Wednesday, August 21, 2019

စကားအတတ္ပညာ

ေတာင္ႀကီး၊ ၂၀၁၉ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လ (၂၁)ရက္


စကားဆုိတာ လူတုိ႔ရဲ႕ ပါးစပ္မွ ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသံျဖစ္ပါတယ္။ အသံဆုိတာကေတာ့ သက္ရွိ အသံႏွင့္ ဥတုေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚတဲ့ အသံ ဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ အခု ေဖၚျပေပးလုိေသာအသံကေတာ့ လူတုိ႔ ပါးစပ္မွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ စကားပါ။ စကား ဆုိရာမွာ အေျပာစကား၊ အေဟာစကား၊ ေဆြးေႏြးစကား၊ စကားရည္္လုၿပိဳင္ပြဲစကား အစရွိသျဖင့္ အားလုံး အက်ဳံးဝင္ပါတယ္။ စကားကုိ တန္ဖုိးမထားတတ္သူတုိ႔ အတြက္ေတာ့ စကားက အတတ္ပညာတစ္ခု မဟုတ္ဘူးလုိ႔ ယူဆခ်င္ယူဆပါလိမ္႕မယ္။ ဒါေပမဲ့ စကားဆုိတာ အတတ္ပညာတစ္ခုပါပဲ။

လူေတြရဲ႕ ဘဝမွာ စကားကုိ ေန႔စဥ္လုိလုိ အသုံးျပဳရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့လုိ႔ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အတြက္ေတာ့ စကားအရာမွာ ကြ်မ္းက်င္ၿပီး တန္းဖုိးထားဖုိ႔၊ စနစ္တက်ေျပာတတ္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနဆဲလုိ႔ ထင္ျမင္ယူဆမိတယ္။ မိဘႏွင့္ သားသမီးၾကား၊ ဆရာႏွင့္တပည့္ၾကား၊ အလုပ္ရွင္ႏွင့္ အလုပ္သမားၾကား၊ လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္အခ်င္းခ်င္းၾကား၊ မိတ္ေဆြသူငယ္ခ်င္းၾကားေတြ အဆင္ေျပတယ္၊ အဆင္မေျပၾကဘူးဆုိတာ စကားအတတ္ပညာအားနည္းျခင္းေၾကာင့္လည္း မ်ားစြာသက္ဆုိင္ေနပါတယ္။ စကားအတတ္ ပညာကုိ တေလးတစားတန္ဖုိးထားတတ္မွသာ ကိစၥေတာ္ေတာ္မ်ာမ်ားမွာ အဆင္ေျပလာမွာပါ။ စကားကုိ တန္းဖုိးထားတတ္ရင္ စကားလုံးတစ္လုံးခ်င္းရဲ႕ အဓိပၸါယ္ အတိမ္အနက္ထိပါ သတိထားသုံးႏႈန္း ေတာ့မွာမလုိ႔ပါပဲ။ ဆုိပါစုိ႔ မိသားစု၊ ဆရာသမား၊ မိတ္ေဆြ၊ လုပ္ေဖၚကုိင္ဖက္၊ သူစိမ္း အစရွိတဲ့ မိမိႏွင့္တစ္နည္းတစ္ဖုံ ပတ္သက္တဲ့လူတုိ႕ေတြႏွင့္ ဆက္ဆံရင္ စကားက အင္မတန္အေရးႀကီးတယ္ ဆုိတာ သိတယ္။ ဒီစကားေၾကာင့္ ကိစၥအဝဝ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ေစႏုိင္တယ္။ အဆင္မေျပေစႏုိင္တာလည္း ဒီစကားေၾကာင့္သာ ျဖစ္တယ္လုိ႔ သိလာတဲ့အတြက္ေၾကာင့္မုိ႔လုိ႔ပါ။ စကားအရာမွာ ကြ်မ္းက်င္လာၿပီဆုိရင္ ဘဝမွာ မ်ားစြာအဆင္ေျပေစပါတယ္။

စကားကုိ သုံးႏႈန္းရာမွာ သတင္းအခ်က္အလက္ေပးသူႏွင့္ သတင္းအခ်က္အလက္ကုိ လက္ခံသူဆုိၿပီး အနည္းဆုံး(၂)ဦးႏွင့္အထက္ ႐ွိစၿမဲေပါ့။  စကားကုိ ကြ်မ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္ဖုိ႔လုိသလုိ နားေထာင္တတ္ဖုိ႔လည္း အေရးပါတယ္။ စကားအတတ္ပညာမွာ နားေထာင္တတ္ျခင္းလည္း အေျခခံတစ္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕စကားေတြဆုိရင္ ေရျပင္က်ယ္ႀကီးထဲ အနည္းငယ္သာေပၚေနတဲ့ ေရခဲလုိမ်ိဳးပါပဲ။ အဲဒီစကားမ်ဳိးကုိ ေသခ်ာနားမေထာင္ရင္ ေရေအာက္ျမွဳပ္ေနတဲ့ ေရခဲတုံးလိုမ်ိဳးျမွဳပ္ေနတဲ့ စကားရဲ႕ အဓိပၸါယ္ကုိ မသိႏုိင္ပါဘူး။ တစ္ပါးသူစကားကုိ နားမေထာင္ေပးပဲ မိမိကသာ ေျပာခ်င္ရာေျပာမယ္ဆုိရင္ စကားအရာမွာ ထိေရာက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါ။ စကားကုိ မသုံးႏႈန္းတတ္ခင္မွာလည္းပဲ စကားအရာမွာ ကြ်မ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္ေသာ သူတုိ႔ဆီကေန စကားေျပာနည္းေျပာဟန္မ်ား၊ စကားအသုံးအႏႈန္းမ်ားကုိ ေသခ်ာနားေထာင္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ စကားအတတ္ပညာနည္းနာမ်ားသိ႐ွိၿပီး အသုံးျပဳလာႏုိင္မွာျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ တစ္ပါးသူမ်ားဆီကုိ ေပးခ်င္ေသာမက္ေဆ့(သုိ႔မဟုတ္) တစ္ပါးသူမ်ားထံမွ ရယူလုိေသာ မက္ေဆ့ေတြ တစ္ခုခုရွိရင္ တစ္ပါးသူတုိ႕၏စကားကုိ ဂ႐ုတစုိက္နားေထာင္ေပးႏုိင္ၿပီးမွ ကုိယ္လုိရာစကားျဖင့္ တစ္ပါးသူမ်ားကုိ ဆြဲေခၚႏုိင္ပါတယ္။ ဂ႐ုတစုိက္နားေထာင္ေပးႏုိင္မွသာ စကားအရာမွာေရာ ဆက္ဆံေရးမွာပါ ပုိမုိေကာင္းမြန္ႏုိင္မွာပါ။

စကားအတတ္ပညာကုိ တန္ဖုိးလည္းထား၊ ကြ်မ္းက်င္ပုိင္ႏုိင္ေအာင္ ေလ့လာသူေတြဆုိရင္ စကားသုံးႏႈန္းရာမွာ တကယ္ကုိ အက်ိဳး႐ွိပါတယ္။ စကားအတတ္ပညာမွာ ရည္ရႊယ္ခ်က္ကလည္း အေရးပါပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မ႐ွိေသာ စကားက အ႐ူးစကားႏွင့္ တူသြားပါမယ္။ မိမိတုိ႕စကားက တစ္ပါးသူအား ပညာေပးလုိတာလား၊ တစ္ပါးသူမ်ား မိမိအသင္းအဖြဲ႕ထဲ ပါဝင္ေစခ်င္တာလား၊ မိမိစကားကုိ တစ္ပါးသူမ်ားအားလုိက္နာေစခ်င္တာလား၊ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ တစ္ပါးသူမ်ား ငုိေအာင္ေျပာမလား၊ ရယ္လာေအာင္ေျပာမလား စတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ရွိရပါမယ္။ စကားအရာမွာလည္းပဲ ဦးတည္ခ်က္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ မရွိရင္ ေရျပင္က်ယ္ႀကီးေပၚက တက္မပါေသာ ေလွသဖြယ္ ဟုိမေရာက္ ဒီမေရာက္ပဲ အက်ိဳးနည္းရပါမယ္။ အက်ိဳးမနည္းရေလေအာင္ မိမိတုိ႕၏ စကားရည္ရြယ္ခ်က္လမ္းေၾကာင္းအတုိင္း သုံးႏႈန္းႏုိင္ရင္ ကိစၥရပ္မ်ားစြာ အဆင္ေျပလာပါလိမ့္မယ္။ စကားအတတ္ပညာကြ်မ္းက်င္သူမ်ားက မိမိေျပာေသာ စကားမ်ားက နားေထာင္သူမၿငီးေငြ႕ရေလေအာင္ ဟာသမ်ားျဖင့္ ၾကားျဖတ္ေျပာၿပီးခ်ိန္ (သုိ႔မဟုတ္) တစ္ျခားသူမ်ား ၾကားျဖတ္ဝင္ေျပာၿပီးခ်ိန္မွာေတာင္မွ မိမိစကားလမ္းေၾကာင္းအတုိင္း ျပန္ဆြဲေခၚႏုိင္ၾကတာကုိ ေတြ႕ျမင္ရပါတယ္။

စကားအတတ္ပညာတြင္ စိတ္ကလည္း အဓိက်တဲ့အခန္းက႑တစ္ခုျဖစ္ပါတယ္။ မိမိသုံးႏႈန္းေနက် မဟုတ္တဲ့စကားမ်ိဳး၊ စကားအတတ္ပညာ အားနည္းေနတဲ့သူအတြက္ဆုိရင္ မေျပာခင္ စိတ္ကေန ဦးစြာ ေခတၱ စကားလုံးမ်ားကုိ စီထားၿပီး ေျပာဆုိသုံးႏႈန္းမွ အဆင္ေျပပါတယ္။  မိမိသုံးႏႈန္းတဲ့ စကားေပၚမူတည္ၿပီး စိတ္နဲ႔စကားအေၾကာင္းအရာမ်ား တစ္ထပ္တည္းက်ဖုိ႔ လုိပါတယ္။ ဆုိပါစုိ႔ ဝမ္းသာတဲ့ အေၾကာင္းအရာ ေျပာမယ္ဆုိရင္ တကယ္ေပ်ာ္ရြင္တဲ့ မ်က္ႏွာအေနအထားႏွင့္ အမူအရာပုံေပၚမွသာ ပုိမိုထိေရာက္ပါတယ္။ စကားလုံးသုံးႏႈန္းတဲ့သူက တကယ္ဝမ္းသာၿပီး တကယ္စိတ္ရင္းနဲ႕ေျပာတာပါလား ဆုိတာကုိ တဖက္နားေထာင္ေနသူက ခံစားလာမွာပါ။ အဲလုိမ်ိဳးမဟုတ္ပါပဲ ဝမ္းသာတယ္လုိ႔ စကားကုိသုံးႏႈန္းေနေပမဲ့လုိ႔ စိတ္ရင္းက တကယ္မေပ်ာ္ရြင္ပဲ ဟန္ေဆာင္ေျပာေနရင္ အမ်ားအားျဖင့္ မ်က္ႏွာမွာေပၚသလုိ စကား၏ အသံကို နားေထာင္ရင္လည္း သိသာပါတယ္။ ဒီလူစိတ္မပါပဲ ေျပာေနတာ၊ လိမ္ေနတာ၊ စိတ္ရင္းနဲ႔ေျပာတာ မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆုိတာကုိ တဖက္လူ သိႏုိင္ပါတယ္။

စကားလုံးအသုံးအႏႈန္း၊ အသံဟန္ အတက္အက်၊ ရွင္းလင္းတိက်ေသာ စကားလုံးအပုိ၊ အလုိစကားမ်ား၊ ေျခဟန္လက္ဟန္၊ မ်က္ႏွုာအေနအထား စတာေတြက အေရးပါပါတယ္။ စကားအတတ္ပညာက အခ်ိန္အခါ၊အေျခအေနေပၚ မူတည္ၿပီး အသံကုိသတမတ္တည္း သုံးရသလုိ အသံအတက္၊ အက်(နိမ့္/ျမင့္)ကုိ သူ႕ေနရာနဲ႕တူ သုံးႏႈန္းတတ္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အေရးႀကီးတဲ့စကား သုံးႏႈန္းတဲ့အခါလုိမ်ိဳးမွာဆုိရင္လည္း စကားလုံး အပုိ၊အလုိမ်ားကုိ သတိထားဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ႐ွင္းလင္းတိက်ဖုိ႕လည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အာေမဋိတ္စကားမ်ိဳးေတာင္မွ လုိအပ္မွသာသုံးရင္ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕ပါမယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမွာ စကားလုံးကုိ ေရြးခ်ယ္သုံးႏႈန္းတတ္မွ အက်ိဳးထိေရာက္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ စကားလုံးမွာ အဓိပၸါယ္တူေပမဲ့လုိ႔ ယဥ္ေက်းတဲ့ စကားလုံး၊ ႐ုိင္းျပတဲ့ စကားလုံး စသျဖင့္ကြဲျပားပါတယ္။ ဥပမာ- အမဲေရာင္အက်ႌလုိ႔ သုံးႏႈန္းမဲ့အစား အနက္ေရာင္အက်ႌလုိ႔ သုံးႏႈန္းမႈက ပုိ၍ ယဥ္ေက်းပါတယ္။  စကားလုံးက နားေထာင္သူနဲ႔ ေျပာသူအၾကားမွာ အက်ိဳးရွိမဲ့ စကားလုံးမ်ားသုံးႏႈန္းဖုိ႔ လိုအပ္သလုိ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ နားလည္တဲ့ စကားလုံးမ်ိဳး သုံးႏႈန္းတတ္ဖုိ႔လည္း လုိပါတယ္။ နားေထာင္သူက အဂၤလိပ္လုိ နားမလည္ပါပဲ အဂၤလိပ္စကားလုံး ၾကားညွပ္ထည့္သုံးရင္ အဆင္မေျပပါ။ လူတုိ႔ အသက္အရြယ္အလုိက္ စကားအေၾကာင္းအရာမ်ားသုံးႏႈန္းမႈမ်ိဳးလည္း မတူညီႏုိင္ပါ။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အဘုိးအဘြားအရြယ္လူႀကီးမ်ားႏွင့္ စကားေျပာဆုိရာမွာ အတိတ္အေၾကာင္းကုိ ေျပာဆုိရင္ ပုိ၍ အဆင္ေျပႏုိင္သလုိ လူငယ္လူရြယ္မ်ား အတြက္က်ေတာ့ အနာဂတ္တိုးတက္ရာတုိးတက္ေၾကာင္းမ်ားကုိ ေျပာဆုိမွသာ ပုိ၍ အဆင္ေျပပါတယ္။ တစ္ဖက္သားကုိ အကဲခတ္တတ္ဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါတယ္။ ဝမ္းနည္းေနေသာလူ တစ္ေယာက္ကို မိမိက ၿပဳံးေပ်ာ္ေနေသာမ်က္ႏွာထားနဲ႔ ထုိလူကုိ စကားျဖင့္ စေနာက္လုိက္ရင္လည္း အဆင္မေျပႏုိင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ စကားကုိ သူ႔ေနရာႏွင့္သူ သုံးႏႈန္းတတ္ဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။

စကားအတတ္ပညာမွာ “ေရကူးညာတင္၊ ေကာက္ပင္ရိတ္လွီး၊ ေရစီးေဖါင္ဆန္၊ အုိးတန္ဆန္ခပ္၊ ဆီပြတ္က်ည္ေပြ႕၊ ဆင္ေဝွ႕ရန္ေရွာင္၊ ေတာင္သူယာခုတ္၊ ခက္တင္ေမာင္းနင္း” ဆုိၿပီးေတာ့ လူအမ်ား သိထားၾကပါတယ္။ ဒီဆယ္ခ်က္ေတြကုိသာ ႏွံ႔စပ္ပုိင္ႏုိင္ရင္ လူမႈဆက္ဆံေရးမွာ မ်ားစြာအဆင္ေျပပါတယ္။ သုိ႔ေပမဲ့ စကားအတတ္ပညာမွာ ဒီစကားႀကီးဆယ္ခြန္းထက္ စကားေျပာနည္း ပုိၿပီး႐ွိေနပါတယ္။ မိမိတုိ႔ ျမင္ေတြ႔သမွ် အတတ္ပညာေတြက စကားအတတ္ပညာႏွင့္ သက္ဆုိင္ပါတယ္။ ေဆာက္လုပ္ေရးပညာ၊ ေဘာလုံးကစားနည္းပညာ၊ ႀကိဳးခုန္နည္းပညာ အစ႐ွိတဲ့ ပညာမ်ိဳးေတြအားလုံးကုိ ဆုိလုိပါတယ္။ ဆုိပါစုိ႔ ေဆာက္လုပ္ေရးပညာမွာဆုိရင္ အုတ္ျမစ္ကုိ အေျခခုိင္ေအာင္တည္ေဆာက္ၿပီးမွ အေဆာက္အဦးကုိ တျဖည္းျဖည္းျခင္း တည္ေဆာက္သြားရသလုိ စကားအတတ္ပညာမွာလည္းပဲ စကားကုိ အေျခခုိင္ေအာင္ ေျပာဆုိၿပီးမွ တျဖည္းျဖည္းျခင္း မိမိေျပာလုိေသာအေၾကာင္းအရာကုိ ၿပီးစီးေအာင္ ေျပာဆုိရတာမ်ိဳး ႐ွိပါတယ္။ စကားအတတ္ပညာက အလြန္က်ယ္ျပန္႔လွပါတယ္။ က်ယ္ျပန္႔လွတဲ့အတြက္ မည္သူတစ္ဦး တစ္ေယာက္မွ် ျပည့္စုံေအာင္ ေရးသားဖို႔ဆုုိတာ အလြန္ခက္ခဲလွပါတယ္။

စကားအတတ္ပညာကုိ ျပည့္စုံေအာင္ ေရးသားဖုိ႔ ခက္ခဲလွတဲ့အျပင္ လူတစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သေဘာထားအျမင္မ်ားလည္း ကြဲလြဲႏုိင္ပါတယ္။ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိမွ မွားတယ္လုိ႔လည္း မျမင္ပါ။ စကားအသုံးအႏႈန္းမ်ားနဲ႔ မည္သူတစ္ဦးတစ္ေယာက္အေပၚမွာ အႏုိင္ယူေစလုိတာမ်ိဳး မျဖစ္ေစလုိပါ။ သုိ႔ေပမဲ့ စကားအတတ္ပညာၾကာင့္ မိမိတုိ႔ လူမႈဆက္ဆံေရး နိစၥဓူဝမွာ အဆင္ေျပေစလုိတဲ့၊ ၿငိမ္းေအးေစလုိတဲ့ ေစတနာနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါးကုိ တင္ျပေရးသားလုိက္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စကားအတတ္ပညာကုိ တန္ဖုိးထားတတ္ၿပီး ဒီအတတ္ပညာနဲ႔ မိမိအက်ိဳး၊ အမ်ားအက်ိဳး ႐ွိေစတဲ့စကားမ်ား သုံးႏႈန္းျခင္းျဖင့္ မိမိတုိ႔ပတ္ဝန္းက်င္ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႕ပါေစလုိ႔ ဆုမြန္ေကာင္းေတာင္းရင္း နိဂုံးခ်ဳပ္ပါတယ္။

KTK ျဖားဗြားခမ္း
Powered by Blogger.