ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးတို႔သည္ ေရွးယခင္သုဝဏၰဘူမိေခတ္မွစ၍ ယခုတိုင္ေအာင္ရတနာသံုးပါးကိုု ရိုေသကိုင္းရႈိင္း ေသာဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ားျဖစ္ၾကပါသည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးတို႔ေနထိုင္ၾကေသာ ေနရာအသီးသီး၊ ရပ္ရြာေဒသအသီးသီးတြင္ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားေသာ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားရွိၾကပါသည္။ ေစတီမ်ားကိုလည္း တည္ထားကိုးကြယ္ၾကပါသည္။ ရဟန္း၊ သံဃာေတာ္မ်ားသည္လည္း မိမိတို႔သီတင္းသံုးရာေက်ာင္းႏွင့္ ဆက္စပ္ေသာေက်ာင္းကိုလည္း ပစၥည္းေလးပါး တို႔ျဖင့္ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမမ်ားတို႔အား တရားဓမၼတို႔ကို သင္ၾကား၊ ေဟာၾကားေပးၾကသည္။ ဒါယကာ၊ ဒါယိကာမ တို႔သည္လည္း မိမိတို႔ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ၾကေသာ ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္္မ်ား၏ အဆံုးအမ၊ ၾသဝါဒ ကိုရိုေသ ေလးစားစြာ နာယူၾကပါသည္။
ပအိုဝ္းတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈဓေလ့ထုံးစံတို႔တြင္ အားက်ၾကည္ညိဳဖြယ္ေကာင္းၿပီး ေလးစားအတုယူ ဖြယ္ေကာင္းေသာ ဝါတြင္းကာလ ဥပုသ္သီလေဆာက္တည္ျခင္း၊ ဆြမ္းစာဂ ေလာင္းလွဴျခင္းတို႔သည္ မြန္ျမတ္ေသာ ယဥ္ေက်းမႈလကၡဏာတစ္ရပ္ျဖစ္ပါသည္။ ဝါဆိုလျပည့္ေန႔ကို ဓမၼစၾကာအခါေတာ္ေန႔အျဖစ္ ဗုဒၶဘာသာသက္ဝင္ ယုံၾကည္ၾကကုန္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားအားလုံးတို႔က အထြတ္အျမတ္ထားေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္အျဖစ္ သိရွိထားၾကပါသည္။
ဝါဆိုလျပည့္ေန႔ေရာက္ေသာ္ မိမိတို႔ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္သာမက ၿမိဳ႕ရြာအသီးသီးတြင္ ေနထိုင္ၾကကုန္ ေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္ သူေတာ္စင္အားလုံးတို႔သည္ ဓမၼစၾကာတရားေတာ္မ်ားကို နာယူၾက၊ ရြတ္ဆို ပူေဇာ္ၾကပါ သည္။ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေန႔ကိုမူ အဘိဓမၼာအခါေတာ္ေန႔အျဖစ္ နားလည္ထားၾကၿပီး လူႀကီးလူငယ္အရြယ္ေပါင္းစုံေသာ ဗုဒၶဘာသာဝင္တို႔သည္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔သြားကာ ဆရာေတာ္သံဃာမ်ားထံမွ ဥပုသ္သီလကိုခံယူေဆာက္ တည္ၾကပါသည္။ ကုသိုလ္ဒါနျပဳၾကပါသည္။
ဝါတြင္းသုံးလတြင္ ရဟန္းသံဃာေတာ္အေနျဖင့္ မိမိတို႔ေက်ာင္းတြင္သာေနထိုင္ၾကၿပီး ဆိုင္ရာစာေပမ်ားကို ေကာင္းစြာသင္ၾကားသင္ယူၾကပါသည္။ တရားဓမၼမ်ားကိုလည္းေကာင္းမြန္စြာ အားထုုုုုုတ္ၾကေသာအခ်ိန္ကာလ ျဖစ္ပါသည္။ အဖိုး၊ အဖြား တို႔သည္ လျပည့္၊ လကြယ္ႏွင့္ (၁၅) ရက္ ဥပုသ္ေန႔တိုင္းတြင္ မိ္မိတို႔ေဒသအတြင္းရွိ ေက်ာင္းမ်ားသို႔တက္သြားၾကၿပီး ပံုမွန္ေဆာက္တည္ၾကေသာ ငါးပါးသီလထက္မ်ားေသာ ရွစ္ပါးသီလတို႔ကို ေဆာက္တည္ၾကပါသည္။ ဥပုသ္သီလမ်ားကို ေဆာက္တည္ၾကပါသည္။ ေက်ာင္းတြင္သာအိပ္ၿပီး ေက်ာင္းတြင္သာ ေန၍ အခ်ိဳ႕မိဘဘိုးဘြားမ်ားသည္ တရားဘာဝနာကို အားထုတ္ၾက တရားထိုင္ၾကသည္။ အခ်ိဳ႕ေသာမိဘဘိုးဘြား တို႔သည္လည္း ဘုရားဂုဏ္ေတာ္၊ တရားဂုဏ္ေတာ္တို႔ကို ရြတ္ဆိုပူေဇာ္ခဲ့ၾကပါသည္။ ဘုရားဂုဏ္ေတာ္ပြား၍လည္း ပုတီးစိပ္ၾကပါသည္။ တရားစကားေျပာၾက၊ ဓမၼအေၾကာင္းကိုလည္း တိုင္ပင္ၾက ေဆြးေႏြးၾကပါသည္။
ဝါတြင္းရွိ ဥပုသ္ေန႔မ်ားတြင္ ကၽြန္မတို႔ပအိုဝ္းလူႀကီးမ်ားသာမက ရပ္ရြာအတြင္းရွိလူတိုင္းလိုလို အလုပ္နား ၾကသည္။ ပအိုဝ္းအဘိုးအဘြားမ်ားေက်ာင္းသို႔သြားၿပီး ဥပုသ္ေဆာက္တည္လွ်င္ လူငယ္ရြာထဲရွိ အပ်ုိဳ/လူပ်ိဳမ်ားလည္း ေဝယ်ာဝစၥျပဳလုပ္ရန္ စုစည္းၾကပါသည္။ ဥပုသ္ေန႔ေရာက္လွ်င္ လူငယ္မ်ားကမိမိတို႔၏ ဘိုးဘြားမ်ားကို ဘုန္းႀကီး ေက်ာင္းသို႔ လိုက္ပို႔ၿပီး လူငယ္မ်ား အပ်ဳိ/လူပ်ိဳမ်ား ကိုယ္တိုင္စုစည္းၿပီး ဆြမ္းစာဂမ်ားျပဳလုပ္ၾကပါသည္။ ပအိုဝ္းရိုးရာ နက္ျပာဝတ္စံုမ်ားကို ဝတ္ဆင္ကာေပ်ာ္ျမဴးစြာျဖင့္ ကုသိုလ္ဒါနမ်ားျပဳေနၾကသည္ကို ေရွးယခင္ကတည္းကစၿပီး ယခုတိုင္ေအာင္ ျမင္ေတြ႕ၾကရသည္မွာ အလြန္ပင္ႏွစ္သက္စရာေကာင္းလွေပသည္။
ယေန႔ေခတ္ကေလးအခ်ိဳ႕တို႔သည္လည္း ဥပုသ္ေန႔တြင္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔တက္ေရာက္ကာ ယဥ္ေက်း လိမၼာ ဘာသာေရးစာေပမ်ား၊ ဗုဒၶဘာသာအေျခခံသည့္ သိစရာက်င့္စရာမ်ား၊ ဓမၼစကူးလ္မ်ားကို သင္ၾကားေနသည္ကိုလည္း ဝမ္းသာဂုဏ္ယူစရာ အျဖစ္ျမင္ေတြ႕ၾကရပါသည္။ ယဥ္ေက်းလိမၼာၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေသာပအိုဝ္း ကေလးမ်ားသည္လည္း ဝါတြင္းသံုးလတြင္ ဘာသာတရားကို ေရွးလူႀကီးမ်ား အတိုင္းသာမက သင္ယူမႈနည္းအသစ္ျဖင့္ ေပ်ာ္ရြႊင္စရာျဖစ္ေနၾကပါသည္။
ဤဝါတြင္းသံုးလကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဘာသာတရားကို ကိုင္းရႈိင္းေနၾကေၾကာင္း ေရွးဘိုးဘြားစဥ္ဆက္ကစၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စြာ အိုးစည္ဗုံေမာင္းတီးခတ္ကာ ကုသိုလ္ဒါနကို လူတိုင္းျပဳလုပ္ေနၾကေၾကာင္း ပအိုဝ္းလူငယ္လူရြယ္တို႔သည္လည္း မိမိတို႔၏ဘိုးဘြားမ်ားအတြက္ ေဝယ်ာဝစၥကုသိုလ္လည္း ျပဳႏုိင္ၾကသလို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္အေနျဖင့္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာအခ်င္းခ်င္းေဖးမကူညီရင္း မိမိတို႔၏ အနာဂတ္အတြက္လည္း ရင္ခုန္ၾကည္ႏူး မႈတို႔ျဖင့္ ႏွလံုးသားအလွတရားအသီးသီးထားကာ မိမိတို႔၏ပအိုဝ္းရိုးရာယဥ္ေက်းမႈတို႔ကို ေႏွာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေရရွည္တည္တံ့ခိုင္ၿမဲေအာင္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ေမာင္မယ္မ်ားမွ အေလးထားထိန္းသိမ္းသင့္ေၾကာင္း တိုက္တြန္းေရးသားလိုက္ရပါသည္။
ဖူးမူးဗြာ (မုဲင္းေကာင္)
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS