ကၽြႏု္ပ္တို႔ လူသားတိုင္းသည္ အသက္ရွင္ေနထိုင္စားေသာက္ရန္အတြက္ မတူညီေသာ အလုပ္အကိုင္အမ်ိဳးမ်ိဳးကို လုပ္ကိုင္ၾကရသည္။ ထိုကဲ့သို ရုန္းကန္လုပ္ရွားရာတြင္ ခ်မ္းသာေသာစီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ အေသးစားစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား၊ ပုဂၢလိကဝန္ထမ္းမ်ားႏွင့္ အစိုးရဝန္ထမ္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ထိုသူတို႕သည္ မတူညီေသာႀကိဳးစားမႈမ်ားျဖင့္ မတူညီေသာအက်ိဳးခံစားမႈမ်ားကို ခံစားၾကရပါသည္။ မိမိတို႔သည္ ခ်မ္းသာသည္ျဖစ္ေစ၊ ဆင္းရဲသည္ျဖစ္ေစ မိမိတို႔လုပ္ကိုင္ေသာအလုပ္ကို ေလာဘ၊ ရမၼက္တို႕ျဖင့္ေငြရရန္အတြက္သာမလုပ္သင့္ေပ။ ေလာဘေၾကာင့္ ပ်က္ဆီးဆံုးရႈံးမႈကိုပိုျဖစ္ေစပါသည္။
အလုပ္သမားအမ်ားစုသည္ ၎တို႔၏အနာဂတ္ဘဝကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ျခင္းမရွိဘဲ လခထုတ္မည့္ လကုန္ရက္ကို ေမွ်ာ္ေနတတ္ၾကပါသည္။ မိမိတို႕သြားေနေသာလမ္းေၾကာင္းသည္ မည္သည့္ အရပ္သို႔ ဦးတည္သြားေနသည္ကို ဆန္းစစ္သင့္ပါသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ေငြရရန္ႏွင့္ ဘဝလံုျခံဳမႈရွိရန္လည္း အေရးပါသည္မွာ မွန္ကန္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ေငြရရုံသာမဟုတ္ဘဲ ကၽြမ္းက်င္မႈေနာက္ထပ္တစ္မ်ိဳး သင္ယူဆည္းပူးႏိုင္ေအာင္ မိမိတို႔ရသည့္ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္တြင္ ႀကိဳးစားသင္ယူသင့္ပါသည္။
ထို႔ျပင္အလုပ္သမားအမ်ားစုသည္ အလုပ္ရွင္မ်ားကဲ့သို မည္သည့္အခါမွ် ေရွ႕တန္းသို႕ မေရာက္ရွိသည့္အျပင္ ၎တို႔သည္ ၎တို႔သင္ၾကားခံထားရသည္အတိုင္း လုပ္ကိုင္ၾကရသည္။ “ အာမခံခ်က္ရွိေသာ အလုပ္တစ္ခုကိုရွာလုပ္” ဟုေရွးရုိုးစြဲမ်ားရွိၾကသည္။ အလုပ္သမားအမ်ားစုသည္ ၎တို႔အတြက္ လတ္တေလာအက်ိဳးရွိမည့္လစာႏွင့္ အျခားခံစားခြင့္မ်ားကိုႀကည့္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုသို႔လုပ္ျခင္းသည္ ေရရွည္အက်ိဳးႏွင့္ တြက္လွ်င္ မိမိတို႔အတြက္အက်ိဳးမရွိႏိုင္ေပ။ ထိုသုိ႔ ျပဳလုပ္မည့္အစား လူငယ္မ်ားအေနျဖင့္ ၎တို႔လစာရမည့္အေရးထက္ ပညာရမည့္အေရးကိုၾကည့္ၿပီး အလုပ္လုပ္ၾကရန္လိုအပ္ပါသည္။
အခ်ိဳ႕ေသာလူမ်ားသည္ မိသားစုစားဝတ္ေနေရးအတြက္ မိမိတို႕ဝါသနာမပါသည့္၊ မလုပ္ခ်င္သည့္ အလုပ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ၾကရပါသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕မွာ မိမိတို႕လုပ္ေနေသာအလုပ္ကို ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္သကဲ့သို႔အလုပ္ကို စိတ္ပါဝင္စားစြာ လုပ္ကိုင္ၾကေသာ္လည္း အခ်ိဳ႕မွာေငြရရန္အတြက္သာ လုပ္ကိုင္ၾကၿပီးေစတနာထား၍ မလုပ္ၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ စိတ္ပါသည္ျဖစ္ေစ၊ စိတ္မပါသည္ျဖစ္ေစ မိမိတို႔လုပ္ကိုင္ေသာလုပ္ငန္းခြင္၌ မိမိတို႔လုပ္ကိုင္သည့္ အခ်ိန္တြင္အက်ိဳးရွိစြာ လုပ္ကိုင္ၾကရန္လိုအပ္ပါသည္။ မည္သည့္လုပ္ငန္းတြင္မဆို ယူတတ္လွ်င္ အေတြ႔အႀကံဳရႏို္င္သည္သာမက ပညာမ်ားပါရႏိုင္ပါသည္။ လူငယ္လူရြယ္မ်ားအေနျဖင့္ တကၠသိုလ္ဘြဲ႕ရၿပီးမိမိတို႔ႏွင့္ သင့္ေတာ္ေသာလုပ္ငန္းခြင္ကို ရွာၾကမည္ျဖစ္သည္။ ကိုယ္ပိုင္လုပ္ငန္းလုပ္သည္ျဖစ္ေစ၊ ဝန္ထမ္း၊ ေန႔စား အလုပ္မ်ားလုပ္ကိုင္သည္ျဖစ္ေစ စသည့္လုပ္ငန္းခြင္မလုပ္မွီ မိမိတို႔လုပ္ကိုင္မည့္လုပ္ငန္းခြင္သည္ မိမိတို႔အတြက္ “ အနာဂတ္ဘဝတြင္ ဘာေတြရွိမွာလဲ၊ ႀကိဳးႀကိဳးစားစားႏွင့္ လုပ္လွ်င္လည္း ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေအာင္ပို႔ေပးႏိုင္သလဲ၊ အလုပ္ရပ္နားသြားလွ်င္ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ၊ အၿငိမ္းစားယူၾကလွ်င္ အၿငိမ္းစားလစာႏွင့္ ထိုင္စားလို႔ရလား ” စသည့္အခ်က္မ်ားကို စဥ္းစားသင့္ပါသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဝန္ထမ္း သို႔မဟုတ္ အလုပ္သမားမ်ားသည္ တစ္ေန႔ေန႔တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္တြင္ ေအာင္ျမင္ေသာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ႀကီးမ်ား၊ အႀကီးအကဲမ်ားမျဖစ္ႏိုင္ဟု မည္သူမွႀကိဳတင္မသိရွိႏိုင္ေပ။ မိမိတို႕သည္ လုပ္ငန္းရွင္ျဖစ္လာလွ်င္လည္း မိမိလုပ္ငန္းေအာင္ျမင္တိုးတက္ရန္အတြက္ တီထြင္ႀကံဆ ေတြးေတာတတ္ေသာ အသိဉာဏ္လိုအပ္သကဲ့သို႕ ပုဂၢလိကဝန္ထမ္းမ်ားသည္ မိမိတို႔လုပ္ကိုင္ေသာ လုပ္ငန္းခြင္တြင္ မိမိတို႔အလုပ္ကဲ့သို႔ သေဘာထားၿပီးလုပ္ကိုင္သင့္ပါသည္။ သို႔မွသာ အလုပ္အေတြ႔အႀကံဳမ်ား၊ လုပ္ငန္းခြင္မွ ရရွိသည့္ အသိပညာမ်ားကို မိမိကိုယ္တိုင္လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ ေအာင္ျမင္ေသာ အသီးအပြင့္မ်ားကိုလက္ေတြ႕ခံစားၾကရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းတင္ျပလိုက္ရပါသည္။
ၿခဲဳင္းမူ;ေပ
(စႏၱာ;ခမ္း)
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS