Photo- Credit
ယဥ္ေက်းမႈဆိုသည္မွာ လူသားမ်ားကို သက္သာေခ်ာင္ခ်ိမႈ၊ အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈႏွင့္ စိတ္ခ်မ္းသာ ကိုယ္ခ်မ္းသာမႈအတြက္ လူသားမ်ားကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးထားေသာအရာမ်ားကို ေခၚေဝၚျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ စကား၊ စာေပ၊ ဆင္ယင္ထံုးဖဲြ႕မႈ၊ ဘာသာေရးယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈ၊ ဂီတအႏုပညာႏွင့္ ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ား သည္ လူသားမ်ားဖန္တီးထားေသာအရာမ်ားျဖစ္သျဖင့္ ယဥ္ေက်းမႈတြင္ အက်ဳံးဝင္ပါသည္။ ယဥ္ေက်းမႈ အဆင့္အတန္းျမင့္မားသည္ဟု ဂုဏ္ယူလ်က္ရွိၾကေသာ တိုင္းျပည္၊ ႏိုင္ငံ၊ လူမ်ဳိးဟူသမွ်သည္ ေရွးႏွစ္ ေပါင္းမ်ားစြာ မိမိတို႔ ဘိုးေဘးဘီဘင္မ်ား ခ်န္ထားခဲ့သည့္ ေရွးေဟာင္းယဥ္ေက်းမႈသမိုင္းအေမြတို႔ျဖင့္ ေဖာ္ျပလ်က္ရွိေနၾကသည္။ယဥ္ေက်းမႈကြယ္ေပ်ာက္လွ်င္ လူမ်ဳိးပါကြယ္ေပ်ာက္သြားႏိုင္ေပသည္။ ထိုအသိကို လူမ်ဳိးတိုင္းက ခံယူနားလည္ထားၾကရမည္ျဖစ္သည္။ လူမ်ဳိးတိုင္း မိမိယဥ္ေက်းမႈကို ထိန္းသိမ္းျခင္း၊ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ျခင္း၊ တိုးတက္ေစရန္ ႀကိဳးပမ္းျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိေနၾကသည္။ ယဥ္ေက်းမႈသည္ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၏ ဘဝတည္ေဆာက္ျပဳျပင္ပံု၊ ဘဝပံုစံပင္ျဖစ္သည္။ လူတို႔၏ အသိဉာဏ္ဗဟုသုတ လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္နည္းမ်ား အျပင္၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ ေတြးေခၚႀကံဆ ဖန္တီးခ်က္မ်ား အဆင့္ဆင့္သို႔ သိုမွီးစုေဆာင္းထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကမၻာအရပ္ရပ္ လူမ်ဳိးအသီးသီးတို႔၏ မူလယဥ္ေက်းမႈမွန္သမွ်သည္ သီးႏွံစိုက္ပ်ဳိးေရးကို အေျခခံသည့္ ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းအေပၚ၌ မွီျငမ္းတည္ေဆာက္ခဲ့ၾကသည္။ ယဥ္ေက်းမႈမ႑ိဳင္သည္ သီးႏွံစိုက္ပ်ဳိးေရးႏွင့္ ႏိုင္ငံျခားကူးလူးဆက္ဆံေရးမွရရွိေသာ ယဥ္ေက်းမႈအသစ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။
ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ ဗုဒၶစာေပမ်ားေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈပိုမိုတိုးတက္ျမင့္မားလာခဲ့သည္။ ယဥ္ေက်းမႈတြင္ ရုပ္ပိုင္းႏွင့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာဟူ၍ရွိသည္။ ရုပ္ပိုင္းတြင္ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းကိရိယာ တန္ဆာပလာမ်ားႏွင့္ အေဆာက္အအံုမ်ားပါဝင္သည္။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာယဥ္ေက်းမႈတြင္ အမူအရာ ယဥ္ေက်းမႈ၊ အေျပာအဆို ယဥ္ေက်းမႈ၊ စိတ္ေနစိတ္ထားယဥ္ေက်းမႈႏွင့္ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈမ်ားျဖစ္သည္။
ယေန႔လူသားမ်ားသည္ အတိတ္လူသားမ်ား တီထြင္ဖန္တီးထုတ္လုပ္ခဲ့ေသာ ယဥ္ေက်းမႈ အေမြအႏွစ္မ်ားကို ေလးစားျမတ္ႏိုးၾကၿပီး မေပ်ာက္မပ်က္ေစရန္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္။ လူမ်ဳိးတိုင္းတြင္ မိမိ၏ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ယဥ္ေက်းမႈအႏွစ္သာရ ဝိေသသလကၡဏာမ်ားကို အျမတ္တႏိုးမြမ္းမံၾကစၿမဲျဖစ္သည္။ ယခုေခတ္တြင္ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ားထိန္းသိမ္းျခင္း၊ ရွာေဖြစုေဆာင္းျခင္းသည္ သက္ဆိုင္ရာလူမ်ဳိးမ်ား၏ ဇာတိမာန္မ်ား၊ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္ဓါတ္မ်ား ကိန္းေအာင္းလာေစရန္ျဖစ္သည္။ ပအိုဝ္းယဥ္ေက်းမႈသည္ အျခားယဥ္ေက်းမႈမ်ားႏွင့္ ေရာျပြမ္းသင့္သေလာက္ ေရာျပြမ္း၍ ေနပါသည္။ သုဝဏၰဘူမိသထံုျပည္မွ ဗုဒၶအယူဝါဒကို လက္ခံခဲ့ၾကသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာယဥ္ေက်းမႈအေပၚတြင္ အေျခခံထားပါသည္။ ပအိုဝ္းေဒသေက်းရြာမ်ားရွိ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းႀကီးမ်ား၊ လျပည့္လကြယ္ ေန႔ႀကီး ရက္ႀကီးမ်ား၊ ဗုဒၶႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အလွဴဒါနပဲြမ်ားသည္ ပအိုဝ္းအမ်ဳိးသားမ်ား၏ ထူးျခားေသာ ယဥ္ေက်းမႈလကၡဏာရပ္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ ထူးျခားေကာင္းမြန္သည့္ ယဥ္ေက်းမႈလကၡဏာမ်ားသည္ ယေန႔ တိုးတက္ေျပာင္းလဲေနသည့္ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းႏွင့္အညီ ေျပာင္းလဲပ်က္စီးလ်က္ရွိလာသည္ကို စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားအေနျဖင့္လည္း ေတြ႕ျမင္သိရွိၿပီးျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ မိမိတို႔လူမ်ဳိး၏ အနာဂါတ္အေရးအတြက္ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာကိစၥရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးတို႔၏ ဝိေသသလကၡဏာမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ စာေပ၊ ယဥ္ေက်းမႈ၊ ဓေလ့ထံုးတမ္းအစဥ္အလာမ်ား၊ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားႏွင့္ ဘာသာေရးအေၾကာင္းမ်ားကို ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးတို႔၏ အနာဂါတ္အေရးအတြက္ စိုးရိမ္ပူပန္ေနၾကသည့္ မ်ဳိးခ်စ္ရဟန္းသံဃာေတာ္မ်ားႏွင့္ လူပုဂၢိဳလ္မ်ားအေနျဖင့္ လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ အမ်ဳိးသားပဲြေတာ္မ်ား၊ ဘာသာေရးဆိုင္ရာ ပဲြလမ္းသဘင္မ်ားတြင္လည္းေကာင္း အစဥ္ေရးသား၊ ေဟာေျပာေပးျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္လ်က္ရွိသည္ကို ၾကားသိ၊ သိရွိရသည့္အတြက္ မိမိအေနျဖင့္ အလြန္ပင္ ဝမ္းေျမာက္ ဂုဏ္ယူမိပါသည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးတို႔၏ အနာဂါတ္အေရးသည္ မိမိတို႔ ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးတိုင္းတြင္ တာဝန္ရွိေပသည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈမေပ်ာက္ပ်က္ေအာင္ထိန္းသိမ္းရာတြင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ လုပ္ေဆာင္၍မရသည့္ အရာျဖစ္ၿပီး အားလံုးဝိုင္းဝန္းထိန္းသိမ္းရန္ လုိအပ္ေပသည္။
မိမိတို႔ ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ားကို ထိန္းသိမ္းေပးခဲ့သည့္ ဘိုးဘြားဘီဘင္ တို႔၏ ေက်းဇူးကို ယေန႔ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးတို႔ မ်က္ကြယ္ျပဳထားလို႔ မရေပ။ လက္ဆင့္ကမ္း ထိန္းသိမ္းရန္ တာဝန္သည္ လက္ရွိမိမိတို႔ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးတိုင္း၏ ပုခံုးထက္တြင္ရွိေနေပသည္။ အထက္တြင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည့္ အတိုင္းယဥ္ေက်းမႈေပ်ာက္ကြယ္လွ်င္ မိမိတို႔လူမ်ဳိးသည္လည္း ေပ်ာက္ကြယ္ရမည္ပင္ျဖစ္သည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးမ်ား ကမၻာတည္သ၍ တည္ၿမဲေနရန္ အေရးသည္ မိမိတို႔လူမ်ဳိး၏ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ား ေရရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲျခင္းအေပၚတြင္ အမ်ားႀကီးမူတည္ေနေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပအိုဝ္းလူမ်ဳိးမ်ား မိမိတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈအေမြအႏွစ္မ်ားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးတန္ဖိုးထားႏိုင္ေစရန္ႏွင့္ မေပ်ာက္ကြယ္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ ေစရန္ ရည္ရြယ္၍ ဤေဆာင္းပါးကို “ျပည္ေထာင္စုထဲကပအိုဝ္းစာအုပ္”မွ ကိုးကား၍ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ားကို ျပန္လည္မွ်ေဝ ေရးသားတင္ျပေပးလိုက္ရပါသည္။
ခြန္ေက်ာ;ေခါင္;
ထီရီးေဟာ္ထို
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS