လူသားမ်ားသည္ ေရွးပေ၀သဏီေခတ္အဆက္ဆက္ကပင္ တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းေနထိုင္လာသည္ မဟုတ္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းတို႔နွင့္ စည္းစည္းလံုးလံုးညီညီညြတ္ညြတ္ျဖင့္ အတူယွဥ္တြဲေနထိုင္လာခဲ့ၾကသည္။
ထိုသို႔ေနထိုင္လာခဲ့ၾကေသာ္ျငားလည္း အခ်ိဳ႕လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားကို ရိုင္းပင္းကူညီဖို႔ပင္ မဆိုထားနွင့္ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား ခ်မ္းသာသြားမည္ကိုမလိုလားတတ္ၾက ကိုယ့္ထက္သာသြားမည္ကိုပင္ စိုးရိမ္တတ္ၾကသည္။
အေၾကာင္းမူကား ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ားအထဲတြင္ “ကိုယ္သည္သာခ်မ္းသာရမည္၊ လြမ္းမိုးနိုင္သူ ျဖစ္ရမည္၊ ကိုယ့္ထက္သာသူမည္သူမွ်မရွိေစရ၊ ကိုယ္သည္သာအရာရာတိုင္း တိုးတက္ခ်မ္းသာရမည္၊ အရာရာတိုင္းျပည့္စံုေစရမည္ ကိုယ္သည္သာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားေစရမည္။ ငါ့ထက္သာသူ ငါ့ရန္သူ” ဟူေသာ စိတ္မ်ိဳးရွိသူမ်ားျဖစ္ၾကေလသည္။
ထိုသို႔တစ္ဦးတစ္ေယာက္တည္းတိုးတက္ႀကီးပြားေနၾကေသာအခါ ရိုင္းပင္းကူညီလိုသည့္ စိတ္မွာေပ်ာက္သြား သည္မဟုတ္။ ထိုစိတ္မ်ားရွိေနျခင္းေၾကာင့္ ကိုယ့္ထက္နွိမ့္ေသာေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းမ်ား၏ ဆင္းရဲေသာ ကေလးငယ္မ်ားကို ေခၚယူေကၽြးေမြးတတ္ၾကသည္။ အိမ္သို႔ေခၚယူရာတြင္လည္း ကၽြန္တစ္ဦးကဲ့သို႔ ခိုင္းေစျခင္း၊ အၾကြင္းအက်န္မ်ားကို ေကၽြးေမြးတတ္ၾကေလသည္။ ထိုကဲ့သို႔ေခၚယူျခင္းသည္ သနားညာတာစိတ္ျဖင့္ ကူညီေစာင့္ ေရွာက္ထားသည္၊ ဟုတ္လွၿပီဟု ထင္မွတ္ၾကေလသည္။ လူ႔သေဘာသဘာ၀အရ သိစိတ္ကေခၚယူေစာင့္ေရွာက္ ထားေသာ္လည္း မသိစိတ္က ကိုယ့္ဘ၀တိုးတက္ျမင့္မားရန္ ကိုယ့္စီးပြားျဖစ္ရန္ လုိရာေခၚယူခိုင္းေစျခင္းပင္ျဖစ္သည္။
အခ်ိဳ႕တြင္ မိမိတို႔၏ေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုမကူညီ၊ သို႔ေသာ္မိမိဂုဏ္တက္ရန္ ပံုကာေအာကာလွဴဒါန္းတတ္ၾကသည္။ အထက္လူႀကီးမင္းမ်ား၊ အရာရွိအရာခံမ်ား၏ ေခါင္းစဥ္အမ်ိဳးအမ်ိဳးျဖင့္ေရာက္ရွိလာေသာကိစၥရပ္မ်ား၊ အမည္ခံမ်ားကို ေလွ်ာေလွ်ာရွဴရွဴလွဴဒါန္းေပးနိုင္ေသာ္လည္း ဆင္းရဲသားေဆြမ်ိဳးမ်ားအတြက္မူ ရပ္ရြာမွေကာက္ခံေသာ လူမႈေရးဆိုင္ ရာအခေၾကးေငြမ်ားကုိ ေထာက္ပံ့ေပးရန္မရွိ၊ လက္တြန္႔ၾကသည္။ ေခ်းငွားေပးရန္ဆိုကလည္း မယံုၾကည္၍ ေခ်းငွား ျခင္းလည္းမျပဳၾက။
အမ်ားအားျဖင့္ျမင္ရသည္မွာ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ တိုးတက္ခ်မ္းသာလာသည့္အခါ ေဆြမ်ိဳးထဲမွျဖစ္ေစ ခင္မင္ ရင္းနွီးသူမ်ားထဲမွျဖစ္ေစ မိမိနွင့္အေျခအေနျခင္းကြာဟမႈမရွိသူမ်ားကိုသာ ေရြးၿပီးအေပါင္းအသင္းဖြဲ႕ကာ ခင္မင္တတ္ ၾကသည္။ အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ အခ်ိဳ႕လည္း “သူကပိုသာသည္ ကိုယ္ကပိုသာသည္” စသျဖင့္ ဥစၥာဓနမ်ား၊ ဂုဏ္မ်ားၿပိဳင္ၾကသည္။ ဆင္းရဲေသာေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုမူ မိမိတို႔၏ေဆြမ်ိဳးဟူ၍ အမ်ားေရွ႕တြင္မိတ္ဆက္ရမည္ ေျပာျပရမည္ကို ရွက္တတ္ၾကေလသည္။ ဆင္းရဲေသာေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ေဆြမ်ိဳးမေတာ္လိုၾကပဲ မိမိတို႔ထက္ သာသည္ဟု ထင္ရေသာ သူစိမ္းမ်ား၊ သိကၽြမ္းမႈမရွိသူမ်ားနွင့္ အေယာင္ေဆာင္မိတ္ေဆြဖြဲ႕တတ္ၾကသည္။ ဆင္းရဲေသာေဆြမ်ိဳးမ်ား ကိုမူ လွည့္မၾကည့္ပဲ ပစ္ပယ္ထားတတ္ၾကသည္။
၎တို႔အျမင္ျဖင့္ ဆင္းရဲေသာေဆြမ်ိဳးမ်ားကိုပစ္ပယ္မည္ဆိုကလည္း ပစ္ပယ္ခ်င္စရာအေၾကာင္းရွိသည္။ အခ်ိဳ႕ ဆင္းရဲသူမ်ားမွာ နတ္သိၾကားမေသာ္လည္း မခ်မ္းသာနိုင္သူမ်ားလည္း အမွန္တကယ္ရွိေနသည္။ မိမိကေန႔စဥ္ ေပးကမ္းခဲ့ေသာ္လည္း မေပးနိုင္သည့္တစ္ေန႔ မိမိကိုေက်းဇူးကန္းစြာ ရန္လိုတတ္သည္။ ထိုအမ်ိဳးမ်ားသည္ ေဆြမ်ိဳးတိုင္း တြင္ရွိေနမည္ကား အမွန္ျဖစ္သည္။
လူသားတို႔၏ မလိုမုန္းတီးမႈလည္း ထိုအခ်င္းအရာမ်ားမွ စတင္သည္ဟုဆိုရေပမည္။ ဆင္းရဲေသာ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို မၾကည့္လိုသူမ်ားသည္ ဆင္းရဲေသာေဆြမ်ိဳးမ်ား အေပၚတြင္အျပစ္ကို အၿမဲလိုလိုရွာတတ္သည္။ ေဆြမ်ိဳးမ်ား အေပၚ၌ မေကာင္းသူသည္ လူေကာင္း၊ စံထားရသည့္သူမ်ားမျဖစ္နုိုင္ေပ။ ေရရွည္တြင္လည္း ၾကာျမင့္စြာေကာင္းစား ေလ့မရွိသည္ကို ေတြ႕ရမည္ျဖစ္ေပသည္။
သို႔ေသာ္ လူမ်ိဳး၏ေအာင္ျမင္ျခင္း၊ တိုးတက္ျခင္း၊ ညီညြတ္ျခင္းမ်ားသည္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား၏ရိုင္းပင္းကူညီေပးမႈတြင္ မ်ားစြာပါ၀င္သည္။ ဆိုၾကပါဆို႔ မိမိတို႔လုပ္ငန္းမ်ား၊ ၿခံယာလယ္ကြက္မ်ားတြင္ ေငြအား၊ လုပ္အားျဖင့္ လုပ္ကိုင္ၾကရာတြင္ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကကူညီေပးေလ့ရွိသည္။ အေရးနွင့္အေၾကာင္းနွင့္ဆိုလွ်င္လည္း ေသြးခ်င္းကစကား ေျပာသည္ဆိုသည့္အတိုင္း ေဆြမ်ိဳးရင္းမ်ားကသာ ဦးဆံုးလာေရာက္တတ္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ခင္မင္သူမ်ားကို မကူညီရန္မဆိုလိုပါ။ လက္ရွိေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ်ားကို တစ္ဖက္တစ္လမ္းမွ ရိုင္းပင္ကူညီမည္ဆိုပါက ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ်ား အေနျဖင့္လည္း ညီတူညီမွ် အမ်ားနည္းတူတိုးတက္ႀကီးပြားနိုင္မည္ျဖစ္သည္။
ခင္မင္သူမ်ားကိုသာ ကူညီရမည္ဆိုသည္မွာ မွားသည္မဟုတ္ သို႔ေသာ္မွန္သင့္သေလာက္သာမွန္ေလသည္။ ခင္မင္သူမ်ားသည္လည္း သူ႔ေဆြမ်ိဳးနွင့္သူရွိၾကသည္။ အေရးနွင့္အေၾကာင္းနွင့္ေပၚလာပါက မိမိထက္ ၎တို႔ေဆြမ်ိဳး မ်ားကိုသာ ဦးစားေပးကူညီၾကမည္ပင္။ မိမိတို႔ဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္နိုင္မည္ မဟုတ္ေပ။
ထို႔ေၾကာင့္ အမ်ိဳးကိုခ်စ္သည္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ျပင္းထန္သည္ဟု မည္မွ်ပင္ေျပာဆိုေနေစကာမူ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ်ားကို မၾကည့္သူ၊ မခ်စ္သူမ်ားသည္ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္အစစ္အမွန္မျဖစ္နိုင္။ ဟန္ေဆာင္မ်ိဳးခ်စ္သာ ျဖစ္ေပမည္။ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာ မ်ားကို မခ်စ္နိုင္သူသည္ ထိုထက္ပိုမိုနက္နဲေသာ လူမ်ဳိးမ်ားကို အဘယ္သို႔ခ်စ္နိုင္မည္နည္း။ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္သည္ ေဆြမ်ိဳးခ်စ္စိတ္တြင္ မ်ားစြာမူတည္သည္။ ေဆြမ်ိဳးရင္းခ်ာမ်ား ခ်စ္ၾကည္မႈ၊ ေႏြးေထြးမႈ၊ ရိုင္းပင္းကူညီမႈ အားေကာင္းေလ ေဆြမ်ိဳးအသိုင္းအ၀န္းသည္လည္း တိုးတက္ေလ အားေကာင္းေလျဖစ္မည္။ ထုိသို႔ေဆြမ်ိဳးစုမ်ား ညီညီညြတ္ညြတ္ျဖင့္ တိုးတက္ႀကီးပြားလာျခင္းသည္ အမ်ိဳးမ်ား၊ လူမ်ိဳးမ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္း၏ ျပယုဂ္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ့။
ခြန္ရႈိင္းကို
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS