ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေရွးယခင္ကတည္းက ကိုယ့္ထီးကိုယ့္နန္းႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္မ်ားျဖင့္ ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးအမ်ားစုမွာ ရိုးသားၿပီးအေနေအးသူမ်ားျဖစ္သည္။ ပဋိပကၡမ်ားႏွင့္ ကင္းရွင္းလိုသူမ်ားျဖစ္သည္။ သူရိယစႏၵာမင္းလက္ထက္တြင္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳး၏ ဂုဏ္ေရာင္မ်ားသည္ ေနမင္းႀကီးပမာ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနခဲ့ၾကသည္။ သူရိယစႏၵာမင္းႀကီး၏ ေခတ္အလြန္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ား၏ ေနာက္ဆုံးမင္းဆက္ဟုဆိုရမည္ျဖစ္ေသာ မႏုဟာမင္းလက္ထက္တြင္ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလုံး၏ အနာဂတ္သည္ အေမွာင္က်ခဲ့ရသည္။ အုပ္ခ်ဳပ္သူဘုရင္မင္းႀကီး၏ စီမံခန္႔ခြဲမႈအားနည္းမႈမ်ားေၾကာင့္ တိုင္းျပည္၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမႈေရး စေသာက႑ေပါင္းစုံတြင္ အားနည္းခဲ့ရၿပီး တိုင္းျပည္ႀကီးသည္လည္း အဘက္ဘက္မွ ခြ်တ္ၿခံဳက်ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ တိုင္းျပည္လည္း သူတပါးလက္ေအာက္ေရာက္ခဲ့ရသည္။ ပအိုဝ္းျပည္သူမ်ားသည္လည္း မိခင္ေပ်ာက္သည့္ သားငယ္ေလးပမာ ဝမ္းနည္းပူေဆြးေနၿပီး ခိုကိုးရာမဲ့ျဖစ္ ေနခဲ့ရသည္။
ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံရွိ တျခားတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးမ်ားနည္းတူ မြန္ဂိုလြိဳက္မ်ိဳးႏြယ္မွ ဆင္းသက္လာသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုသမၼတျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေရွးယခင္ကတည္းက တျခားညီေနာင္တိုင္းရင္းသားမ်ားနည္းအတူ ေအးအတူ၊ ပူအမွ် ပူးေပါင္းေနထိုင္ေသာ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။ ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္တြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေပါင္း (၁၃၅) မ်ိဳးအနက္ လူဦးေရအရ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးသည္ အဆင့္(၅) သို႔မဟုတ္ အဆင့္(၆) တြင္ တည္ရွိေနသည္ဟု သန္ေခါင္စာရင္းလူဦးေရ စစ္တမ္းေကာက္ယူမႈအရ သိရသည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးသည္ ကိုယ္ပိုင္စာေပ၊ ဘာသာစကား၊ ကိုယ္ပိုင္ယဥ္ ေက်းမႈ၊ ရိုးရာထုံးတမ္းဓေလ့မ်ားျဖင့္ ေခတ္အဆက္ဆက္ကတည္းက မိမိတို႔၏ ယဥ္ေက်းမႈရိုးရာထုံးတမ္း ဓေလ့မ်ားကို အစဥ္ထိန္းသိမ္းေစာက္ေရွာက္ေနထိုင္လာခဲ့ၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။
ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ မႏုဟာမင္းႀကီး၏ ေခတ္အလြန္ သထုံျပည္ႀကီးပ်က္သုဥ္းၿပီးေနာက္ စည္းလုံးညီညြတ္မႈလည္း ပ်က္ျပားခဲ့ရၿပီးု တကြဲတျပားစီျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ေနရပ္ကိုမစြန္႔ခြာလို၍ သထုံတြင္ ဇာတ္ျမဳပ္ေန ထိုင္ခဲ့သူမ်ား ရွိသလို၊ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာသို႔ ေနရပ္ကိုစြန္႔ခြာၿပီး ေျပာင္းေရြ႕ရာတြင္ တခ်ိဳ႕သည္ အထက္ အညာဘက္သို႔ေရာက္ရွိသြားၿပီး၊ အခ်ိဳမွာ ရွမ္းကုန္းေျမျမင့္ဘက္သို႔ ေျပာင္းေရြ႕သြားၾကသည္။ သထုံမွ တက္လာေသာပအိုဝ္းမ်ားသည္ ရွမ္းကုန္းေျမျမင့္တြင္ ရွိႏွင့္ေနၿပီးေသာ ကြန္လုံပအိုဝ္းမ်ားႏွင့္ ပူးေပါင္းမိသြားၾကသည္ဟု သမိုင္းမွတ္တမ္းမ်ားအရ သိခဲ့ရသည္။ စစ္ပြဲမ်ားကိုရြံမုန္းၿပီး စစ္ပြဲမလိုလားေသာ ပအိုဝ္းလူထုမ်ားသည္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနထုိင္လိုေသာေၾကာင့္ လူသူအေရာက္ေပါက္နည္းေသာ ေတာင္တန္း၊ ေတာင္ကုန္းမ်ားေပၚတြင္ ရြာတည္ၿပီးေနထိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ယခုလက္ရွိအခ်ိန္ထိ ထိုေတာင္တန္း၊ ေတာင္ကုန္းမ်ားေပၚ တြင္ ပအို္၀္းရြာမ်ားတည္ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ဘာသာတရားကိုင္းရႈိင္းသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ “သာသနာအစ သထုံက”ဟု ဆိုသည့္အတိုင္း ဗုဒၶဘာသာကို အထူးသက္ဝင္ယုံၾကည္သူမ်ား လည္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေအးခ်မ္းစြာလုပ္ကိုင္စားေသာက္လိုေသာ္လည္း “ကံဆိုးမ သြားေလရာ မိုးလိုက္လို႔ရြာ”ဟု ဆိုသည့္အတိုင္း ေအးခ်မ္းစြာမေနခဲ့ရဘဲ ပေဒသရာဇ္မ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈဒဏ္ကို ထပ္မံႀကဳံခဲ့ရျပန္ပါသည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေတာင္ေပၚေဒသမ်ားတြင္ေနထုိင္ၿပီး ရိုးသားမႈကို အရင္းခံကာ အလုပ္ႀကိဳးစားေသာလူမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး အလြန္ပင္သည္းခံႏိုင္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ယခုခ်ိန္ထိ “ေနပါေစ”(တယဝ္းေဝ) ဆိုသည့္စကားသည္ သက္ေသသာဓတစ္ခုပင္ျဖစ္သည္။ ထိုသည္းခံႏိုင္မႈကို အခြင့္ေကာင္းယူကာ ပေဒသရာဇ္မ်ားက ႏိုင္ထက္စီးနင္းမႈမ်ားျပဳလုပ္လာခဲ့ၾကသည္။ ပေဒသရာဇ္မ်ားသည္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ား ပညာတတ္ၿပီး တိုးတက္လာမည္ကို အလြန္ေၾကာက္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ား စီးပြားေရးတြင္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပညာေရးတြင္ေသာ္လည္းေကာင္း နလန္မထူႏိုင္ေအာင္ နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ အဆမတန္အခြန္ေတာ္ေငြေကာက္ယူျခင္း၊ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားဖြင့္လွစ္ခြင့္ပိတ္ပင္ျခင္းအျပင္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ရာေဒသမ်ားတြင္ အရက္ဆိုင္မ်ား၊ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ား ေရာင္းခ်ခြင့္ေပးၿပီးအခြန္မ်ား ေကာက္ယူျခင္း၊ ပအိုဝ္းရြာမ်ားကိုမီးရႈိ႕ျခင္း၊ ပအိုဝ္းအမ်ိဳးသမီးမ်ားကို အဓမၼျပဳက်င့္ၿပီး ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္ ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္လာခဲ့ၾကၿပီး၊ ပအိုဝ္းလူထုမ်ားအေပၚ အေၾကာက္တရားမ်ားျဖင့္ အုပ္စိုးျခယ္လွယ္ခဲ့ၾကသည္။ သည္းခံႏိုင္မႈအတိုင္းအတာက ိုေက်ာ္လြန္ၿပီး ယုတ္မာရက္စက္ေသာပေဒသရာဇ္မ်ား၏ လုပ္ရပ္မ်ားသည္ ပအိုဝ္းလူထုမ်ား၏ မခံခ်င္စိတ္ကိုလႈပ္ႏိႈးသလိုျဖစ္ေပၚေစၿပီး ပေဒသရာဇ္၏လုပ္ရပ္မ်ားကို မခံမရပ္ႏိုင္သည့္ အဆုံး ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ား၏ ပေဒသရာဇ္ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ျဖားတန္ေကာင္ခယ္ ဦးေဆာင္ၿပီး ရရာလက္နက္စြဲကိုင္ကာ ပေဒသရာဇ္စနစ္ ဆိုးႀကီးကို ပအိုဝ္းေဒသမွ အျမွစ္ျပတ္ တိုက္ထုတ္ႏိုင္ခဲ့သည္။ ပအိုဝ္းေဒသတြင္ ပေဒသရာဇ္စနစ္ဆိုးႀကီး ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားေသာအခါ ပအိုဝ္းျပည္သူမ်ား စည္းစည္းလုံးလုံးႏွင့္ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးက႑မ်ားတြင္ အဆင္ေျပလာေနသည္ကို မနာလိုေသာသူမ်ားသည္ တဖန္ ပအိုဝ္းျပည္သူအခ်င္းခ်င္းကို နည္းမ်ိဳးစုံျဖင့္ေသြးခြဲေစခဲ့သည္။ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ မနာလိုသူတို႔၏ ပေယာဂေသြးခဲြခံခဲ့ရမႈတို႔ေၾကာင့္ အကြဲအၿပဲႏွင့္ထပ္မံႀကဳံေတြ႕ခဲ့ရၿပီး ေနာက္ဆုံးတြင္ မနာလိုသူတို႔၏ ေဘးပေယာဂမ်ားေၾကာင့္ ကုိယ့္လူမ်ိဳးအခ်င္းခ်င္းကိုပင္ငဲ့ညာမႈမရွိဘဲ လက္နက္ကိုင္ ျပန္တိုက္ခိုက္ခဲ့ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။ ဤအေျခအေနအထိျဖစ္လာရသည္မွာ ပအိုဝ္းျပည္သူတစ္ဦးအေနျဖင့္ မည္သို႔မွ်လက္မခံႏိုင္ေသာ အလြန္ဝမ္းနည္းဖြယ္ခံစားရသည္။ မနာလိုသူတစ္ဦး(သို႔) သူတစ္စု၏ ေဘးပေယာဂမ်ားေၾကာင့္ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း စည္းလုံးညီညြတ္မႈပ်က္ျပားကာ စိတ္ဝမ္းကြဲေနၾကၿပီေလာ၊ ေရွ႕ေလ်ာက္ဒီလိုဘဲကြဲၿပဲေန ၾကဦးမည္ေလာ၊ စည္းလုံးညီညြတ္မရွိဘဲႏွင့္ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလုံး၏ အနာဂတ္ကို ဘယ္လိုယုံၾကည္မႈမ်ိဳးႏွင့္ တည္ေဆာက္ၾကမည္နည္း၊ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလုံး၏အနာဂါတ္အတြက္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမွမေတာင္းဆို၊ မလႈပ္ရွားလၽွင္ မည္သူကမွ် ပအိုဝ္းအတြက္ဆိုၿပီး ေတာင္းဆိုေပးလိမ့္မည္မဟုတ္ပါ။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳး ေပါင္း(၁၃၅) မ်ိဳးရွိသည့္အနက္ လူဦးေရအရ အဆင့္(၅)ေလာက္ရွိေနသည့္ လူမ်ိဳးသည္ သူမ်ားအနိမ္ခံ ဘဝနဲ႔ဘဲ ေနသြားၾကေတာ့မည္ေလာ၊ ေခတ္အဆက္ဆက္ ပအိုဝ္းျပည္သူ၊ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားအတြက္ အသက္ေသြးေခြ်းမ်ားႏွင့္ရင္းကာ ဘဝကိုေပးဆပ္ခဲ့ေသာ မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ႀကီးမ်ားကို လက္ရွိပအိုဝ္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ေခတ္ပညာတတ္ပအိုဝ္းလူငယ္မ်ား၊ တတ္သိပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ပအိုဝ္းျပည္သူလူထုမ်ား အေနျဖင့္ စာနာေထာက္ထားကာ ႏိူးထခ်ိန္တန္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ယခုျပည္သူမ်ား၏မဲဆႏၵျဖင့္ တင္ေျမာက္ ျခင္းခံထားရေသာ အစိုးရသစ္လက္ထက္တြင္ တစ္ႏိုင္ငံလုံး အတိုင္းအတာအေနျဖင့္ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးႏွင့္ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္ေနၿပီျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးမွသည္ ၂၁ ရာစု ပင္လုံ ညီလာခံႀကီးကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ျပင္ဆင္ေန ၿပီျဖစ္သည္။ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာမွာ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလုံးအတြက္ ဘာေတြေတာင္းဆိုသြားမွာလဲ၊ ေတာင္းဆိုႏိုင္ရန္အတြက္ ဘာေတြျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီလဲ၊ ၿပီးခဲ့သည့္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္တြင္ က်င္းပခဲ့သည့္ ပင္လုံညီလာခံႀကီးသည္ ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးအမ်ားစု ေနထိုင္ရာေဒသတြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ္လည္း ပအိုဝ္းလူမ်ိဳးမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးအျမင္မ်ား အားနည္းျခင္းေၾကာင့္လား၊ ရရွိလာသည့္ အခြင့္အေရးကို အသုံးမခ်တတ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္လား၊ ၿပီးခဲ့သည့္ ပင္လုံညီလာခံႀကီးသည္ ပအုိဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလုံးအတြက္ အခြင့္အေရးမ်ားဆုံးရႈံးခဲ့ရၿပီးျဖစ္သည္။ ၿပီးခဲ့သည္မ်ားကို သင္ခန္းယူႏိုင္ရန္ ျဖစ္ၿပီး မၾကာမီအခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္အတိုင္ပင္ခံပုဂိၢဳလ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ဦးေဆာင္ၿပီး က်င္းပေတာ့မည့္ ၂၁ ရာစု ပင္လုံညီလာခံအခမ္းအနားႀကီးမွာ ပအိုဝ္းတစ္မ်ိဳးသားလုံးအတြက္ ရသင့္ရထိုက္ေသာ အခြင့္အေရးမ်ား မဆုံးရႈံးရေလေအာင္ ပအိုဝ္းေခါင္းေဆာင္ အဆင့္ဆင့္မွသည္ ပအိုဝ္းျပည္သူ တရပ္လုံးအထိ အမ်ိဳးသားစိတ္ဓါတ္အားမာန္အျပည့္ျဖင့္ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ထားရန္ အထူးလိုအပ္ေနၿပီျဖစ္ သည္ဟု အႀကံျပဳတိုက္တြန္းလိုက္ရပါသည္။
ၿခဲဳင္းေပခြန္ (စႏာၱခမ္း)
Like On Facebook
Follow On Twitter
Subscribe On RSS