ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း သယံဇာတ

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၉ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ (၅)ရက္

အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု(သုိ႔မဟုတ္)လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး(သုိ႔မဟုတ္)ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားလွ်င္ အဆုိပါအဖြဲ႕အစည္း၊ လူမ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံသည္ စည္ကားဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္ၿပီး သာယာၿငိမ္းခ်မ္းလွပါသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မည္သည့္အဖြဲ႕အစည္းမဆုိ၊ မည္သည့္လူမ်ဳိးမဆုိ၊ မည္သည့္ႏုိင္ငံမဆုိ ေခါင္းေဆာင္ ေကာင္းကုိ ေမွ်ာ္လင့္ေတာင္းတၾကၿပီး ကံေကာင္းသည့္အဖြဲ႕အစည္း၊ လူမ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံအခ်ဳိ႕ကသာလွ်င္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားၾကၿပီး အခ်ဳိ႕သည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ မပုိင္ဆုိင္ထားေသာေၾကာင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္မႈမ်ားမရ႐ွိသည့္တုိင္ ပ်က္ဆီးဆုတ္ယုတ္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာၾကရသည္။

          

စကၤာပူႏုိင္ငံသည္ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္တြင္ လြတ္လပ္ေရးရ႐ွိၿပီး ျမန္မာႏုိင္ငံ႐ွိ ႐ွမ္းျပည္နယ္မွ်သာ မက်ယ္ေသာ ကၽြန္းႏုိင္ငံေလး တစ္ႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေရးရ႐ွိသည္မွာ ျမန္မာႏုိင္ငံထက္ (၁၇)ႏွစ္ ေနာက္က်သည္။ မည္ကဲ့သုိ႔ေသာ ေျမေပၚေျမေအာက္သယံဇာတ တစ္စုံတစ္ရာမွ်မ႐ွိပါ။ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေရငန္မ်ားသာ ဝန္ရံထားေသာေၾကာင့္ ေသာက္သုံးေရကုိပင္ မေလး႐ွားႏုိင္ငံမွတစ္ဆင့္ ဝယ္ယူေသာက္သုံးရသည္အထိ ႐ွားပါးသည္။ လြတ္လပ္ေရးရ႐ွိၿပီး ယေန႔အထိတုိင္ (၅၄)ႏွစ္အၾကာတြင္ စကၤာပူႏုိင္ငံသည္ အာ႐ွ၏ က်ားတစ္ေကာင္ျဖစ္လာသည္။ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္လာသည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ႐ွမ္းျပည္နယ္မွ်သာ မက်ယ္ဝန္းေသာ စကၤာပူႏုိင္ငံတြင္ ကမၻာ့ထိပ္သီးတကၠသုိလ္ေက်ာင္းမ်ား မ်ားစြာ႐ွိသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ အခ်ိန္တုိအတြင္းတြင္ စည္ကားဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္ၿပီး ခ်မ္းၿငိမ္းသာယာဝေျပာျခင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ျဖစ္ေသာ လီကြမ္ယူးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

          

သမုိင္းတစ္ေလွ်ာက္ စစ္ျဖစ္တုိင္း အႏုိင္ရရွိခဲ့သည့္ ဂ်ပန္သည္ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီးတြင္ စစ္ရႈံးၿပီး ျပာပုံဘဝသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။ စစ္အတြင္း သန္သန္မာမာ၊ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း ေယာက်္ားေကာင္းမ်ားေသဆုံးခဲ့ၿပီး ဂ်ပန္၏ စီးပြားေရးသည္လည္း သုညသုိ႔ ေရာက္ရွိခဲ့ရသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဂ်ပန္တုိ႔ စစ္ရႈံးခဲ့သည္မ်ားကုိ ေမ့ေဖ်ာက္ကာ လုပ္စရာရွိသည္မ်ားကုိ ႀကဳိးႀကဳိးစားစား ျပန္လည္လုပ္ေဆာင္လာခဲ့ၿပီး ရုန္းထခဲ့ၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႔ ႀကဳိးစားလုပ္ေဆာင္လာသည္ႏွင့္အမွ် ဂ်ပန္တုိ႔ တစ္စတစ္စေအာင္ျမင္လာသည္။ ဂ်ပန္ႏုိင္ငံမ်ား၏ ေစ်းကြက္အတြင္းသုိ႔ ဂ်ပန္ထုတ္ကုန္မ်ား တစ္ဟုန္ထုိး ၀င္ေရာက္လာသည္။ စစ္အၿပီး ႏွစ္(၂၀)ခန္႔အၾကာတြင္ ဂ်ပန္တုိ႔၏ ေအာင္ျမင္မႈသည္ အေမရိကန္ ဦးေဆာင္သည့္ အေနာက္တုိင္းႏုိင္ငံမ်ား၏ စီးပြားေရးကုိ ရင္ေဘာင္တန္းလာခဲ့ၿပီး အေနာက္တုိင္းမ်ားထိတ္လန္႔ၾကရသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ကမၻာ့စီးပြားေရးအင္အား အႀကီးဆုံးႏုိင္ငံမ်ားအနက္ တစ္ႏုိင္ငံအပါအ၀င္ ေရာက္ရွိလာသည္။ ဤကဲ့သုိ႔ အလ်င္အျမန္ ျပန္လည္ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္လာျခင္းသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားျခင္းပင္ျဖစ္သည္။

          

အစၥေရးႏုိင္ငံသည္ သဲကႏၱရႏုိင္ငံျဖစ္သည္။ သစ္ပင္မ်ား ေပါက္ေရာက္ရန္မဆုိထားႏွင့္ စုိက္ပ်ဳိးရန္ပင္ မလြယ္ေပ။ ေရခ်ဳိမရွိ ေရငန္သာရွိသည္။ ႏုိင္ငံအတြက္ ေရခ်ဳိရရွိႏုိင္ေသာ အရင္းအျမစ္သည္ ေခ်ာင္းသာသာပင္ ရွိသည္။ အဆုိပါေခ်ာင္းသည္ပင္ ေဂ်ာ္ဒန္ႏုိင္ငံႏွင့္ မွ်သုံးရသည္။ ပူးျပင္းေျခာက္ေသြ႕ေသာရာသီဥတုေၾကာင့္ သဘာဝအရ စုိက္ပ်ဳိးႏုိင္သည့္ေနရာသည္ ႏုိင္ငံ၏ ငါးပုံတစ္ပုံခန္႔သာရွိသည္။ သုိ႔ေသာ္လည္း အစၥေရးတုိ႔ စိတ္ဓါတ္မက် ႀကဳိးစားအားထုတ္ၾကသည္။ ထုိသုိ႔ပင္ ႀကဳိးစားလာၾကရာ ယေန႔အခ်ိန္ အစၥေရးတုိ႔၏ စုိက္ပ်ဳိးေရးက႑သည္ တစ္ဘက္ကမ္း ခတ္သြားသည္။ အငန္ဓါတ္ပါသည့္ ေရျဖစ္ပင္ အထြက္ေကာင္း၊ အရသာေကာင္းသည့္အပင္မ်ား စုိက္ပ်ဳိးႏုိင္ေအာင္ တီထြင္ဆန္းသစ္လာၾကသည္။ လယ္ယာစုိက္ပ်ဳိးေရးနည္းပညာတြင္ ကမၻာ့ထိပ္တန္းအဆင့္ ေရာက္ရွိသြားသည့္အတြက္ အျခားႏုိင္ငံမ်ားမွပင္ လာေရာက္ေလ့လာသင္ယူရသည့္အထိ ျဖစ္လာသည္။ ဤသည္မ်ားသည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားၿပီး အဆုိပါေခါင္းေဆာင္၏ ဦးေဆာင္မႈေနာက္တြင္ တစုိက္မတ္မတ္လုိက္ပါအေကာင္အထည္ၾကေဖာ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။

          

အမွန္စင္စစ္လွ်င္ အစၥေရးႏုိင္ငံတြင္ သစ္ပင္စုိက္ရန္မလြယ္။ ျမက္ေပါက္ရန္ပင္ အထူးဂရုစုိက္ စုိက္ပ်ဳိးေနရခ်ိန္၌ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ သစ္ေစ့ကုိ ပစ္ထားလွ်င္ပင္ အပင္ေပါက္ႏုိင္သည္။ ေရခ်ဳိျမစ္သည္လည္း အာ႐ွတြင္ အႀကီးဆုံးစာရင္းဝင္ျမစ္မ်ားကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားသည္။ အျခားေသာ ျမစ္ငယ္မ်ားကုိလည္းမ်ားစြာ ပုိင္ဆုိင္ထားသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဖြံ႕ၿဖဳိးမႈသည္ ေနာက္က်က်န္ေနၿပီး ဖြံ႕ၿဖဳိးဆဲႏုိင္ငံအဆင့္တြင္သာ တည္ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ လယ္ယာထြက္ကုန္ျဖစ္သည့္ ဆန္စပါးသည္လည္း ေနာက္မွ တက္လာသည့္ ဗီယက္နမ္၏ေနာက္ ခမ္းလွမ္းလွမ္းတြင္ က်န္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ စားၿပီးပစ္ထားေသာ သရက္ေစ့သည္ အလုိလုိ သရက္ေပါက္ပင္ျဖစ္လာျခင္းသည္ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ေရခံ၊ ေျမခံ ၾကြယ္၀ျခင္းကုိ သက္ေသထူေနပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျမန္မာႏုိင္ငံသည္ က်န္ခဲ့ၿမဲ က်န္ခဲ့ဆဲ ျဖစ္သည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ ႏုိင္ငံတစ္ခု ဖြံ႕ၿဖဳိးျခင္း၊ မဖြံ႕ၿဖဳိးျခင္းကုိ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ ထားျခင္းသည္ အဓိကျဖစ္သည္။

          

ယေန႔ မိမိတုိ႔ ပအုိဝ္းတုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ထား႐ွိၿပီး အဆုိပါ ေခါင္းေဆာင္၏ ဦးေဆာင္မႈေၾကာင့္ ပအုိဝ္းေဒသဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္လာၿပီး မိဘျပည္သူမ်ားသည္လည္း ေအးခ်မ္းစြာ လုပ္ကုိင္စားေသာက္ေနႏုိင္ၾကသည္။ ေခါင္းေဆာင္၏ ဦးေဆာင္ဦးရြက္မႈကုိ မိဘျပည္သူမ်ားမွ လည္း လက္ခံသေဘာတူၿပီး တစ္စုိက္မတ္မတ္ လုိက္ပါေဆာင္ရြက္ေသာေၾကာင့္ ဖြံ႕ၿဖဳိးတိုးတက္သင့္ သေလာက္ ဖြံ႕ၿဖဳိးလာသည္။ စာေရးသူအေနျဖင့္ အသားေပးေဖာ္ျပလုိသည္မွာ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏ ဖြံ႕ၿဖဳိးျခင္း၊ မဖြံ႕ၿဖဳိးျခင္းသည္ ေျမေပၚေျမေအာက္ သဘာဝမွေပးသည့္ သယံဇာတသည္ အေရးမႀကီးပဲ အဆုိပါအဖြဲ႕အစည္း၊ လူမ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံကုိ ဦးေဆာင္မည့္ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းသယံဇာတသည္သာလွ်င္ အေရးႀကီးသည္။ ေျမေပၚေျမေအာက္သဘာဝသယံဇာတမ်ား ေပါၾကြယ္ဝေသာ္လည္း မဖြံ႕ၿဖဳိး၊ မတုိးတက္ဘဲ ဆင္းရဲေနရသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားစြာ႐ွိၿပီး ေျမေပၚေျမေအာက္သဘာဝသယံဇာတမ႐ွိေသာ္လည္း ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္ေနသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားစြာ႐ွိသည္။

          

ထုိ႔ေၾကာင့္ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခု၊ လူမ်ဳိးတစ္မ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ ဖြံ႕ၿဖဳိးျခင္း၊ မဖြံ႕ၿဖဳိးျခင္းကုိ ဆုံးျဖတ္ႏုိင္သည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာ ရွိေသာ္လည္း ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းသယံဇာတသည္သာ အဓိကျဖစ္သည္။ မည္သည့္အဖြဲ႕အစည္း၊ လူမ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံအေနမ်ားအေနျဖင့္ အဆုိပါေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားၿပီဆုိပါက တန္ဖုိးထားရန္ လုိအပ္ပါသည္။ သစၥာ႐ွိရန္ လုိသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ကံေကာင္းသည့္ အဖြဲ႕အစည္း၊ လူမ်ဳိး၊ ႏုိင္ငံကသာလွ်င္ အဆုိပါေခါင္းေဆာင္ေကာင္းကုိ ပုိင္ဆုိင္ထားၾကျခင္းပင္ ျဖစ္ေၾကာင္းကုိ ေရသားတင္ျပလုိက္တယ္။

ကုိးကားခ်က္    -   (စာေရးဆရာ ေဇယ်သူ၏ သရက္ပင္ႏွင့္လူသားေဆာင္းပါး)

Kka Sp