ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးသည္ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုႏွင့္ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံျဖစ္ေပသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲလာသည့္အုပ္ခ်ဴပ္မႈ တိုးတက္လာသည့္ ပညာေရး၊ေခတ္မွီလာသည့္ နည္းပညာ၊နည္းစနစ္မ်ားကို လူတိုင္းလြတ္လပ္စြာ သင္ယူေလ့လာခြင့္ရရွိလာၾကေပသည္။ သို႕ေသာ္ ကြ်န္ႏွႈပ္အပါအ၀င္ ယေန႔ထိလူတိုင္းတရားမွ်တမွႈကုိလည္း လိုခ်င္ၾကသည္မွာ လူတိုင္း၏ဆႏၵျဖစ္သည္ဟု ရဲ၀ံ့စြာဆိုလိုက္ရပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို ေရာက္ရွိလာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္ေပသည္။ဒီမိုကေရစီဆိုသည္ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာေရးသားခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္ စသည္လြတ္လပ္မႈကိုက်င့္သံုးသည့္ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ရပ္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ မိမိလြတ္လပ္ခြင့္သည္ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကိုမွ ဆန္႔က်င္ျခင္း၊ ထိခိုက္ျခင္းမ်ိဳး မဟုတ္ဘဲ မတရားဖိနိုပ္ခံရျခင္းကို မွန္မွန္ကန္ကန္သာတူညီမွ်မႈကိုရရွိေစလိုေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေပသည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ လူ၏ေလာဘ၊ အတၱေၾကာင့္ စစ္ျဖစ္လာခဲ့ရသည္။ စစ္၏ဒဏ္ကို အလူးအလဲခံစားခဲ့ရသည္ကို လူတိုင္းသိရွိနားလည္ထားၿပီးျဖစ္ပါသည္။ စစ္သည္ ရက္စက္သည္၊ ၾကမ္းၾကဳတ္သည္၊ ယုတ္မာသည္၊ ကိုယ္က်ိဳး သာၾကည့္သည္၊ အကုန္သတ္အကုန္ျဖတ္ ကေလးလူႀကီး မိန္းမ မက်န္ ေသေၾကပ်က္စီျခင္းကိုသာဖန္တီးၿပီး စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ျဖစ္ေစၿပီးဆင္းရဲမြဲေတလာခဲ့ၾကရျခင္းေၾကာင့္ လူတိုင္း စစ္ကိုမုန္းတီးသည္။ ယေန႔ကမၻာသည္ ေျပာင္းလဲေနၿပီျဖစ္သည္။ လြတ္လပ္ေသာ ဒီမိုကေရစီလမ္းေပၚသို႔ စတင္ေလွ်ာက္လွမ္းေနျပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ျမန္မာနိုင္ငံသည္ယေန႔ထိ ဘာေၾကာင့္မၿငိမ္းခ်မ္းရသနည္း၊ ဘာေၾကာင့္ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္သနည္းျပည္တြင္းစစ္သည္ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္းမုန္းတီးျခင္းမနာလိုျခင္းမွ အခ်င္းခ်င္းအေသအေၾက သတ္ဖို႕ၾကိဳးစားေနၾကသည့္စစ္ပြဲလား… ေမးလိုက္လွ်င္ ကြ်န္ႏွႈပ္၏အေျဖသည္အခြင့္အေရး မညီမွ်ျခင္းဟု ရဲ၀ံ့စြာေျဖလိုပါသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကြ်န္ႏွႈပ္သည္ ပအို၀္းျဖစ္သည္။ ကြ်န္ႏွႈပ္၏အေပါင္းအသင္းမိတ္ေဆြ ေဆြမ်ိဳးမ်ားသည္ (ရွမ္း၊ ဓႏု၊ ေတာင္ရိုးစသည့္)ကြ်န္ႏွႈပ္တို႔ တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ ခ်စ္ခင္ၾကသည္။ အခ်င္းခ်င္းရိုင္းပင္း ကူညီတတ္ၾကသည္။ ကြ်န္ႏွႈပ္တို႔ တစ္ဦးကိုတစ္ဦးမုန္းတီးစိတ္မရွိၾကေပ။ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အခ်င္းခ်င္း ပခံုးဖက္ကာ ခ်စ္ခင္ရင္းႏွီးၾကသည္။ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္းမုန္းတီးျခင္းမရွိၾကသည္ကို ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ျခင္းဆိုသည္ သာဓကျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ဘာေၾကာင့္ ျပည္တြင္းစစ္မျငိမ္းခ်မ္းရသနည္း၊ ရရွိခံစားရမည့္အခြင့္အေရး ညီမွ်မႈ မရွိေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ခဲ့ရသည္ဟုထင္ျမင္မိေပသည္။ နယ္ပယ္အသီးသီး၏လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေသာ မွ်တေသာဥပေဒႏွင့္အညီရရွိေရး၊ မတရားမႈပေပ်ာက္ေရး၊တန္းတူအခြင့္အေရးစသည္ ျပည္စံုမွသာျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရရွိမည္ဟုထင္ျမင္ယူဆမိပါသည္။ တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈ အားနည္းျခင္းေၾကာင့္လည္းလူတိုင္းမိမိ၏အခြင့္အေရးကို ဆံုးရွႈံးေနၾကရသည္။ မတရားမႈေတြေခါင္းစည္းခံေနရေသးသည္။ လူတိုင္း သာတူတန္းတူညီမွ်မႈကို အျပည့္အ၀ခံစားရလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။
ျပည္ေထာင္စုဖြားတိုင္းရင္းသားညီကိုေမာင္ႏွမတို႔သည္ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးမရရွိခင္ ကတည္းကပင္တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းေရးကို ျမတ္နိုးၿပီး သာတူညီမွ်မႈကို ႀကိဳက္နွစ္သက္ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ၁၉၄၇-၁၉၄၈ ခုႏွစ္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕စနစ္၊ ဖက္စစ္စနစ္တို႕လက္ေအာက္မွ သီးျခားလြတ္လပ္ေသာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာနိုင္ငံေတာ္အျဖစ္ လြတ္လပ္ေရးကို အရယူခဲ့ၾကျခင္းေၾကာင့္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ မညီမွ်လွ်င္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျပသခ်င္သည္။ မေက်နပ္မႈကိုဆႏၵေဖာ္ထုတ္ရာ လက္နက္မရွိသူသည္ ဆိုင္းဘုတ္ကိုင္ေဆာင္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အသံျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အမူအရာျဖင့္ေသာ္လည္းေကာင္း မိမိဆႏၵကိုထုတ္ေဖာ္ျပသၾကၿပီး၊ လက္နက္ရွိသူသည္ လက္နက္ျဖင့္ ထုတ္ေဖာ္ဆႏၵျပခဲ့ၾကရသည္။ ဆႏၵျပရာတြင္ မိသားစုကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ မိမိလူမ်ိဳးကိုခ်စ္တဲ့စိတ္ မိမိနိုင္ငံ မိမိေဒသကိုကာကြယ္လိုစိတ္စသည့္ စိတ္ဓာတ္ႏွင့္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ျပသရျခင္းမွာမိမိနယ္ေျမေဒသကိုခ်စ္ျမတ္နိုးသည့္စိတ္ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။
ယခုအခါ ထစ္ခနဲဆို ဆႏၵျပၾကသလား…မေက်နပ္လို႔ဆႏၵျပၾကသလား… မတရားခံရသည္ကို လူအမ်ားသိေစလိုၿပီး တာ၀န္ရွိသူတို႔ သိေစလိုေသာစိတ္ အသိမွတ္ျပဳခံလိုေသာစိတ္ေၾကာင့္ မိမိဆႏၵကို ထုတ္ေဖာ္ျပသရျခင္းျဖစ္ပါသည္။ မွ်တသည့္တရားစီရင္ဆံုးျဖတ္မႈကို လိုလားေတာင္းတေသာေၾကာင့္သာျဖစ္ပါသည္။ တိုင္းရင္းသားညီကိုေမာင္ႏွမတို႔သည္ အခ်င္းခ်င္းမုန္းတီးစိတ္ ရန္လိုသည့္စိတ္မရွိဘဲမိမိတို႔ရယူလိုသည့္ တန္းတူသာတူညီမွ်မႈကိုသာ လိုလားၾကေပသည္။ ဘက္လိုက္ျခင္း၊ သာသည့္သူကိုသာ ဦးစားေပးျခင္း၊ အားနည္းသူကိုလက္တြဲေခၚယူျခင္းမရွိလွ်င္ သာတူညီမွ်တန္းတူဆိုသည့္ လူသားတိုင္း၏ အခြင့္အေရးသည္စကားအျဖစ္သာ ဆက္လက္တည္ရွိသြားလိမ့္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေျပာင္းလဲလာသည့္ေခတ္ေရစီးေၾကာင္းေပၚဒီမိုကေရစီလမ္းသစ္တြင္ အစိုးရသည္ မိမိဆႏၵကိုသာဦးစားမေပးဘဲျပည္သူ႔ဆႏၵကိုလည္း ၾကည္ၾကည္ျဖဴျဖဴထည့္သြင္းစဥ္းစားေပးနိုင္မွသာ ျပည္သူတိုင္းေတာင္းတေမ်ာ္လင့္ေနသည့္ ဒီမိုကေရစီလမ္းသစ္တြင္ လိုခ်င္သည့္ သာတူညီမွ်မႈ တန္းတူညီမႈကိုရရွိနိုင္လိမ့္မည္ဟု ထင္ျမင္သံုးသပ္မိပါသည္။
နာင္;အိန္းေခ
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS