိုစိတ္ႏွင့္ မိမိကိုယ္ကုိဖ်က္စီးလို သည့္ စိတ္မ်ား႐ွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုစိတ္ဆိုး၊ စိတ္ယုတ္မ်ားကို အထက္စီးေရာက္မလာေအာင္ စိတ္ပညာ၊ အႏုပညာ၊ သိပၸံပညာမ်ားႏွင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ျပဳျပင္ရမည္။ လူ႔အျပဳအမူမ်ားကို  စီစဥ္ညႊန္ၾကား ၿပီး သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြေနႏိုင္စြမ္း႐ွိေစသည့္ လူ႔အသိဥာဏ္၏ ထုတ္လုပ္ မႈရလဒ္မ်ားကို ေယဘုယ်အားျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈဟု ေခၚဆိုႏိုင္သည္။ ယဥ္ေက်းမႈအေၾကာင္း ေျပာဆို  သည့္အခါ ပ်ိဳးေထာင္မႈႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈဆိုသည့္ စကားလံုးကို ေတြ႕ရပါသည္။ အက်ယ္တဝင့္ အဓိ ပၸာယ္ႏွင့္ ဖြင့္ဆိုရလ်င္ ပ်ိဳးေထာင္မႈသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ စိတ္ပိုင္း၊ ႐ုပ္ပိုင္းႏွင့္ လူမႈဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ၏ အစုအေပါင္းကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။
ယဥ္ေက်းျခင္းသည္ လူ႔စြမ္းအားျမင့္မားတိုးတက္မႈ၊ လူသားမ်ား၏အေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ အေလ့ အက်င့္မ်ားအရ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၊ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း ဝိဇၨာပညာ၊ သိပၸံပညာတို႔ႏွင့္ ယွဥ္သည့္ အသိဥာဏ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ၊ လူသားတို႔၏ အသိပညာ၊ ယံုၾကည္မႈ၊ အႏုပညာ၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ဥပေဒ၊ ဓေလ့ထံုးစံႏွင့္ အျခားနယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာမႈဟူ၍ က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္     အေမွာင္ႏွင့္အလင္း၊ အပူႏွင့္အေအး ဒြန္တြဲၾကသကဲ့သို႔ အ႐ိုင္းႏွင့္အယဥ္လည္း အစဥ္ဒြန္တြဲလ်က္ ႐ွိသည္။ ႐ိုင္းစိုင္းမႈသေဘာသည္ ပကတိအတိုင္း ႐ိုင္းစိုင္းေနလိမ့္မည္။ ယဥ္ေက်းမႈသေဘာသည္ မူလပကတိ႐ွိရင္းတရားမဟုတ္၊ လံု႔လပေယာဂျဖင့္ျပဳျပင္ထားသည့္ ပကတိသေဘာျဖစ္သည္။
လူတို႔သည္ မိမိတို႔၏ဘဝဇာတိပါအတိုင္းမျပဳျပင္ပါက အလြန္႐ိုင္းစိုင္းေပလိမ့္မည္။ ႐ိုင္းစုိင္း မႈသဘာဝမွ လြတ္ေျမာက္ရေလေအာင္ လူတို႔သည္အၿမဲျပဳျပင္ကာ ေနထိုင္သင့္ေၾကာင္း သိၾက သည္။ ထိုျပဳျပင္တတ္မႈႏွင့္ျပဳျပင္အပ္မႈသည္ ယဥ္ေက်းမႈခ်ည္းသာျဖစ္သည္။ ယဥ္ေက်းျခင္းသည္ ႐ိုင္းစိုင္းမႈကို သိျမင္တတ္ေသာဥာဏ္ျဖစ္သည့္အတြက္ ႐ွက္ဖြယ္၊ အမွား၊ အမွန္၊ တရား၊ မတရား စသည္ျဖင့္သိတတ္သည့္အသိသည္ လူသားတိုင္းတြင္႐ွိၾကသည္။ ထိုအသိကိုယဥ္ေက်းျခင္း ဟုေခၚဆုိႏိုင္သည္။ ႐ိုင္းစိုင္းမႈပကတိသဘာဝမ်ားကို ျပဳျပင္ရမွန္းသိသည့္အခ်ိန္ကစၿပီး လူႏွင့္ယဥ္ ေက်းမႈသည္ တစ္သားတည္းထြက္ေပၚလာသည္။ ယဥ္ေက်းမႈအစစ္လူ႔အႏွစ္ဆိုသကဲ့သို႔ လူႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈသည္ခြဲ၍ မရႏိုင္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္လူ႔သမိုင္းအစတြင္ ျဗဟၼာႀကီးကျဖစ္ေစ၊ ထာဝရဘုရား သခင္ကဖန္ဆင္းသည္ျဖစ္ေစ၊ ေမ်ာက္ဘဝ၊ ေမ်ာက္တစ္ပိုင္းလူတစ္ပိုင္းဘဝကျဖစ္ေစ လူ႔သမိုင္း  အစသည္ အ႐ိုင္းသဘာဝသာျဖစ္ေၾကာင္း အဆိုျပဳၾကသည္။
လူ႔သမိုင္းအဆင့္ဆင့္ကို ျပန္သံုးသပ္ၾကည့္ပါက ေက်ာက္ကိုအသံုးျပဳရမွန္းသိသည့္အသိ၊ ေၾကးႏွင့္သံကို လက္နက္ကိရိယာအျဖစ္အသံုးျပဳမွန္းသိသည့္အသိ၊ တိုင္းႏိုင္ငံတည္ေထာင္အုပ္ ခ်ဳပ္မႈမ်ား၊ တရားဓမၼမ်ား၊ ပြဲလမ္းသဘင္ေပ်ာ္႐ႊင္ခံစားမႈမ်ား၊ အာကာသခရီးသို႔သြားျခင္းမ်ား၊ ပကတိသဘာဝလူအျဖစ္မွ ဘုရားျဖစ္ေအာင္က်င့္တတ္မႈမ်ားစသည့္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားျဖင့္ သဘာဝ႐ွိမႈ မ်ားကို ႏိုင္နင္းစြာျပဳျပင္တတ္မႈႏွင့္ ျပဳျပင္အပ္မႈ ပကတိသေဘာမ်ားသည္ ယဥ္ေက်းမႈသရဖူမ်ား ျဖစ္ၾကသည္။ ယဥ္ေက်းမႈသည္ လူလိုသိတတ္မႈ၊ ေျပာဆိုတတ္မႈ၊ ျပဳလုပ္တတ္မႈ၊ ေနထိုင္စား ေသာက္သြားလာတတ္မႈမ်ားႏွင့္ လူအခ်င္းခ်င္းလူဟူ၍ သိတတ္ျခင္းစသည္တို႔သည္ အသိလိမၼာ တရားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္အသိအလိမၼာတရားကို အစဥ္အၿမဲလက္ကိုင္ထားျခင္းျဖင့္ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္ရာေရာက္ၿပီး လူ႔ေလာက၌ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာမႈကို ေ႐ွး႐ႈႏိုင္ မည္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။

နင္;ခမ္းရတနာ; (ခမ္းစႏၱာ;ေဟ့,)
ကိုးကား - ေမာင္ဥာဏ္သစ္(အသိတရားႏွင့္ ဘဝကိုထုဆစ္ျခင္း)