Photo - Credit
ျမန္မာ့ရိုးရာ သႀကၤန္အတာကာလသည္ ေရွးေခတ္ကပင္ တည္ရွိေသာ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ တစ္ရပ္ပင္ျဖစ္သည္။ ျမန္မာတို႔ဓေလ့ ထံုးတမ္းအစဥ္လာအရ ႏွစ္ေဟာင္းကုန္၍ ႏွစ္သစ္အကူး ေႏြးဦးကာလလည္းျဖစ္သည္။ ထိုႏွစ္သစ္ကူးကာလအတြင္း ႏွစ္ေဟာင္းတြင္ မိမိတို႔ျပဳခဲ့ဖူးသမွ် လူမႈကိစၥအ၀၀ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ျခင္း၊မိမိႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့သည့္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို သခၤန္းစာယူ တိုင္းတာျခင္း၊ အရွဳံးအျမတ္ေရတြက္ျခင္း စသည့္လုပ္ငန္းမ်ားကို ေဆာင္ရြက္ၾကသကဲ့သို႔ တစ္ဖက္တြင္ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံးပင္ပန္းခဲ့သမွ် အနားယူသည့္ ကာလဟုလည္း ဆိုႏုိင္ပါသည္။
ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔၏ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္မႈအရျဖစ္ေစ၊ျမန္မာတို႔၏ ထုံးတမ္းအစဥ္အလာအရျဖစ္ေစ ႏွစ္ေဟာင္းတြင္ ေက်းဇူးရွင္မိဘႏွစ္ပါး ႏွင့္ ဆရာသမားမ်ား၊ မိတ္ေဆြသဂၤဟမ်ားအေပၚတြင္ ေဒါသစိတ္၊ အာဃတစိတ္တို႔ျဖင့္ မထင္မွတ္ပဲ ကာယကံ၊ ၀စီကံ၊ မေနာကံတို႔ျဖင့္ ျပစ္မွားခဲ့ဖူးသည္ကို ျပန္လည္ေတာင္းပန္ေသာအားျဖင့္ ႏွစ္ေဟာင္းအကုန္ ႏွစ္သစ္အကူးကာလ အခါႀကီး ရက္ႀကီးျဖစ္သည့္ တန္ခူးလ၀ယ္လူႀကီးမိဘမ်ားကို လုိက္လံကန္ေတာ့ၾကရေလသည္။ တစ္နည္းဆုိရေသာ္ ႏွစ္သစ္ကာလတြင္ လုပ္ငန္းကိစၥအ၀၀ကို အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ေစရန္ ရည္ရြယ္၍ အလွဴအတန္း ျပဳလုပ္ၾကျခင္းလည္းဆုိႏိုင္သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ မွီတင္းေနထိုင္ၾကသည့္ (၁၃၅)မ်ိဳးေသာ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ား၏ ႏွစ္သစ္ကာလတြင္ က်င္းပၾကသည့္ ပြဲေတာ္မ်ား လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳး၏ထံုးတမ္းအစဥ္အလာမ်ား၊ လုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား၊ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ား တူညီၾကမည္မဟုတ္ေပ မတူညီပါေသာ္လည္း တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး အားေပးၾကရမည္။ ေလးစားတန္ဖိုးထားရမည္ျဖစ္သည္။
သို႔ပါေသာ္လည္း ပအို၀္းတိုင္းရင္းသားတို႔၏ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈကို အနည္းအက်ဥ္းမွ် တင္ျပရလွ်င္ ပအို၀္းေက်းရြာမ်ားသည္ ေက်ာင္းတက္ဘုရားသြား အလွဴပြဲအတြက္ျဖစ္္ေစ။ရပ္နီးရပ္ေ၀း မွေရာက္လာၾကသည့္ ဧည့္သည္မ်ားအား ေကြ်းေမြးရန္တြက္ျဖစ္ေစ အိမ္တိုင္း၊ ရြာတိုင္းတြင္ရာသီစာျဖစ္သည့္ (တခိုးသြဥ္ေခၚ) မုန္႔ဆီေၾကာ္ကို ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္အျဖစ္လုပ္ၾကသည္။ အခ်ဳိ႕ ေက်းရြာမ်ားတြင္ (တခုိးသြဥ္အစား) မုန္႔ဖက္ထုတ္လုပ္စား သူမ်ားလည္း ရွိၾကသည္။
ထုိမုန္႔ဆီေၾကာ္ကို တစ္ဦးခ်င္းစီ ျပဳလုပ္ျခင္းမ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ ႏွစ္အိမ္သုံးအိမ္ စုေပါင္းၿပီး ျပဳလုပ္သူမ်ားလည္းရွိၾကသည္။၎မုန္႔ဆီေၾကာ္ကို ႀကံသကာခဲ အက်ိဳရည္ႏွင့္ ေၾကညက္ေနေအာင္ ေထာင္းထားသည့္ ဆန္မုန္႔တို႔ျဖင့္ ေရာႏွယ္ၿပီး ဒယ္အိုးျပားႀကီးေပၚတြင္ ေၾကာ္ေလွာ္ရသည္။
၎တခိုးသြဥ္ေခၚ မုန္႔ဆီေၾကာ္တိုု႔ျဖင့္ သက္ႀကီးရြယ္အိုမ်ားအား ဗုဒၶဘာသာ သားေကာင္းသမီးမ်ားပီပီ တစ္အိမ္ဆင္း တစ္အိမ္တက္ လိုက္လံကန္ေတာ့ လွဴဒါန္းၾကသကဲ့သို႔ မိဘဘိုးဘြားမ်ား၏ ေျခသည္းလက္သည္းမ်ားကို ညွပ္ေပးျခင္း၊ ကင္ပြန္းရည္တုိ႔ျဖင့္ ေရခ်ိဳးေပးျခင္း၊ အိမ္တြင္းမွလည္းေကာင္း၊ ရြာဦးေက်ာင္းမွာလည္းေကာင္း ဘုရားဆင္တုေတာ္မ်ားကို ေရသပၸာယ္ လွဴဒါန္းျခင္း စသည့္ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေတြ႔ရသည့္လူတိုင္း ကိုယ္စိတ္ႏွစ္လုံးကုိ ခ်မ္းေျမ့ေစရုံသာမက ယခုဘ၀ မွာေရာ ေႏွာင္ဘ၀မွာပါ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကၿပီး ကုသုိလ္ထူး ကုသုိလ္ျမတ္မ်ားကို ရရွိမည္ အမွန္ျဖစ္သည္။ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈအရ ႏွစ္သစ္ကူးကာလတြင္ မိမိတ႔ိုလက္လွမ္းမီေသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းမ်ားကိုအလွဴအတန္းေပး႐ုံသာမက ႏွစ္ေဟာင္းကုန္၍ ႏွစ္သစ္ကူးကာလတြင္ မိမိတို႔ လုပ္ငန္းကိုင္ငန္းမ်ား၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ား ဒီထက္မက တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေအာင္၊ စီးပြားလာဘ္လာဘ တိုးတက္ေအာင္၊ က်က္သေရမဂၤလာႏွင့္ျပည့္စုံေအာင္ စသည့္ယုံၾကည္ခ်က္ႏွင့္ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ ျမန္မာ့ႏွစ္သစ္ကူးကို ျဖတ္သန္းၾကေလသည္။
ႏွစ္ေဟာင္းတြင္တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦးျဖစ္ေစ၊ တစ္ရြာႏွင့္တစ္ရြာျဖစ္ေစ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ေသာျပႆနာမ်ား၊ အမုန္း၊အၿငိဳးအေတးမ်ားကို ႏွစ္သစ္ကူးကာလ အခါသမယတြင္ ခ်ိဳသာေသာအၿပံဳး ရႊြင္ျပေသာ ႏွလုံးတို႔ျဖင့္ႀကိဳဆိုႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။သူ႔အမွားကိုယ့္အမွားမ်ားကိုိ ေတာင္းပန္ၾကသည္။ ပအို၀္းတုိင္း ရင္းသားမ်ားအတြက္ ေကာင္းျမတ္ေသာ သူမတူေသာ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ျဖစ္၍ လူတုိင္းဆက္လက္ထိန္းသိမ္းသြားၾကဖို႔ လိုအပ္မည္ျဖစ္သည္။
သႀကၤန္ကာလ ပအို၀္းေဒသ၏ျမင္ကြင္းစုံကို စာျဖင့္သီကုံးေရးသားပါေသာ္လည္း ၿပီးျပည့္စံုႏုိင္မည္ မဟုတ္ပဲ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္ၾက လာေရာက္လည္ပတ္မွသာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေသာ လူေနမႈမ်ားႏွင့္ ေဖာ္ေရြေသာ လူမႈဆက္ဆံေရး၊ ေပ်ာ္ရႊင္ေသာ ရိုးရာယဥ္ေက်းမႈ၊ ထူးျခားေသာ ေရ၊ေျမ၊ ေတာ၊ ေတာင္ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ အရသာကို ခံစားႏုိင္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါသည္။
နင္အိန္းေခး
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS