Wednesday, March 28, 2018

တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ၏ေနာက္ကြယ္

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၈ ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၂၈)ရက္

Credit-Photo
ဤလူ႔ဘံုေလာကကို ေရာက္လာၾကသည့္ သက္ရွိသတၱ၀ါအေပါင္းတို႔သည္ သူ႔အစုအဖြဲ႔ႏွင့္သူ၊ သူ႔မ်ိဳးႏြယ္စုႏွင့္သူ ဟူ၍ ရွိၾကကုန္သည္။ မိမိတို႔ဗုဒ¨ဘာသာ၏ယံုၾကည္မႈအရ သက္ရွိသတၱ၀ါတို႔သည္ ေရွးဘ၀ ေရစက္၊ ေရွးဘ၀ကုသုိလ္၊ အကုသိုလ္အေပၚ အေျခတည္ၿပီး ဆင္းရဲ၊ ခ်မ္းသာ၊ အနိမ့္၊ အျမင့္ အေရာင္ အေသြးစံုလင္စြာ ကြဲျပားျခားနားၿပီး ေရာက္ရွိလာရျခင္း ပင္ျဖစ္သည္။ ဤကမာၻေလာကမွာ မွီတင္း ေနထုိင္ၾကသည့္ သက္ရွိသတၱ၀ါအားလံုးထဲမွ လူတို႔သည္ အသိဥာဏ္ပညာအရွိဆံုး၊ ဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္း အရွိဆံုးပင္ ျဖစ္သည္။ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈသည္လည္း ထိပ္ဆံုး၌ရပ္တည္ေနေသာ သက္ရွိသတၱ၀ါတစ္မ်ိဳးပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္မိပါသည္။ ဤကမာၻေလာကအတြင္း ရပ္တည္ေနထုိင္ၾကေသာ လူတို႔သည္ မ်ိဳးႏြယ္စုေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ ရွိေပသည္။ တုိက္နယ္ေဒသ အားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ႏုိင္ငံအားျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပည္နယ္အားျဖင့္ ေသာ္လည္းေကာင္း မ်ားစြာရွိေပသည္။ လူတို႔သည္ ေဒါသ၊ ေလာဘမ်ားႏွင့္ အသက္ရွင္ေနသူမ်ားသာ အမ်ားအျပားေတြ႕ ျမင္ေနရၿပီး  ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ သူ႔လူမ်ိဳးဟူ၍ ခြဲျခားတတ္ၾကေပသည္။

လူမ်ိဳးတိုင္းသည္ သူ႔အမ်ိဳးအႏြယ္ႏွင့္သက္ဆိုင္ရာ သူ႔ဓေလ့ထံုးစံ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အေရးအသား၊ အေျပာအဆို မ်ားရွိၾကကုန္၏။ ထုိသို႔ရွိၾကသည္ႏွင့္အညီ မိမိတို႔သက္ဆိုင္ရာ ဓေလ့ထံုးတမ္း၊ စာေပယဥ္ေက်းမႈမ်ားအလိုက္ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားတတ္ၾကေပသည္။

သို႔ေသာ္ ဤကမၻာေလာကႀကီးတြင္ ေနထုိင္ၾကကုန္ေသာ လူတို႔မည္သည္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈကို လိုလားတတ္ၾကေပသည္။ ဤကဲ့သို႔ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာျခင္းႏွင့္ အတူတစ္ဖက္တြင္ မိမိတို႔၏ရိုးရာဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ား ေပ်ာက္ကြယ္တတ္ၾကေပသည္။ “တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ” တြင္ တိုးတက္ဟူေသာစကားလံုးသည္ အလြန္ေကာင္းမြန္လွပါသည္။ သို႔ေသာ္ ေျပာင္းလဲမႈ ဟူေသာ စကားလံုးတြင္မူ ေကာင္းေသာေျပာင္းလဲျခင္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္သည္။ အားလံုးေသာ ေျပာင္းလဲမႈသည္ ေကာင္းမြန္ႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။

ဤကဲ့သို႔ပင္ မိမိတို႔ ပအို၀္းလူမ်ိဳးမ်ားေနထုိင္အရပ္ေဒသမ်ားတြင္လည္း ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းႏွင့္ အတူတိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ မ်ားစြာရွိေပသည္။ မိမိတို႔ အဖိုးအဖြားေခတ္၊ မိဘေခတ္၊ မိမိတို႔ေခတ္ႏွင့္ မိမိတို႔သားသမီးမ်ားေခတ္တို႔အားလံုးသည္ မတူကြဲျပားျခားနားလွေပသည္။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာသည္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။

မိမိတို႔ အဖိုးအဖြားတို႔၏ ေျပာျပခ်က္မ်ားအရ ၎တို႔ေခတ္တြင္ ၿမိဳ႕တက္ႏိုင္ရန္ဆိုသည္ထက္ တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာ၊ တစ္ေဒသႏွင့္တစ္ေဒ သြားလာႏိုင္ရန္ အလြန္ပင္ခက္ခဲလွေပသည္။ ၎တို႔ ေခတ္တြင္ ႏြားလွည္းတစ္စံုပိုင္ဆိုင္သူတို႔သည္ အလြန္ပင္ခ်မ္းသာလွေပသည္။ သို႔ေသာ္ ကၽြဲ/ႏြားမ်ား ကိုမူ အိမ္တိုင္းပိုင္ဆိုင္ထားၾကေလသည္။ ကၽြဲ/ႏြားမ်ား ပိုင္ဆိုင္ထားသည္ႏွင့္အညီ ေတာရိုင္း တိရိစာၦန္ ျဖစ္ေသာ က်ား၏ရန္ကို အလြန္ပင္ေၾကာက္လြန္းလွေပသည္။ ၎တို႔ေခတ္ ေက်းရြာသည္ လူေနအိမ္တစ္အိမ္ႏွင့္တစ္အိမ္ အလွမ္းေ၀းသည္သာမက ထူထပ္လွေသာ ေတာေတာင္မ်ား၀န္းရံထားသည့္ ေက်းရြာမ်ားသာ ရွိေလသည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔ပအို၀္းလူမ်ိဳးတို႔၏ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေနထုိင္လိုေသာစိတ္၊ ပေဒသရာဇ္ေခတ္စနစ္ဆိုးမ်ားႏွင့္ အလွမ္းေ၀းေလေကာင္းေလဆိုသည့္ ေၾကာက္စိတ္မ်ားေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာရိုင္းတိရိစာၦန္မ်ား၏ ရန္ကိုေၾကာက္ရြံ႕ေနရပါသည္။ က်ားတို႔သည္ ညသန္းေခါင္အခ်ိန္ေရာက္တိုင္း လူတို႔ေနထုိင္ရာ ေက်းရြာတြင္းကို ၀င္ေရာက္အစာရွာေလ့ရွိၾကသည္။ က်ားတို႔၏ပစ္မွတ္သည္ ေက်းရြာတြင္ရွိၾကကုန္ေသာ ကၽြဲ/ႏြားမ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ေခတ္ မိမိတို႔ အဖိုးအဖြားျဖတ္သန္းလာရာ ဘ၀လမ္းခရီးသည္ အလြန္ပင္ၾကမ္းတမ္းလြန္းလွေပသည္။ အဖိုးအဖြားမ်ား၏ ေျပာဆိုမႈမ်ား၊ အေတြ႔အႀကံဳမ်ားကို ေရးသားေဖာ္ျပမည္ဆိုပါက အခက္အခဲ၊ ေပ်ာ္ရြင္ၾကည္ႏူးမႈ၊ သည္းထိတ္ရင္ဖိုမႈ အစရွိသည္တို႔ျဖင့္ မ်ားစြာရွိေပသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ အလြန္ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ကာလတြင္ ေမြးဖြားသည့္သူတိုင္း ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ႀကီးျပင္းလာသူတိုင္း မိမိတို႔ မိဘဘိုးဘြားမ်ားမွ ၾကားဖူးၿပီး ျဖစ္လိမ့္မည္ျဖစ္ေပသည္။

မိမိတို႔၏ မိဘေခတ္တြင္မူ တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာသည္ႏွင့္ လူေနမႈ၊ ယဥ္ေက်းမႈသည္လည္း တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာေပသည္။ သို႔ေသာ္ ႀကီးမားေသာတိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား မရရွိေသးေပ။ အဖိုးအဖြားေခတ္နည္းတူ ႏြားလွည္းကိုပင္ အားကိုးၿမဲအားကိုးေနရသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာလူခ်မ္းသာတို႔သည္ ထြန္စက္ႀကီးကို လက္၀ယ္ပိုင္ဆိုင္သည့္ေခတ္ ျဖစ္ေပသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာလူခ်မ္းသာတို႔၏ သားလူပ်ိဳတို႕အတြက္လည္း ကက္ဆက္၊ ေရဒီယိုမ်ား ပိုင္ဆိုင္သည့္ေခတ္ကို ေျပာင္းလဲလာေပသည္။ သို႔ေသာ္ လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈသည္လည္း အလြန္ပင္ခက္ခဲသည္မွာ အဖိုးအဖြားေခတ္ႏွင့္နည္းတူ ပင္ျဖစ္သည္။ အဖိုးအဖြားေခတ္ထက္ အနည္းငယ္သာလြန္သည္မွာ ထြန္စက္ႀကီးကို ပိုင္ဆိုင္ထားသည့္ ေက်းလက္သူေဌးႀကီး ရွိျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ထြန္စက္ႀကီးကို ေထြလာအတြဲ တပ္ဆင္ၿပီး မိမိတို႔လိုရာကို ပိုမိုျမန္ဆန္ေသာအခ်ိန္ကာလအတြင္း ၿပီးေျမာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္လာၾကေပသည္။ ၿခံထြက္သီးႏံွမ်ားသယ္ယူျခင္း၊ ၿမိဳ႕တက္ျခင္း၊ ဘုရားပြဲသြားျခင္း၊ နယ္ေ၀းရွင္ျပဳအလွဴ ပြယ္မ်ားသြားျခင္း တို႔တြင္ အသံုးျပဳၾကေလသည္။ ၎တို႔ေခတ္ကာလကို ေရးသားသီကံုးမည္ဆိုပါက မ်ားစြာရွိေပသည္။

ယေန႔ေခတ္ကာလတစ္ခုကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ အလြန္ပင္တိုးတက္ေျပာင္းလဲလာေပသည္။ လမ္းပန္းဆက္သြယ္မႈေကာင္းမြန္သည္ႏွင့္အမွ် တစ္နယ္ႏွင့္တစ္နယ္၊ တစ္ၿမိဳ႕ႏွင့္တစ္ၿမိဳ႕၊ တစ္ႏိုင္ငံႏွင့္ တစ္ႏိုင္ငံ အလြယ္တကူသြားလာႏိုင္ေပသည္။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားမွ တင္သြင္းထာေသာ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကားမ်ား၊ တယ္လီဖုန္းဟန္းဆက္မ်ား အစရွိသည္တို႔သည္လည္း မိမိတို႔ ပတ္၀န္းတစ္ခုလံုးကို လႊမ္းၿခံဳေလၿပီျဖစ္ေပသည္။ ဤသည္မွာ ေကာင္းေသာတိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈ တစ္ခုပင္ျဖစ္ေပသည္။ တစ္ဖက္တြင္ မိမိတို႔မွ ေပးဆပ္လုိက္ရသည္မ်ားလည္း မ်ားစြာရွိေပသည္။ မိမိတို႔လူမ်ိဳးႏွင့္ သက္ဆိုင္ရာ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ား၊ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ား ႏွင့္ ဘာသာစကားေျပာဆို သံုးႏႈန္းမႈ က်ဆင္းျခင္းမ်ား အစရွိသည္တို႔ကို ပင္ရင္းမိခင္လူမ်ိဳးတို႔၏အသြင္မွ အနည္းငယ္ေျပာင္းလဲ ေစသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ၿမိဳ႕ႏွင့္အလွမ္းေ၀းေသာအရပ္ေဒသမွ ေက်းလက္ေတာရြာမ်ားတြင္ ႀကီးႀကီးမွားမွားေျပာင္းလဲမႈမရွိေသာ္လည္း၊ ၿမိဳ႕ႏွင့္အေနနီးေသာ ၿမိဳ႕ပတ္၀န္းက်င္ေက်းရြာမ်ားတြင္မႈ ႀကီးမွားလွေသာ ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ေတြ႕ရွိေနရေပသည္။ ဘာသာစကားေျပာဆိုမႈမ်ား၊ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမ်ား၊ အသံုးအေဆာင္ပစၥည္းမ်ား၊ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားသည္ အလြန္ပင္ကြဲျပားျခားနားသည္ကို ေတြ႕ျမင္ေနရပါသည္။

မိမိတို႔သည္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈရွိေလသည္မွာ အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ၎တို႔ကို ထိန္းသိမ္းရမည္မွာ မိမိတို႔သည္သာ တာ၀န္အျပည့္ရွိေလသည္။ ဤသို႔ေျပာဆိုမႈမ်ား မၾကာခဏရွိ ေသာ္လည္း စိတ္ႏွလံုးသြင္းမႈမွာ အလြန္ပင္အားနည္းလြန္းလွေပသည္။ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို ႀကိဳဆိုလက္ခံျခင္းျဖင့္ တစ္ဖက္တြင္ မိမိတို႔သက္ဆိုင္ရာ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကိုလည္း မပေပ်ာက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းတတ္ရေပမည္။ လူတို႔သည္ တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈေနာက္ အမွီလိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း မိမိတို႔ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကို ထိန္းသိမ္းရန္ ေမ႔တတ္ၾကသည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ စာေပ ပေပ်ာက္ရန္ လမ္းစမ်ားပင္ျဖစ္ေပသည္။ ဖ်က္စီးဖို႔ရန္လြယ္ေသာ္လည္း ျပန္လည္တည္ေဆာက္ရန္ ျပန္လည္ရယူရန္ အလြန္ပင္ခက္ခဲလွသည္မွာ မိမိတို႔ပအို၀္းလူမ်ိဳးမ်ားအေနျဖင့္ မ်ားစြာလွေသာ သာဓကကို ေတြ႕ႀကံဳခဲ့ၿပီးျဖစ္ေပသည္။

လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ အသက္ေသြးေၾကာသည္ သက္ဆိုင္ရာလူမ်ိဳးတို႔၏ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ား ကြယ္ေပ်ာက္သြားပါက လူမ်ိဳးဟူသည္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္သြားမည္ပင္ျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔အားလံုးသည္ သက္ဆိုင္ရာမိမိတို႔၏လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားၿပီး ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း မည္သို႔ပင္ ေျပာင္းလဲေစကာမႈ မပေပ်ာက္ေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ရမည္ပင္ျဖစ္သည္။

ခြန္ေအာင္;ေႏြာင္,
Powered by Blogger.