ထိုသို႔ဒုကၡအမ်ိဳးမ်ိဳးခံစားေနရေသာ ပအို၀္းလူမ်ိဳးကို ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ပအို၀္း ရဟန္း သံဃာအရွင္သူျမတ္တ႔ိုသည္ အမ်ိဳးသားေတာ္လွန္ေရးကို ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ေတာ္လွန္ခဲ့ၾကသည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံလြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ပအို၀္းရဟန္း သံဃာေတာ္တို႔သည္ နိုင္ငံေတာ္လြတ္လပ္ေရးရရိွရန္အတြက္ ပါ၀င္ခဲ့ၾကေသာ္လည္း လြတ္လပ္ေရးအသီးအပြင့္ မ်ားခံစားရေသာအခ်ိန္တြင္ မိမိတို႔ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားေခတ္ပညာတတ္သည္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ျဖားဗြာလွေဖအပါ၀င္ အနည္းငယ္သာပါ၀င္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ မိမိတို႔အမ်ိဳးသားအတြက္ ရသင့္ရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားမရရိွခဲ့ပါ။ ပညာတတ္မ်ားနည္းပါးေနသည့္အတြက္ အျခားေသာတိုင္းရင္းသားမ်ားနည္းတူအ မ်ိဳးသားအခြင့္အေရးမ်ားကို အျပည့္အ၀ရယူနိုင္ခဲ့ျခင္းမရိွဟုယူဆရပါမည္။ ထိုအခ်ိန္က ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေတာ္လွန္ေရးမ်ားသည္ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးသာအားေကာင္းခဲ့ၿပီး ေျမေပၚေတာ္လွန္ေရးမွာ အားနည္းေနျခင္း ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ နုိင္ငံေတာ္အစိုးရႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူၿပီး ပညာေရး၊ ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရး၊ စာေပႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈစသည့္လုပ္ငန္းမ်ားကို နိုင္ငံေတာ္အစိုးရ၊ ေဒသခံျပည္သူမ်ား၊ အျခားေသာအဖြဲ႕အစည္းမ်ားႏွင့္ပူးေပါင္းခဲ့ၿပီး အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ယခင္က မ်က္စိမိွတ္နားပိတ္ျဖစ္ေနေသာ မိမိတို႔ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားသည္ ယခုအခ်ိန္အခါတြင္ ပအို၀္းေဒသသည္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရး၊ ယဥ္ေက်းမႈ စသည့္ေဒသဖြံ႕ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ား အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ တိုးတက္လာသည္ကိုေတြ႕ရိွရသည္။ ပအို၀္းေခါင္းေဆာင္ႀကီးတို႔၏ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူခဲ့ျခင္း၏ အက်ိဳးေက်းဇူးႏွင့္ အမ်ိဳးသားအခြင့္အေရးကိုအေကာင္းဆံုး လုပ္ေဆာင္နိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယခင္ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားဆိုသည္မွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမႈမရိွခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခါတြင္္ ျမန္မာနိုင္ငံသာမက ကမာၻေပၚမွာပါ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားလာသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။
လြတ္လပ္ေရးရခါစတြင္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ လူအရင္းအျမစ္သာရိွၿပီး ပညာအရင္းအျမစ္မရိွခဲ့ေသာေၾကာင့္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ၾကယ္တစ္ပြင့္ ျဖစ္သင့္ျဖစ္ထိုက္ခဲ့ေသာ္လည္းမျဖစ္ခဲ့ရေပ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရယူၿပီး ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား၊ ရဟန္းသံဃာေတာ္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ေဒသတြင္းမိဘျပည္သူတို႕၏ စည္းလံုးညီညႊတ္စြာႀကိဳးပမ္းေဆာင္ရြက္နိုင္မႈေၾကာင့္ ယေန႔ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ ျမန္မာနုိင္ငံ၏ၾကယ္တစ္ပြင့္ျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားျဖစ္ေသာ အဆိုပါၾကယ္ပြင့္သည္ အေရာင္ေတာက္ပမႈအားနည္းေနေသးသည္ကိုေတြ႕ရပါသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ မိမိတို႔ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားသည္ ေမွးမိွန္ေနေသးေသာ မိမိတို႔ၾကယ္ပြင့္ကို အျခားေသာညီေနာင္တိုင္းရင္းသားမ်ားနည္းတူ အေရာင္ေတာင့္္ပေသာ၊ အင္အားႀကီးမားေသာ ၾကယ္တစ္ပြင့္ျဖစ္လာေအာင္ စည္းလံုးညီညႊတ္စြာ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ပါသည္။
ျမန္မာနိုင္ငံ၏ျပည္ေထာင္စု၀င္လူမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔သည္ အျခားေသာညီေနာင္တိုင္းရင္းသားမ်ားနည္းတူ လူမ်ိဳးအခြင့္အေရးႏွင့္နိုင္ငံသားအခြင့္အေရးမ်ားကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ရရိွခံစားေနရၿပီးျဖစ္သည္။ ယခင္ကပညာေရးတြင္ကိန္းဂဏန္းကို သုညမွကိုး(၀-၉)အထိ သာစာသင္ခဲ့ရေသာ မိမိတို႔သည္ ယခုအခ်ိန္တြင္နိိုင္ငံေတာ္အစိုးရပညာေရးတြင္လည္းေကာင္း၊ အျခားေသာေက်ာင္းျပင္ပ ပညာေရးတြင္လည္းေကာင္း ပညာနို႕ရည္မ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးနိုင္ေသာေၾကာင့္ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္မ်ား အမ်ားအျပားေပၚထြက္လာၿပီျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ပအို၀္းေဒသတစ္ခုလံုးမွာလည္း မူလ၊ အလယ္၊ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား၊ ဘုန္းေတာ္ႀကီးသင္ ပညာေရးေက်ာင္းမ်ား၊ အျခားအသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ေက်ာင္းမ်ားႏွင့္ တကၠသိုလ္မ်ား အမ်ားအျပား ရိွလာၿပီျဖစ္သည္။
လမ္းမႀကီးမ်ားသည္ ဟိုပံုး-လြိဳင္ေကာ္လမ္း၊ ေအာင္ပန္း-ဖယ္ခံုလမ္း၊ ကေလာ-ေတာင္ႀကီး-လြိဳင္လင္လမ္းမႀကီး မ်ားသာရိွခဲ့ေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္အခါတြင္ လမ္းမႀကီးမ်ားႏွင့္ လမ္းသြယ္မ်ား အမ်ားအျပားေဖာက္လုပ္ နုိင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးသည္ အမ်ားအျပားေကာင္းမြန္လာသည္ကိုေတြ႕ရိွရပါသည္။ က်န္းမာေရးတြင္လည္း ယခင္ကတိုင္းရင္းေဆးဆရာမ်ားကို အားထားခဲ့ဲရေသာ္လည္း ယခုအခ်ိန္အခါတြင္ တိုင္းရင္းေဆးဆရာမ်ားသာမက ေဆးရံု၊ ေဆးခန္းမ်ားတြင္လည္းသြားေရာက္ ကုသနိုင္သည့္အျပင္ ပအို၀္းလူငယ္ဆရာ၀န္မ်ားလည္း ေပၚထြက္လာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးတြင္လည္း ျမတ္ဗုဒၶ၏စာသင္တိုက္မ်ားအျပင္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဓာတ္ေတာ္၊ စြယ္ေတာ္ႏွင့္ ယခင္ကဆံုးရံႈးခံခဲ့ရေသာ ပိဋိကတ္သံုးပံုကိုလည္း ပအို၀္းေဒသသို႔ေရာက္ရိွလာၿပီ ျဖစ္သည္။ ယခင္ကၿမိဳ႕ႀကီးမ်ားတြင္ မိမိကိုယ္ကိုမိမိ ပအို၀္းလူမ်ိဳးဟု ေျပာဆိုရမည္ကိုရွက္ခဲ့ရေသာ ပအို၀္းလူမ်ိဳးသည္ ယခုအခါတြင္ မိမိတို႔လူမ်ိဳးသည္ “ပအိုင္း’’လူမ်ိဳး မဟုတ္ေၾကာင္း “ပအို၀္း’’လူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကို ေနျပည္ေတာ္တြင္က်င့္ပေသာ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံ(၂၁)ရာစုပင္လံုႀကီးတြင္ ျမန္မာနုိင္ငံသာမက တစ္ကမာၻလံုးကို ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုရဲသည္ အထိျဖစ္လာခဲ့ပါသည္။
မိမိတို႔အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ နိုင္ငံေတာ္မွေပးထားေသာအခြင့္အေရးမ်ားကို အမ်ိဳးသားအခြင့္အေရးႏွင့္ ေဒသအက်ိဳးမ်ားအတြက္ ကိုယ္အား၊ ဥာဏ္အား၊ လူထုအား၊ အျခားေသာ မိတ္ဖက္အဖြဲ႕စည္းတို႔ႏွင့္ အေကာင္းဆံုးပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ယခုအခါ မိမိတို႔ပအို၀္းေဒသသည္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ လူမႈေရး၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး၊ လွ်ပ္စစ္မီးစသည့္ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ အေျခခံေဆာက္အဦးမ်ားႏွင့္ လူစြမ္းအားအရင္းအျမစ္မ်ားကို ျပည့္စုံစြာမဟုတ္ေသာ္လည္း အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ လုပ္ေဆာင္နိုင္ခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။
မိမိတို႔ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားသည္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ အဂၤလိပ္၊ ဂ်ပန္၊ တ႐ုတ္ျဖဴ(ကူမင္တန္) စသည့္ နယ္ခ်ဲ႕မ်ားတိုက္ထုတ္ခ်ိန္ကာလႏွင့္လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ တိုင္းျပည္အတြက္ အသက္၊ ေသြး၊ ေခြ်းမ်ားကိုေပးဆပ္ခဲ့ရေသာ္လည္း လြတ္လပ္ေရးရသည့္ေနာက္ပိုင္း (၁၉၄၇ႏွင့္ ၁၉၇၄)ခုႏွစ္ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ေရးဆြဲသည့္ခ်ိန္အခါမ်ားတြင္ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးတို႔၏ရသင့္ရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ားကိုရရိွႏိုင္ရန္ မိမိတို႔ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားသည္ လူ႕စြမ္းအားအရင္းအျမစ္မ်ားမရိွသေလာက္ အားနည္းခဲ့ေသာေၾကာင့္ အျခားေသာတိုင္းရင္းသားမ်ားနည္းတူ အခြင့္အေရးမ်ားမရရိွခဲ့ေပ။ ရသင့္ရထိုက္ေသာ အမ်ိဳးသားအခြင့္အေရးမ်ားလည္း လက္လြတ္ဆံုး႐ံႈးခဲ့ရသည္ကို ပအို၀္းအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက ေကာင္းစြာနားလည္သည့္အတြက္ နိုင္ငံေတာ္အစိုးရႏွင့္ၿငိမ္းခ်မ္းရယူၿပီး အမ်ိဳးသားအခြင့္အေရးအတြက္ လူ႕စြမ္းအားအရင္းအျမစ္မ်ားေမြးထုတ္ျခင္းႏွင့္ တည္ေဆာက္ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ ရြက္လာခဲ့သည္မွာ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ား သိရိွနားလည္းထားရမည္ျဖစ္သည္။
ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ပအို၀္းတုိင္းရင္းသားမ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားသည္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား ခ်မွတ္ထားေသာအမ်ိဳးသားေရးလမ္းစဥ္ကိုသိရိွရန္လိုအပ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္မ်ားတည္ေဆာက္ထားေသာ အမ်ိဳးသားေရးအေျခခံအေဆာက္အဦးမ်ားကို အေကာင္းဆံုးအသံုးခ်ၿပီး လူစြမ္းအားအရင္းအျမစ္မ်ားကို ျမင့္တင္ကာ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ျပည္ေထာင္စု၀င္လူမ်ိဳးျဖစ္ေသာ ပအို၀္းလူမ်ိဳးကို အျခားေသာညီေနာင္တိုင္းရင္းသားမ်ား နည္းတူ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ အေရာင္ေတာက္ပေသာၾကယ္ပြင့္တစ္ပြင့္အျဖစ္သို႔ စည္းလံုးညီညႊတ္စြာ ႀကိဳးပမ္းလုပ္ ေဆာင္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းေရးသားရပါသည္။
ခြန္လာထို(ေကာင္ရြဥ္)
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS