မိမိတို႔ပအို၀္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ လြန္ေလၿပီးေသာ ႏွစ္ကာလေပါင္းမ်ားစြာမွ အျခားေသာလူမ်ိဳးမ်ားနည္းတူ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္အေျခခ်ေနထုိင္လာခဲ့ၾကသည္။ လက္ရွိအခ်ိန္ထိ ေခတ္စနစ္ေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာကို ေသြးေခၽြးမ်ားစြာ ေပးဆပ္ၿပီး ျဖတ္ေက်ာ္လာရင္းႏွင့္ ယေန႔အခ်ိန္ထိ တစုတစည္းတည္း စည္းစည္းလံုးလံုးညီညီညြတ္ညြတ္ ရပ္တည္ေနထုိင္လွ်က္ ရွိပါသည္။ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္ကာလထိ“ပအို၀္း”ဟူေသာ နာမည္တစ္လံုးႏွင့္ ရပ္တည္ေနႏိုင္ေအာင္ သူ႔ေခတ္သူ႔အခါသူ႔ပညာျဖင့္သာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္သြန္သင္ဆံုးမေပးၾကေသာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏ ရဟန္းသံဃာေတာ္ႀကီးမ်ား၊ ဘိုးဘြားမ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာတာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားကို အထူးပင္ေက်းဇူးတင္မိပါသည္။ ယခုလက္ရွိေခတ္ကာလမွာျဖင့္ ပညာေခတ္၊ နည္းပညာေခတ္ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ မိမိတို႔ပအို၀္းလူမ်ိဳးမ်ားကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၏ အက်ိဳးေက်းဇူးေၾကာင့္ေခတ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္၊ လူရြယ္မ်ားႏွင့္ ေခတ္အလိုက္ နည္းပညာဆိုင္ရာ အသိပညာအတတ္ပညာမ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ႏုိင္ၾကသည္ကို ေတြ႔ျမင္ေနရပါသည္။
ယခုေခတ္ကာလတြင္ မိမိတို႔ပအို၀္းပညာတတ္လူငယ္မ်ားသည္ ေခတ္ပညာတတ္ဆိုသည့္ ဂုဏ္ပုဒ္ႏွင့္အညီ ဘာသာေဗဒဆိုင္ရာ တတ္ကၽြမ္းၾကသည္သာမက နည္းပညာဆုိင္ရာအီးေမး၊ အင္တာနက္မ်ားကိုလည္း ပိုင္ႏိုင္စြာအသံုးခ်ႏိုင္ၾကသည္မွာ မလႊဲဧကန္မွန္ေပသည္။ ဤသို႔ေသာ ဂုဏ္ျဒပ္မ်ားစြာ ပိုင္ဆိုင္ထားသည္ကို မိမိတို႔လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားအတြက္ အက်ိဳးမ်ားျဖစ္ထြန္းေအာင္ ဒီထက္မက ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ မွန္ကန္စြာအသံုးခ်ႏိုင္ရန္ အဓိကလုိအပ္မည္ဟု ထင္မိပါသည္။ မည္သည့္ပုဂၢိဳလ္မဆို မိမိႏွင့္သက္ဆိုင္ရာလူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာမ်ားကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကသည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ပအို၀္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္လည္း မိမိတို႔လူမ်ိဳးကို ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးၾကမည္သာမက ဒီထက္မကဖြံ႔ၿဖိဳးတုိးတက္ၿပီးအက်ိဳးစီးပြားမ်ား ျဖစ္ထြန္းေစခ်င္သည္မွာအမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထုိသို႔ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ႏိုင္ရန္အတြက္ မိမိတို႔လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္း ရိုင္းပင္းကူညီေဖးမၿပီး စည္းလံုးညီညြတ္မႈကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ယခုအခ်ိန္မွာ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္ လူရြယ္မ်ားႏွင့္ လက္ရွိပအို၀္းလူမ်ိဳးမ်ားဆုိင္ရာ တာ၀န္ရိွပုဂၢိဳလ္မ်ား မိမိတို႔လူမ်ိဳးအတြက္ တကယ့္လက္ေတြ႔ ေရွ႕မီေနာက္မီအလုပ္လုပ္ေပးေနၾကေသ ာအထက္လူႀကီးပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ အၿမဲတူယွဥ္လက္တြဲၿပီး မိမိတို႔လူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ေပသည္။ ဤသို႔ေျပာဆိုမႈမ်ား ရွိေသာ္လည္း မိမိကိုယ္တိုင္အပါအ၀င္ ယခုေခတ္လူငယ္မ်ားသည္ စကားျဖင့္သာ“အမ်ိဳးကိုခ်စ္တယ္၊ ျမတ္ႏိုးတယ္” ဟုေျပာဆိုမႈမ်ားကို ေတြ႔ရၿပီးတကယ့္လက္ေတြ႔ မိမိတို႔လူမ်ိဳးအက်ိဳးကိုဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ေအာင္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္မႈ၊ တစ္ဦးအမွားတစ္ဦးေထာက္ျပရင္း အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို က်င့္သံုးမႈမွာျမင္ေတြ႔ႏိုင္ရန္ အလြန္ပင္ခက္ခက္ခဲေနသည္ကို ျမင္တတ္သူတိုင္း ေတြ႔ႏိုင္သည္။ လူဆိုသည္မွာ စရိုက္အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိၾကရာ စကားျဖင့္ေျပာၿပီး လက္ေတြ႔လုပ္သူရွိသလို၊ စကားျဖင့္ေျပာေသာ္လည္း လက္ေတြ႔အေကာင္အထည္ မေဖာ္ႏိုင္သူမ်ားလည္းရွိသည္။ စကားျဖင့္လည္းသိပ္မေျပာဘဲ လုပ္သူမ်ားလည္းရွိသလို စကားျဖင့္လည္းမေျပာ လုပ္လည္းမလုပ္သူမ်ားလည္းရွိပါသည္။ ကၽြႏ္ုပ္တေယာက္အေနျဖင့္ ေျပာရမည္ဆိုပါက ေခတ္နဲ႕အညီအင္တာနက္သံုးသည္။ ေဖစ္ဘုတ္သံုးသည္။ တစ္ရက္တြင္အနည္းဆံုး ၁ နာရီေက်ာ္ ၂ နာရီပံုမွန္သံုးျဖစ္သည္မွာ မွန္ေပသည္။ ဤကဲ့သို႔အင္တာနက္သံုးလိႈင္းေပၚတက္ အင္တာနက္သံုးတိုင္းမိမိကိုယ္ကိုျပန္ၾကည့္ ျပန္ဆန္းစစ္ဖို႔ ေမ့ေနတတ္တဲ့အက်င့္မွာ ယခုထက္ထိပင္ျဖစ္သည္။ ေတြ႔သမွ်လိႈင္းေပၚမွတက္လာသည့္ မိမိလူမ်ိဳးႏွင့္သာဆုိင္သည့္ သတင္းမ်ားကို မွန္သည္၊ မွားသည္ စဥ္းစားခ်င့္ခ်ိန္မႈမရွိျငင္းခံုၾကရင္း ဟိုပုဂၢိဳလ္မေကာင္းေၾကာင္းေျပာ၊ ဒီပုဂၢိဳလ္မေကာင္းေၾကာင္းေျပာ၊ ဒီအဖြဲ႔ ဟိုအဖြဲ႔မေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေျပာရင္းနဲ႔ပင္ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ကုန္ခဲ့ပါသည္။ တကယ္တမ္းလက္ေတြ႔က်က် ျပန္လည္ေတြးေတာၾကည့္မိသည္မွာ မိမိတို႔သည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၏ အရည္အခ်င္း၊ စိတ္ဓါတ္၊ အက်င့္စရိုက္မ်ားကို မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္လူအမ်ားသိေအာင္ ေဖာ္ျပေနတာပါလားဆိုသည့္ အေတြး၀င္မိပါသည္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါက တခါတရံမွာ မိမိတို႔ပုဂၢိဳလ္ေရးကိစၥမွသည္ သက္ဆိုင္ရာလူပုဂၢိဳလ္ ႀကီး၊ ငယ္မေရြး ေရးသားပုတ္ခတ္လိုက္မိသည္က ိုအဟုတ္ထင္ေနမိခဲ့သည္။ တကယ္တမ္းမွာ ထိုလူပုဂၢိဳလ္ႏွင့္မိမိမွာမူ လူမ်ိဳးတစ္မ်ိဳးတည္းျဖစ္ေပသည္။ ဤကဲ့သို႔ေသာ အမ်ိဳးအခ်င္းအခ်င္း ေျပာဆိုျပဳမူမႈမ်ားသည္ အမ်ိဳးကိုအမွန္တကယ္ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရဲ႕လား၊ ခ်စ္ခင္ျမတ္ႏိုးရက္သားနဲ႕ ဘာလို႔မ်ားခြင့္လြတ္တဲ့စိတ္မဟုတ္ေတာင္မွ မွားေနသည့္အမွားကို အမွန္ျဖစ္ေအာင္ အျပဳသေဘာေဆာင္ေသာ အႀကံဥာဏ္မေပးႏိုင္ဘူးလားဟူ၍ ေတြးမိပါသည္။ သို႔တည္းမဟုတ္ မိမိကိုယ္တိုင္ ထိပ္တိုက္ေဆြးေႏြးမႈမ်ားျပဳလုပ္ၿပီး နည္းမွန္လမ္းမွန္ေရာက္ေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းတြန္းပို႔ၾကမည္ဆိုပါက ပို၍ေကာင္းမည္လို႔ ထင္မိပါသည္။ အမွားႏွင့္အမွန္ ယွဥ္တြဲလွ်က္ရွိေနသည့္ ဤကမာၻဤေလာကႀကီးမွာ လူရယ္လို႔ျဖစ္လာသည္ႏွင့္ သူ႔အရြယ္ႏွင့္သူ သူ႔ကၽြမ္းက်င္ရာႏွင့္သူပင္ျဖစ္သည္။ အမွားကင္းသူရွိမည္မထင္ပါ။ ဒီေခတ္ကာလႀကီးတြင္ သူ႔လူမ်ိဳး၊ ကိုယ့္လူမ်ိဳး၊ သူ႔ႏိုင္ငံ၊ ကိုယ့္ႏိုင္ငံဆိုၿပီး ေခတ္သစ္နည္းပညာအသစ္မ်ား ေပၚထြန္းႏိုင္ရန္ သူ႔ထက္ငါသာေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးၿပိဳင္ဆိုင္ေနသည့္ ေခတ္ႀကီးထဲမွာ မိမိတို႔လူမ်ိဳးအေနျဖင့္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး သံသယမကင္းရွင္းႏိုင္ေသးသေရြ႕ အဘယ္သို႔ ဒီထက္ပိုမိုေသာ ေအာင္ျမင္မႈကိုရယူႏိုင္မည္နည္း။ မိမိတို႔လူမ်ိဳး ဒီအေျခေနဒီခရီးထက္ ပိုမိုေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ရန္ လူႀကီး၊ လူငယ္မ်ားမွ တစ္ဦးအမွားတစ္ဦးေစာင့္ၾကည့္ၿပီး ျငင္းခံုမႈျပဳလုပ္ျခင္းထက္ တိုင္ပင္ညိႇႏိႈင္း အေျဖရွာရင္း ေရွးလူႀကီးဘိုးဘြားမ်ား၏ စကားပံုျဖစ္ေသာ “မိဘေခတ္က ပန္းပဲဆရာ၊ သားသမီးေခတ္မွာ ေရႊပန္းထိမ္ဆရာ” (မြိဳးဖါေခတ္ယိုထြာစင္းလိတ္တဲ႔ ပိုေခတ္ေနာ၀္ ေဖကထြာေသြာ့စင္းခံ,)ႏွင့္အညီ ယခင္မိမိတို႔ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ားသည္ ယေန႔ေခတ္လူငယ္မ်ားကဲ့သို႔ ပညာအဆင့္တန္း၊ နည္းပညာဆိုင္ရာအတတ္ပညာ၊ အသိပညာ ၾကြယ္၀ကၽြမ္းက်င္မႈမရွိေသာ္လည္း မိမိတို႔လူမ်ိဳး စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္ျဖင့္ အမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာမ်ားကို ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ယေန႔ထိ ရပ္တည္ေနထုိင္ႏိုင္လွ်က္ရွိသည္ကို ယေန႔ေခတ္ ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္မ်ားမွ ေလးစားတန္ဖိုးထားၿပီး ယခင္ကထက္ မိမိတို႔လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာအက်ိဳးကို ပိုမိုစည္းလံုးေသာအင္အားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ရမည္မွာ မိမိတို႔တာ၀န္ပင္ျဖစ္သည္။
မိမိအေနျဖင့္ ယခုေခတ္ကာလႏွင့္အညီ ကၽြႏ္ုပ္တို႔ေခတ္ပညာတတ္လူငယ္မ်ား၏ ေခတ္ပညာမ်ား၊ နည္းပညာမ်ားဆိုင္ရာအသိပညာ၊ အတတ္ပညာမ်ားစြာျဖင့္ မိမိတို႔ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ၊ လူမႈေရးအက်ိဳးစီးပြားဆိုင္ရာမွန္သမွွ်ကိစၥအ၀၀ကို ကမာၻတည္သေရြ႕ေန႔စဥ္ရက္ဆက္ ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈရွိၿပီး ဆက္လက္ရပ္တည္ေနႏိုင္ရန္အတြက္ တစ္ဦးအေပၚတစ္ဦး သံသယကင္းရွင္းစြာျဖင့္ တတ္အားသမွ်၀ိုင္း၀န္းကူညီေဖးမၿပီးအတူတကြ ခရီးဆက္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းရင္း………..………..…..အားလံုးရႊင္လန္းခ်မ္းေျမ႕ၾကပါေစ။
ခြန္ေအာင္ႏိုင္(ခဲုင္း)
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS